Kun je nog zingen? …zing dan mee!

Ik weet niet of medecatecheten (predikanten, ouderlingen) dit stukje lezen. Eigenlijk ben ik wel benieuwd hoe u dat doet: de opening van een catechisatie-uur. ‘Nu, dat spreekt nogal vanzelf’, zegt u. Je heet de jongeren welkom en je doet een gebed. Ja, maar…. ook nog meer? Hebt u ook de gewoonte om een psalm, eventueel een lied te laten zingen? Ondergetekende wel. Maar de ervaringen daarmee zijn niet altijd om over naar huis te schrijven. Het edele ‘zaad des verbonds’ vertikt het nogal eens om mee te zingen. Het is nogal eens een solopartij mijnerzijds. Als je het ze wel eens vraagt waarom ze dat niet doen (ook weer niet te vaak vragen!), vult de zaal zich nogal eens met een oorverdovend zwijgen. Of de een kijkt de ander eens wat meewarig lachend aan. Och ja, zingen…

Nu weet ik wel: als jongens de baard in de keel krijgen, is zingen zo ongeveer het slechtste dat je kunt bedenken. Ooit zei een van die knapen eens: ‘Als ze dat nou altijd in de hemel doen, zingen, dan weet ik niet of dat wel wat voor mij is….’

Toch houd ik vol met zingen. De Heere troont toch op de lofzangen van Zijn volk? Ook van het jonge volk. Ze moeten leren dat het erbij hoort: God groot maken in ons lied.

Zingen – stof voor huisbezoek?

Op een huisbezoek waar je als ouderling graag geestelijk leiding wilt geven omdat de Heere je daartoe roept, kunnen tal van onderwerpen de revue passeren. Zaken die te maken hebben met het hart en het leven.

Wat dacht u: zou het zo vreemd zijn om daar ook het zingen eens aan de orde te stellen? En dan niet alleen aan het adres van jongeren, maar ook van hun ouders? Als we het erover eens zijn dat zingen volgens de Schriften voor een christen een wezenlijke zaak is, dan is die zaak het meer dan waard om over door te spreken.

Ik heb een bang vermoeden dat een van de redenen waarom jongeren zich generen om te zingen wel eens zou kunnen zijn: ze leren het thuis niet meer.

Laat de vraag maar eens gesteld worden: zingen jullie als gezin wel eens met elkaar? Bijvoorbeeld de psalm die een jong kind moet leren voor school of zondagsschool? Maar ook spontaan, als antwoord op het gehoorde Woord?

Nu kunnen we natuurlijk een boom gaan opzetten over wàt je dan zingen kunt. Maar daar gaat het mij hier niet om. Ik vrees dat we meer discussiëren over wat al dan niet geoorloofd is (en zeker, daar moet je het óók over hebben!) dan dat we daadwerkelijk zingen.

Dat is letterlijk zonde. Dan onthouden we de Heere waar Hij recht op heeft.

In elk geval is dat iets wat ik wel eens tegen jongeren zeg: ‘Heb je er nu geen zin om die goede God te loven?’

Ja, we hebben zó’n goede God. Wie uit de diepte leert roepen tot Hem, leert op de hoogte zingen van Hem. Zoals het in die indrukwekkende Psalm 51 staat: ‘Dan zal mijn mond, met zangstof weer vervuld, Uw heilig recht gepaard met goedheid roemen’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen