Naarde katechisatie

(88)

DE STAIEN VAN DE MIDDELAAR. (Inleiding)

De Middelaar moet gekend worden in Zijn NAMEN, AMBTEN, NATUREN, STATEN EN WELDADEN,

De verstandelijke kennis is zonder meer niet genoeg tot zaligheid. Toch is zij van betekenis en niet te verwerpen, vooral in deze tijd van zo diep verval ook ten opzichte van de waarheid Gods. Want de belijdenis van de Persoon en het borgtüchtelijk werk van Christus wordt zeer ernstig aangetast. Al meer wordt de Christus der Schriften gelijk gesteld met de moderne opvattingen ten opzichte van de m e n s, die nu eerst ZICHZELF is geworden, vrij, onafhankelijk, los van alle bindingen van wetten, tradities en gezagvoerende overlast. Zo wordt de Christus voorgesteld als de sociale Hervormer, ja (o, Godonterende Godslastering!) als Revolutionair, Die als zodanig het grote VOORBEELD geeft. En daarbij, wanneer de historiciteit van de EERSTE ADAM wordt ontkend, hetzij bruut of verfijnd, raakt dit ook de Persoon van de TWEEDE ADAM. Zo bijvoorbeeld betreflende de OPSTANDING van Christus. De moderne opvatting is: wat de m e n s zelf denkt bij het begrip „opstanding„, wat hij ervan vindt, is een te aanvaarden uitleg. Deze mag men als de boodschap van Pasen prediken. „Jezus leeft” wil dan zeggen: „Hij geeft ons leven.” Het gevaarlijke van de moderne theologie is, dat men de Bijbelse woorden vasthoudt, maar dat men er een geheel andere inhoud inlegt. Wc zien hier duidelijk de verdervende uitwerking van de vroegere moderne school, en zelfs van de oude Ethische richting in de Hervormde kerk, welke „het leven” boven de „leer” stelde. We zullen niet nader hierop ingaan, omdat een en ander ons te ver zou afvoeren van onze eenvoudige katechisatie-lessen. Toch moesten we deze ernstige aanvallen op de feiten, welke de Heihge Schrift ons meldt, even aangeven, opdat we iets zouden afweten van hetgeen thans aan de orde is en van hetgeen op ’t spel staat. Onze tijd kenmerkt zich ook door het grote manco, dat er /o weinig ONDERSCHEIDINGSVERMOGEN beoefend wordt. En als we daarbij denken aan wat ook op onze „christelijke” scholen wordt ingedragen ten opzichte van de moderne opvattingen, dan is het ergste te vrezen!

Daarom is het ook van zoveel belang om aan deze dingen en voorstelling van zaken te denken, bij de liehandeling van de staten van de Middelaar, Jezus Christus!

Dit moge ons enigszins duidelijk worden, wanneer we eerst even op de betekenis van het woord „de staten van de Middelaar” ingaan.

Het woord „staat” betekent meer dan „toestand„, „omstandigheden”.

„Staat” wijst op een RECHTSPOSITIE. Die positie wordt bepaald door de wet. Wanneer men de wet niet heeft overtreden, verkeert men in een staat van „vrijheid’’, vanzelf burgerlijk gezien. Wie daartegenover de wet wel overtreedt, wordt in een staat van „schuld„, van „veroordeling” gesteld.

Een „toestand” is een omstandigheid, welke zich kan voordoen. Bijvoorbeeld: Iemand, die in de gevangenis zit, zit er vanwege een uitgevoerd vonnis, verkeert dus in een staat van „schuld„, welke geboet moet worden. Maar zo iemand kan in de gevangenis ziek worden. Dan wordt niet de rechter erbij gehaald, maar de..... dokter! Het ziek-zijn is dus een erbij gekomen „omstandigheid„, een „toestand”.

Welnu, dit geldt in hogere zin van de verhouding van de mens tegenover God, Zijn Schepper.

Toen de mens nog leefde in het paradijs in gehoorzaamheid aan Gods wet, verkeerde hij in de „STAA'r DER RECHTHEID„, zoals we die noemen. De mens stond alzo recht vóór God en bezat een voor God geldende GERECHTIGHEID. Maar toen de mens in ongehoorzaamheid Gods wet overtrad en daarmede zo diep viel, moest de Goddelijke rechtvaardigheid hem straffen. Daarom kwam de mens niet maar in een toestand van ellende als door een jammerlijke „omstandigheid„, neen, Gods rechtvaardig oordeel stelde hem in een „staat” van schuld. Het is de staat der ellende, waarin de mens verkeert! En zulks dus krachtens het uitgesproken vonnis Gods.

Uit die staat van schuld krachtens het doem vonnis Gods kan de mens nooit zichzelf vrijmaken en verlossen, want dan zou hij de losprijs moeten opbrengen en afbetalen. En dit is ten enemale onmogelijk, omdat hij nooit k a n afbetalen, aangezien de straffen eeuwig zijn. Aan het afbetalen kan dus nooit een eind komen. Dit kon alleen de Middelaar als schuldoverncmende Borg doen, want Hij heeft aan Zijn verdienste een EEUWIGE WAARDIJ toegebracht, zoals wc in de les van de naturen van de Middelaar gezien hebben.

Om te betalen de schuld van al de Zijnen is Christus als de Zoon des Vaders afgedaald op deze aarde en heeft de ware menselijke natuur uit Maria aangenomen. Hij is dus m e n s geworden om het OFFER te kunnen zijn en zo voor Zijn volk de schuld en straf o p Zich te nemen en te voldoen aan de gerechtigheid Gods. Daarom is de Middelaar krachtens het heilige doemvonnis Gods gesteld in de SIAAT van vernedering. O, welk een ondoorgrondelijk wonder van Gods eeuwige barmhartigheid en liefde was het, dat God Zijn eniggcliefdc Zoon daartoe afstond. Maar ook gadeloze liefde van de Zoon, dat Hij Zichzelf daartoe vrijwillig gaf! Want Hij nam vlees en bloed aan uit de maagd Maria.

Dit feit mochten we op de kerstdagen weer herdenken.

Alom heeft men kerstfeest gevierd, maar hoe!

En wij?

Zeker, de armoede van stal, kribbe en doeken is niet te onderschatten. Want Christus is arm geworden, om armen rijk te maken. Maar hebben we bij die armoede, waarin de Borg is ingegaan, ook verstaan, dat Hij Zichzelf gegeven heeft tot zulk een staat van diepe vernedering en schuld? Hebt u u zélf gezien als een schuldig en strafwaardig zondaar, gesteld in de staat van schuld en oordeel vanwege iiw zonde-schuld?

Zo wordt Christus noodzakelijk, gepast, dierbaar, algenoegzaam voor het ontdekte en verbrijzelde hart!

Urk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen