Spreken is goud

Goud en zilver zijn beide edelmetalen. Goud is echter meer waard. Als spreken goud is en zwijgen zilver, dan moet het spreken van grotere waarde zijn dan het zwijgen. Dan zal er ook een boodschap zijn die het waard is om uit te spreken. Woorden geven aan wat in het hart leeft. Dat tekent dus ook wat ons bezighoudt en wat belangrijk wordt gevonden. De Bijbel zegt dat de mens op de troon zit. Altijd draait het om ik. In spreken maar ook in zwijgen. Altijd praten en bedenken wat ik vind en voel. Het ik ten koste van de naaste. Ik neem mijzelf tot maatstaf en niet Gods Woord.

Spreken is goud, staat boven deze rubriek. Ik wil het dan hebben over geestelijke zaken. Het erover spreken valt velen zwaar. Over huis, tuin en keuken kunnen we uren spreken. Is dat soms ons goud? Het hart erop gezet. Arm!

U begrijpt wel dat spreken over de Heere en Zijn Woord niet eenvoudig is. Je moet ook wat te vertellen hebben. Dat valt niet mee als je zelf nog vragen hebt over eigen zielenheil. Maar ook om in eigen oog geloofwaardig te moeten zijn in wat je spreekt. Besteden we dat uit aan ambtsdragers in de kerk of aan degenen die in het onderwijs werkzaam zijn? De vraag ernaar raakt ieders leven.

Zwijgen is zilver. Het is niet alleen eenvoudig om niet over eeuwige dingen te spreken en die met anderen te delen. Ik ontmoet verschillende mensen die dit erover spreken missen. Ze moeten soms maar raden wat er op dit gebied bij de ander gaande is. Hebben ook vaak zelf niet geleerd het onder woorden te brengen.

Hoe vreemd het ook klinken moge, velen voelen zich ook falen omdat ze niet durven te spreken. En natuurlijk: de een is meer open op dit gebied dan de ander. Blijft wel staan dat satan het niet erg vindt dat u zwijgt en niet spreekt. Hij bereikt het doel dat de dienst des Heeren aan de rand van uw levenshorizon komt. Niet veel meer dan een vernislaag. Nu het positieve. Heeft u een boodschap? Mag de vraag worden gesteld: Wat geeft u aan uw naaste mee? De naaste is in de Bijbel ieder mens. Aardig of minder aardig. Collega of plaatsgenoot. Familie en vrienden. Dichterbij, uw man of vrouw, of (klein)kinderen. De Heere is het waard om gediend en geprezen te worden.

Vindt u het moeilijk om juist over deze zaken te spreken? Te kwetsbaar misschien? Niet eerder erover gesproken? Ook niet dat u ermee zit en het u wel degelijk bezighoudt? Ouders hebben het wel met een eed gezworen. Allereerst aan elkaar. Zoals in het huwelijksformulier staat: „opdat de een de ander trouwelijk helpe en bijsta in alle dingen, die tot het tijdelijke en eeuwige leven behoren”. Ook met het oog op de kinderen die de Heere hen schonk: „naar uw vermogen te onderwijzen, te doen en te helpen onderwijzen”. Maar ook ongetrouwden, of mensen die een scheiding achter de rug hebben, of weduwen en weduwnaars. Hoe? In woord en daad. Was er tevoren het gebed of de Heere een opening tot het spreken wilde geven? De afhankelijkheid of Zijn Woord, en niet mijn overtuigingskracht, tot zegen mag zijn. Ja, de Heere werkt door middelen.

„Laat U mijn tong en mond, en ’s harten diepste grond, toch welbehaag’lijk wezen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen