De gelijkenis van de eigenzinnige kinderen

MEDITATIE

- • En de Heere zeide: Bij wien zal Ik dan de mensen van dit geslacht vergelijken, en wien zijn ze gelijk? Zij zijn gelijk de kinderen, die op de markt zitten en elkander toeroepen, en , zeggen: Wij hebben u op de fluit gespeeld en gij hebt niet gedanst; wij hebben u klaagliederen gezongen en gij hebt niet geweend. Luc.7:31-32.

Hóe aangrijpend is het, als wij de Heere horen zeggen: Bij wien zal Ik dan de mensen van dit geslacht vergelijken, en wien zijn ze gelijk? Het is alsof de Heere zeggen wil: Hebt u ooit zulk een hardnekkigheid en onbekeerlijkheid gezien? Er is eigenlijk niets ter wereld waarbij het snood gedrag van de mensen van dit geslacht vergeleken kan worden! Neen, het is niet zo, dat de opperste Wijsheid geen beeld zou kunnen vinden, want straks spreekt Hij een treffende gelijkenis uit. Maar Hij wil ons doen gevoelen, dat de verharding des harten zo erg is, dat er geen woorden voor zijn. En zou ons dat niet moeten raken? Want wij moeten niet menen, dat de Heere het alleen maar heeft over de mensen van dat geslacht in wier midden Hij vertoefde. Hij bedoelt pok ons als wij nog onbekeerd zijn. Daarom heeft Hij het ook laten optekenen, opdat wij het zouden lezen!

Wij denken gewoonlijk nogal lichtvaardig over de zonde der onbekeerlijkheid. Wij vinden het althans helemaal niet zo erg. Wij achten ons, hoewel wij onbekeerd zijn, veel beter dan de wereld, die met God in het geheel geen rekening houdt! Toch is onbekeerd blijven erger dan wat de wereld doet. Tot ons immers strekt de Heere Zijn handen uit en nodigt ons tot de zaligheid en als wij dan toch onbekeerd blijven, dan wijzen wij die nodigende handen af en roepen tot de Heere: Wijk van mij, want aan de kennis Uwer wegen heb ik geen lust! Maar dat betekent, dat het Tyrus en Sidon, die goddeloze wereldsteden, verdragelijker zijn zal in de dag des oordeels dan ons! En om ons daarvan te overreden wijst Hij ons op de kinderen, die op de markt spelen. Zij hebben daar alle ruimte, want de markt is afgelopen, de kraampjes zijn afgebroken en de kooplieden zijn heengegaan. Ze hebben nu een geschikte plaats om te spelen. Er hebben zich dan ook wat kinderen verzameld, die spelletjes willen gaan doen. Nu is het de kinderen eigen om in hun spel de grote mensen na te doen. Dat weet u wel van uw eigen kindertijd. Hebt u nooit schooltje of kerkje gespeeld?

Welnu, zo is het, ook met de kinderen hier óp de markt. Sommigen stellen voor om bruiloftje te gaan spelen. En aanstonds beginnen zij op de houten fluitjes te blazen in de verwachting, dat de anderen net als de grote mensen zullen gaan dansen. Maar het spel lukt niet. De fluitspelers doen wel huft best, maar de anderen willen niet meedoen. Ze blijven onbewegelijk zitten. Ze hebben er geen zin in. Nu, dan wat anders. Laten wij begrafenisje gaan spelen. Dan zullen wij klaagliederen zingen en moeten jullie op de borst slaan en wenen. En aanstonds beginnen zij huii spel. Doch het gaat weer mis, want de anderen willen weer niet meedoen. Ach er is met hen niets te beginnen. Ze willen 'noch het ene, noch het andere spel. Ze willen eigenlijk niets! Zij zijn eigenzinnig en koppig! Zo valt elk spel in het water en vol verwijt roepen ze dan ook elkaar toe: Jullie willen niets! Want wij hebben op de fluit gespeeld en gij hebt niet gedanst; wij hebben klaagliederen gezongen en gij hebt niet geweend!

En dan volgt de toepassing, want zo zegt de Heere, zo is het nu ook met de mensen van dit geslacht! Zij zijn als de koppige kinderen, waarmee niets te beginnen valt. Alles heeft de Heere gedaan om ze tot bekering te brengen, maar alles was vergeefs. Eerst toch zond Hij Zijn boetgezant Johannes de Doper. Hoe sober was zijn verschijning, wanFhij leefde in strenge afzondering in de woestijn. Hij nam niet deel aan overvloedige maaltijden en dronk zelfs geen wijn, want hij at sprinkhanen en wilde honing! En oók zijn kleding was sober, want hij droeg een kemelsharen mantel en een lederen gordel.

Aangrijpend ernstig was zijn prediking, als hij sprak: Bekeert u, want het koninkrijk der hemelen is nabij gekomen! Neen, hij vleide zijn hoorders niet, maar legde de vinger op de wónd. Niemand spaarde hij, ook niet de vrome farizeeërs, want tot hen zei hij: Brengt dan vruchten voort der bekering waardig en begint niet bij uzelf te zeggen: Wij zijn Abrahams zaad, want ik zeg u, dat God machtig is ook uit deze stenen Abraham kinderen te verwekken! Die scherpe prediking was er op gericht het hart te verbrijzelen, opdat er plaats zou komen voor Christus. Op Hem wees hij immers de door schuldbesef getroffenen en verslagenen. Doch welke uitwerking had zijn prediking op de meesten van zijn hoorders? Ze lieten zich niet gezeggen!

Johannes zong zijn klaagliederen, maar zij begonnen niet te wenen! Integendeel, ze begonnen hem te belasteren en zeiden: Hij heeft de duivel! Is dat nu prediking? Hij preekt je in de wanhoop! Ja, zo spreekt men nog, als de waarheid in alle scherpte gebracht wordt.

Maar na Johannes kwam Christus. Hbe anders was Zijn verschijning. Hij kwam etende en drinkende, zo staat er. Hij woonde niet in de woestijn, maar ging in de samenleving der mensen en nam deel aan de maaltijden. Zijn eerste wonder verrichtte Hij op een bruiloft, toen Hij van water wijn maakte! En hoe lieflijk was Zijn prediking! Hij kon zeggen: De Geest des Heeren is op Mij, omdat de Heere Mij gezalfd heeft om een blijde boodschap te brengen de zachtmoedigen, om te verbinden de gebrokenen van hart, om de gevangenen vrijheid uit te roepen en de gebondenen opening der gevangenis, om alle treurigen te troosten en de treurigen Sions te beschikken, dat hun gegeven worde sieraad voor as en het gewaad des lofs voor een benauwde geest!

Neen', Christus bracht geen andere boodschap dan Johannes, maar toch was de prediking van Johannes meer .een klaagzang en Christus' preek meer een spelen op de fluit! En wat was de uitwerking van Zijn preek? De klaagliederen van Johannes bekoorden hen niet, maar het fluitspel van Christus evenmin. Johannes' prediking vonden ze te scherp en Christus' prediking was te licht! Johannes predikte te veel oordeel en Christus predikte te veel genade! Johannes predikte, dat zij zich bekeren moesten en dat was hun een aanstoot! Zij zich bekeren? Dat was niet nodig! Zij waren immers Abrahams zaad! En Christus predikte, dat zij uit genade zalig moesten worden, zonder dat er iets van hen bij kon! Maar ook daar ergerden zij zich aan. Helemaal uit genade zalig worden? Ja, alsof dat zo maar gaat! Alsof een mens er niets voor moet doen! Alsof niets van de mens daarbij meetelt! En geërgerd keerden zij zich afl

En wat doen wij? Ook ons zijn klaagliederen gezongen. Of klonken er geen schrikkelijke dreigingen in uw oren? Is het u niet aangezegd, dat het de goddelozen kwalijk zal gaan? Is u niet gezegd, dat onze God een verterend vuur is en een eeuwige gloed, waarbij geen zondaar wonen kan? Deed het u wenen? Sloeg de schrik u om het hart?

En is er ook niet op de fluit gespeeld? Is het u niet gezegd: De goddeloze verlate zijn weg en de ongerechtige man zijn gedachten en hij bekere zich tot de Heere, zo zal Hij Zich zijner

zekerlijk ontfermen en tot onze God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk? Was het geen liefelijk fluitspel, toen u toegeroepen werd: Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde?

En deed het u dansen? Sprong u op van vreugde, verwonderd over het feit, dat de Heere ook met ü te doen wilde hebben? Heeft de prediking van Gods gerechtigheid u doen wenen en heeft de prediking van Gods genade u verbaasd? Niet? Maar dan zijt ook gij gelijk aan die eigenzinnige kinderen! Dan moet de Heere ook van u zeggen: Waarbij zal Ik de mensen van dit geslacht vergelijken?

Maar was er dan niet één, die door de prediking werd geraakt? Jawel, er waren er die zich lieten gezeggen! In vers 29 lezen wij, dat de tollenaars, die met de doop van Johannes gedoopt waren. God rechtvaardigden, en zo werd het woord bevestigd, dat de wijsheid gerechtvaardigd is van haar kinderen. Die tolle- ' naars hadden Johannes gehoord. En die prediking ging dwars door hen heen. Hun ogen werden door de bediening van Gods Geest geopend voor hun verloren staat. Ze leerden, dat er geen verbeteren aan was. Zo kwamen ze als doemwaardige schepselen aan Gods voeten terecht. Zij kermden: O, God, wees mij zondaar genadig! Maar hoe begonnen zij te huppelen van zielevreugd, toen zij het fluitspel '^ van het liefelijke Evangelie hoorden. O, dat wonder, dat God van genade wilde weten en voor een Zaligmaker zorgde, Die zelfs hén wilde zaligen!

O, die ruimte! Dat zalig worden om niet uit genade door een Ander! Ze stemden met Paulus in: Dit is een getrouw woord, en alle aanneming waardig, dat Jezus Christus in de wereld gekomen is, om de zondaren zalig te maken, waarvan ik de voornaamste ben! O, laat het Evangelie voor de Joden dan een ergernis zijn en voor de Grieken een dwaasheid, voor hen werd het de wijsheid Gods en de kracht Gods! Zij wilden van een ander Evangelie niet weten! Hoe bewonderden zij God, Die een weg uit­ dacht, waarlangs Hij aan Zijn eer kwam en zij aan de zaligheid! Maar zo wordt de wijsheid gerechtvaardigd van al haar kinderen, dat wil zeggen door allen, die uit de wijsheid geboren worden en wijsgemaakt worden tot de zaligheid! Hebt u die wijsheid al leren rechtvaardigen?

Dan hebben de klaagliederen u doen wenen en dan heeft het fluitspel u doen dansen. Dan is het ook uw vreugde, dat de zaligheid is door Christus alleen om het eeuwig welbehagen, want dan alleen kan het, zelfs voor u.

Amersfoort.

Ds. J. van Haaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen