Naar de katechisatie

(91)

DE STATEN VAN DE MIDDELAAR

b. Zijn lijden (vervolg)

Het lijden van Christus was voorzegd als te zullen geschieden overeenkomstig de wil des Vaders ter voldoening van al de eisen van Zijn Goddelijke rechtvaardigheid.

Deze voorzeggingen vinden we o.m, in de „moederbelofte”; in de psalmen 8. 22, 40, 69, 109; Jesaja 53, Daniël 9, Zach. 13.

Afschaduwingen van het lijden zien wc in de zond- en schuldoffers (de bloedstorting); op de grote verzoendag. Het opleggen der handen wijst op overgave en overdragen van schuld. Vooral ook de afschaduwing in het Paasoffer.

Het bloed der dieren kon de zonde niet verzoenen. Het was als ’t ware plaatsvervangend voor Christus. heenwijzing naar Hem. zolang Hijzelf nog niet in het vlees gekomen was.

Zo zijn de staten van Christus’ vernedering en verhoging ook afgebeeld in de z.g. „typen” van Christus, o.a. Jozef, David en Jona.

Onze Heidelberger wijst op de bijzondere betekenis van Christus’ lijden onder Pontius Pilatus. Zij noemt Pilatus de „wereldlijke” rechter. En dit heeft een diepe zin. Er staat niet „wereldse rechter” d.i. een rechter, die werelds, ijdel leefde (en ongetwijfeld was dit ook zo), maar: „wereldlijke” rechter d.w.z. rechter als handhaver van het recht, ja. van het Goddelijk recht, als besefte hij dit laatste niet als heiden. Het Romeinse recht was nog een openbaring van het zuivere recht. Welnu, zo moeten we achter Pilatus zien: God Zelf als de Rechter van hemel en aarde. Het ontzaggelijke was dus hier. dat Christus als schuld-overnemende Borg van Zijn volk kwam Ie slaan voor de Goddelijke Justitie, voor het STRENGE OORDEEL GODS!

U zult vragen: maar KAJAFAS was toch de rechter? Zeer zeker. Kajafas mocht echter zijn uitgesproken vonnis niet uitvoeren. Daartoe was nodig, dat politieke veroordeelden voor Pilatus werden gebracht, die dan het doodsvonnis eerst zelf moest vaststellen en dan uitvoeren. We zien hier dus de voorzienige leiding van Gods Bestel en Raad. Er is een opmerkelijk VERBAND.

De paradijs-zonde heeft twee aspecten. De mens wilde zelf God zijn en zelf koning. Zie. daarom was het noodzakelijk, dat over Christus het strenge oordeel Gods kwam, om de schuld Zijns volks te boeten en te betalen. En o, eeuwige ondoorgrondelijke liefde des Vaders, Die Zijn eigen geliefde Zoon hiervoor overhad en van de Zoon, Die Zichzelf vrijwillig gaf en dat voor goddelozen, die het strenge oordeel Gods hebben verdiend! Wie dit door ontdekkend licht verstaat en inleeft, zinkt weg in het wonder van vrije genade. En zoveel te groter wordt het, wanneer men dan bedenkt, dat de Borg onschuldig ter dood is veroordeeld en overgegeven aan de kruisdood! U moet maar eens nagaan, dat 7 maal de onschuld van de Heere Jezus voor Pilatus is gebleken. En toch heeft Pilatus Hem veroordeeld. Was dat dan recht? We zien hier echter de twee lijnen: de horizontale lijn van ’s mensen doen met volledige verantwoordelijkheid en de vertikale lijn van Gods bedoelingen naar Zijn eeuwige raad. Christus is ONSCHULDIG veroordeeld, omdat Hij Zelf in Zijn Persoon geen zonde gekend noch gedaan heeft. Hij is de Heilige en Rechtvaardige! En toch veroordeeld — opdat Hij het strenge oordeel ((ods zou dragen en de Zijnen daarvan JOU bevrijden. Zo werd hel profetisch Woord i'crvuld uit Psalm 69 „Wat Ik niet geroofd heb. noet Ik alsdan wedergeven.” „Ons daarmede van act strenge oordeel Gods, dat over ons gaan zou, bevrijdde”, zegt de Kateehismus.

„Ons” — hier spreekt de levende kerk. De leerling, die antwoordt, heeft dit bevindelijk leren kennen. Hierop dienen we wel acht te geven, omdat in onze dagen hei onderscheidingsvermogen zo zoek raakt en men het „ons” en „wij” zonder nadere onderscheiding betrekt op heel de gemeente, op alle gedoopten. Maar zijn we, ondanks alle bevoorrechting, nog onbekeerd d.w.z. dat we nooit voeld hebben wat dit strenge oordeel Gods betekent en dat dit ons nooit uitgedreven heelt tot de Troon der Genade om onze Rechter om genade te smeken, dan is er alleszins reden om te-beven en te vrezen! Ontzettend zal hei zijn voor degenen, die ZICHZELF bevrijd hebben en zo met een ingebeelde „bevrijding” straks voor de Rechter zuilen verschijnen en dan moeten horen: „Ik heb u nooit gekend.” Maar wal een rijke troost is het anderzijds voor de ontdekten. voor de verslagenen van hart, die moeten bekennen: ja Heere, hel strenge oordeel Gods heb i k verdiend en dat nu over de dierbare Borg het strenge oordeel Gods is gegaan en zo door recht genade heeft verworven, ja. de eeuwige BEVRIJDING van de vloek der wet, van de beschuldigingen van satan en van de veroordelingen in de conscientie!

Smeken we toch om ontdekking en om bevinde lijke kennis van deze heilrijke zaken, welke door een oprecht, d.i. een zaligmakend geloof wordt verkregen. Nog is het dé „dag der zaligheid”, het „heden der genade”, waarop en waarin ons het Evangelie van vrije genade, van eeuwige bevrijding in Christus nog wordt voorgesteld en gepredikt. Zoekt den Heere, terwijl Hij te vinden is en roept Hem nog aan, terwijl Hij nabij is; dat Hij in u verheerlijke de kracht en de zegen van dit Evangelie!

Urk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen