Trekvogel

Doelbewust op brede zwingen snelt de vogel naar haar doel. Nietig zijn de lage dingen en onhoorbaar 't aards gewoel.

In het W esfen glanst nog even avondrood aan verre kust. In de ijle lucht geheven

wiekt de vogel zonder rust. Zomerzon werd slalig kouder en de blaad ren vielen af; 't leven werd al maar benauwder: herfstwind woei zo dood'lijk stra).

Heel ver lokt het nieuwe leven l 't Is een ingeboren drang, dat ik mij daar moet begeven, stillend 't zoete zielsverlang.

Boven zeeën, boven bergen — vleug'len door de donk're lucht, alles van mijn krachten vergen —-vlied ik tot de laatste zucht.

Om dan stralend te aanschouwen in het nieuwe vaderland 't ongestoorde hemelblauwen waar niets meer de vree verbant.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen