HOE DE BIJBEL TOT ONS KWAM

Het kost ons geen moeite om aan een Bijbel te komen. De Bijbel is in allerlei uitgaven' verkrijgbaar, en ook in gedeelten. Dit is niet zo maar gegaan. Eeuwen lang is er over gedaan en aan gewerkt. Gods bijzondere zorg deed Zijn Woord tot stand komen en Hij gebruikte daar mensen voor, geïnspireerd door de Heilige Geest.

Calvijn: „Laat ons overwegen, hoe grote zorg de Heere gehad heeft om Zijn Woord te bewaren, daar Hij het uit de barsheid van een verwoed tyran als uit een krachtige brand boven aller verwachting heeft uitgered; daar 'Hij vrome priesters en anderen met zulk een standvastigheid toegerust heeft, dat ze niet aarzelden deze schat met betaling van hun leven te kopen en aan hun nakomelingen door te geven.”

Goddelijke openbaring

Wij kunnen! God leren kennen omdat Hij Zich heeft geopenbaard. God openbaart Zich aan ieder mens door Zijn algemene openbaring, bijv. door de natuur, door het geweten en door de geschiedenis. Maar God doet Zich in het bijzonder kennen in Zijn Woord, de Bijbel. Dit is Gods bijzondere openbaring.

Niet altijd is er het geschreven Woord van God geweest. Van Adam af tot Mozes toe openbaarde God Zich door mondelinge aanspraak, dromen, geziohten en visioenen De aCht geslachten van Adam af tot Mozes toe bewaarden in de eerste 2500 jaar Gods Openbaringen onder elkaar door overlevering van de vaders op de kinderen De mondelinge overlevering kon toen beter geschieden omdat de mensen langer leefden en minder in getal waren; God Ziah meermalen openbaarde en satans lister minder waren.

Vanaf Mozes heeft de Heere het door Zijn Geest geïnspireerde Woord op schrift later stellen'. „Toen zeide de HEERE tot Mozes: chrijf dit ter gedachtenis in eer boek " (Exodus 17 : 14) De opschrift stelling van de Bijbel heeft geduurd tot he einde van de eerste eeuw na Christus: uim vijftien eeuwen.

Inspiratie

God zelf heeft de Heilige Schrift laten beschrijven door profeten, evangelisten er apostelen'. De zeer bijzondere werkzaamheid van de Heilige Geest bij het tot stand komen van de Heilige Schrift noemen we de inspiratie. „Want de profetie is voortijd NIET voortgebracht door de wil eens MENSEN, maar de heilige mensen Gods DOOI DE HEILIGE GEEST GEDREVEN ZIJNDE hebben ze gesproken (2 Petrus 1 : 21). De inspiratie houdt in de aandrijving tot het schrijven, de voorlichting bij he

chrijven en de bewaring voor dwaingen. Van de gehele Bijbel belijden ve dat ze Gods Woord is, en niet bijv. lat Gods Woord in de Bijbel staat!

Er zijn diverse opvattingen ontstaan »ver de inspiratie. Wij geloven in »rganische inspiratie. De Bijbelschrijr ers hebben bij het totstandkomen van le Heilige Schrift beslist niet de rol 'an „werktuig" vervuld, maar behielten hun eigen karakter. de

De Bijbel als boek

De naam Bijbel is afgeleid van biblia = boeken. Even ten noorden van Beieet, langs de kust van de Middellande Zee, ligt de stad Gebal. Deze stad eette vroeger Byblus = papierstad, mdat er veel aanvoer was van pa-> yrus.

De Bijbel bestond bij de Joden uit een antal boekrollen. Dit was de oude loekvorm, die ook bij de Grieken en tomeinen gebruikt werd. De-Joodse loekrol, de megilla, bestond aanvanelijk uit aan elkaar genaaide stroken ser; later uit papyrus.

De vorm van de Bijbel zoals wij die ennen heet codex. Deze boekvorm werd angbaar sinds de 5e eeuw na Christus 1 . )e overgang van boekrol naar codex angt waarschijnlijk samen met het inden van een nieuw soort perkament, at aan beide zijden beschreven kon rorden. Perkament, fijn geprepareerd ïer, werd al sinds de 2e eeuw gebruikt. )e Bijbel bestaat uit twee testamenten' n uit 66 boeken. 39 boeken in het )ude Testament en 27 boeken in het (ieuwe Testament. De indeling van het > ude Testament en het Nieuwe Testaient gaat terug op de eerste Bijbel iet een O.T. en een N.T.: de Vulgata. > it was een eerste komplete Bijbel in e Latijnse taal, samengesteld door de erkvader Hiëronymus, en klaargekoïen in 405.

Het ude Testament is grotehdeels gedreven in het Hebreeuws, en een klein edeelte in het kwadraatschrift (Araïees). Het N.T. is geschreven in net rieks.

Canonisatie van het Oude Testament

Het woord kanon betekent riet, meetet, regel, richtsnoer. De kanonieke oeken zijn dus die, welke tot regel, een orm, een richtsnoer dienen. Zo komt et woord ook in de Bijbel voor: En zovelen als er naar deze regel wandelen." (Gal. 6 : 16) zullen

De kanon is de afgesloten verzameling van heilige geschriften, die gezaghebbend voor 'geloof en' leven zijn, en als zodanig zijn erkend. Het begin van de kanonisatie ligt in God. Hij bepaalt alles van en rondom Zijn Woord.

Na de verwoesting van de tempel en van Jeruzalem in 70 na Chr. was Israël voorgoed de tempel kwijt. De Joden werden overal heen verspreid, en bovendien waren in het Jodendom allerlei apokalyptische stromingen opgekomen, die in andere dan de kanonieke boeken hun troost zochten. Dat waren de apokriefe werkjes. Apokrief betekent: verborgen, twijfelachtig. Niet bekend is wie deze schreef en met wat voor bedoeling precies. Hun oorsprong is dus verdacht. Het was nodig duidelijk de grens te trekken tussen de gezaghebbende en de verdachte boeken opdat het Woord voor vervalsing bewaard bleef. Onder de gezaghebbende geschriften van het O.T. behoorde de wet van God, de Tora: de vijf boeken van Mozes. Ook de profetische prediking had een gezaghebbende stem verkregen. Verder is de literatuur van de praktische levenswijsheid, beheerst door de „vreze des Heeren" een bron voor de kanon geweest. Tenslotte behoorden ook de liederen en andere Bijbelboeken, gebruikt bij belangrijke feesten, tot de kanon. De kanoniek-verklaarde Bijbelboeken, gevormd uit de wijsheidsliteratuur en uit de cultus, werden samen bijeen geplaatst in de groep die „Ketubim" = Geschriften heet.

De afsluiting van de kanon van het O.T. is geweest in ongeveer 90 a 100 jaar na Chr., toen op een vergadering in Jamnia, vlak bij Jaffa gelegen, de Joodse rabbijnen de laatste beslissingen namen en' de lijst afsloten.

De tekst van het Oude Testament

Helaas bezitten we niet meer de oorspronkelijke tekst, dus uit de tijd van de Bijbelschrijvers. De oudst bekende tekst dateert ongeveer uit 1000 na Chr. Dit is de Masoretische tekst, genoemd naar de Masoreten = overleveraars. Deze Masoreten hebben met een ongelooflijke nauwkeurigheid de meest betrouwbare teksten van de Heilige Schriften in duidelijk handschrift vastgelegd. Zij telden zelfs de letters, stuk voor stuk, van het hele O.T. Zo kwam 42.377

maal de letter alpha voor, en 38.218 maal de letter betha! Eén letter, die ten onrechte geplaatst werd, maakte het geschrevene onbruikbaar. Dank zij Gods Voorzienigheid en door de trouwe zorgen van de Masoreten, bleef Gods Woord veilig voor de boze raadslagen, die er ook in het verleden tegen bedacht werden. De zogenaamde Masoretische tekst van het O.T. is de officiële tekst van het O.T. geworden 1 .

Naast de Hebreeuwse tekst van de Masoreten zijn er nog enkele andere oudere vertalingen. We kennen ook de Saniaritaanse tekst van de Bijbel, die echter alleen maar de eerste vijf Bijbelboeken bevat.

De Kanon van het Nieuwe Testament

Voor de eerste generatie christenen gold als gezaghebbend de Schriften (O.T.) en verder ook de mondelinge traditie van Jezus' woorden. Van daaruit het gezag van de apostelen. Rond het jaar 96 vermeldt Clemens van Rome de eerste brief van Paulus aan de Corinthiërs, en hij geeft in zijn geschrift ook blijk, andere delen van het N.T. te kennen. Ignatius van Antiochië heeft in zijn brieven met nadruk gewezen op de inspiratie van de Heilige Schrift, die hij ook betrekt op wat de apostelen schrijven. Zijn brieven zijn van ongeveer het jaar 110.

De ketter Marcion erkende alleen het Evangelie van Lukas en 10 brieven van Paulus. Deze waren dus rond 144, naast andere Evangelieën, reeds algemeen bekend.

Rond 150 worden alle boeken van N.T. vermeld. het

Omdat de verbreiding van de boeken snel toeneemt, maakte dit een aantal vertalingen noodzakelijk (Latijn, Koptisch, Syrisch). Ook ontstond een grote behoefte aan uitleg van de Heilige Schrift; aan kommentaren.

Toch heeft het nog lange tijd geduurd voordat alle 27 Nieuwtestamentische boeken tot de algemeen' erkende kanon werden gerekend. Vooral met het Boek Openbaringen had men nogal moeite. Voor het eerst worden alle 27 boeken als kanoniek in de Paasbrief van Athanasius in 367. Hij had grote invloed in het Westen.

Op de synodes te Hippo Regius in 393 en Carthago in 397 en 419 werd de kanon van het Nieuwe Testament vastgesteld. Op latere concilies werd niet meer gesproken over de kanon! Wei overwogen en beslist is gehandeld. Be houdens de genoemde beslissingen nee de kerk eigenlijk niet meer behoeven 1 doen', dan vast te stellen wat in de g€ meente al gezag en zekerheid had vei kregen. Dat is ook een stuk Goddeli. ke leiding en zorg geweest.

Handschriften van het Nieuwe Testament

Ook van het N.T. hebben we geen er kele boekrol of brief meer in het schri van de schrijver zelf. Ook hier hebbe we slechts afschriften van handschri: en. De christenen in de eerste eeuwe werden vervolgd, en hun geschrifte verbrand, Diocletianus liet er bijv. : 304 nog vele verbranden.

Het oudste handschrift dat wij kenne is eert heel klein stukje papyrus, wa£ een gedeelte uit Johannes 18 op staa Het dateert uit ongeveer 125 na Ch Het is uitsluitend inn hoofdletters (mi juskels) en zonder ruimte tussen c woorden geschreven. Eerst ten tijde v£ Karei de Grote ging men ook met kleir letters (minuskels) schrijven. Totaal zi; er ongeveer 4250 handschriften van h Griekse N.T. Ongeveer 250 handschri ten in majuskels; 2400 handschriften minuskels en 1600 handschriften Vc kerkelijke boeken.

Het bekendste handschrift is wel c Codex Sinaiticus. Dit handschrift we] in 1859 ontdekt door Tischendorf in h klooster op de berg Sinaï. Dit han( schrift is op het gehoor overgeschreve en heeft jammer genoeg veel fouten. H dateert uit de 4e eeuw. De Codex V; ticanus wordt bewaard in de bibliothe* van het Vaticaan in Rome. Het omv vrijwel het gehele Oude en Nieuwe Te tament, beide in het Grieks. Verder ook bekend de Codev Bezae.

Veel fouten zijn gemaakt bij het ove schrijven. Er werden letters teveel te weinig geschreven, dit tengevol; van vermoeidheid. Door slordighe werden zinnen overgeslagen of du hel geschreven. Er werden randopme kingen in de tekst zelf opgenomen. H ontbreken van leestekens gaf mogelij' heid van verschillende lezing. Er wan ook eigenhandige verbeteringen.

Toch doet dit alles niets af aan de waa heid van de Bijbel. Het Schriftgeti genis is volkomen zeker. God het door een bijzondere zorg dwars door e les heen Zijn Woord voor ons bewaar

De vertaling van de Bijbel

De Septuagint is de Griekse vertalingvan het O.T., ontstaan in Egypte. Hier was een grote Joodse kolonie die het Hebreeuws niet meer kende. Daardoor kwam de Bijbel voor het eerst in een wereldtaal. Deze vertaling begon ongeveer 280 vóór Ghr. Opvallend is dat in de Septuagint ook verschillende apokriefe boeken zijn opgenomen. Deze vertaling heeft een geweldige stoot gegeven aan de prediking van het Evangelie.

Heel bekend geworden is ook de Vulgata, de vertaling in het Latijn, omstreeks 400 na Christus. Deze vertaling is in de Roomse Kerk de officiële Bijbel geworden, die nogal vrij vertaald en niet zonder fouten is.

In ons land is de Statenvertaling zeer bekend geworden. Het is met recht een meesterwerk. De Staten-Generaal heeft de uitgave bekostigd, en de Dordtse synode heeft de zaak tot een goed einde kunnen brengen. Gezien de kennis toen van de grondtalen en de voorradige handschriften, kunnen we met bewondering tot de vertalers opzien, die één van geest waren.

Het Nederlands Bijbelgenootschap deed de Nieuwe Vertaling in 1951 tot stand komen. Helaas is zij vaak een compromis-vertaling: zeer verschillende kerkelijk en geestelijk georiënteerde geleerden werkten eraan mee.

Het gezag van Gods Woord

Calvijn: „Maar aangezien geen dagelijkse Godsspraken uit de hemel gegeven worden, en alleen de Schriften bestaan, door welke het de Heere goedgedacht heeft Zijn Waarheid tot een eeuwige gedachtenis te doen voortleven, bezit de Schrift door geen ander recht een VOLLEDIG GEZAG bij de gelovigen, dan wanneer ze geloven', dat UIT DE HEMEL is voortgekomen, even alsof levende STEMMEN GODS ZELF vandaar gehoord worden.”

„Zo zal ook dat Woord niet eerder geloof vinden in de harten der mensen, dan wanneer het door het inwendig GE-TUIGENIS DES GEESTES bezegeld wordt.”

Luther: „ Laat ons dan ieder woord, alsof God Zelf het uitsprak, ontvangen, geloven, er voor wijken en er ons nedering aan onderwerpen. Zó en niet anders zullen wij gerechtvaardigd worden."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen