Een verbittering ten goede

Paulus en Barnabas hebben hun eerste zendingsreis gemaakt. Veel hebben deze geestelijke broeders samen meegemaakt. Verbonden in hun Meester waren ze ook verbonden in het dienstwerk. De ene Naam onder de hemel gegeven tot zaligheid is verkondigd. Er was vrucht, maar ook vijandschap. Verdriet en vreugde werden ervaren en gedeeld bij terugkomst, onder andere in Antiochië, de zendende gemeente.

De behoefte om een nieuwe reis te maken komt als eerste bij Paulus naar boven. Het plan is om een visitatiereis te maken. Hij wil graag weten hoe het in geestelijk opzicht met de pas ontstane gemeenten gaat. De vraag naar de geestelijke welstand is ook voor ons van belang. Deze vraag wordt gesteld op huisbezoek, maar hopelijk niet alleen dan. Heeft het Woord vrucht gedragen, bent u in Christus geborgen? Zielszorg is geen zaak van nieuwsgierigheid, maar van levensbelang.

Barnabas wil mee, maar stelt een voorwaarde. Markus moet opnieuw mee. De eerste keer is Markus na het bezoek van Cyprus afgehaakt, maar voor Barnabas is dat geen reden om hem geen tweede kans te geven. Paulus denkt er anders over en vindt het niet gepast om dit te doen. Voor beide visies valt wat te zeggen. Het is niet goed om iemand die ooit iets verkeerds heeft gedaan daar altijd op aan te blijven kijken. Anderzijds geldt dat bij het ontbreken van essentiële zaken het werk in Gods wijngaard niet gedaan kan worden; niet elke godvrezende man is geschikt voor het ambt.

Het verschil van inzicht met betrekking tot het functioneren van Markus leidt tot verbittering. Er zijn ongetwijfeld harde en scherpe woorden gebruikt, woorden waarmee de een de ander pijn heeft gedaan en omgekeerd. Over het zware vraagstuk wat betreft het al dan niet besnijden van christenen uit de heidenen was overeenstemming bereikt, maar hier kwamen ze niet uit. De verbittering heeft uiteindelijk tot scheiding geleid. Er is een onwerkbare situatie ontstaan en de geestelijke broeders gaan uit elkaar. Ieder gaat zijns weegs, een verdrietige zaak. Het lijkt er niet op dat Filippenzen 2 vers 3 hier heeft gefunctioneerd: “Doet geen ding door twisting of ijdele eer, maar door ootmoedigheid achte de een den ander uitnemender dan zichzelven”. De vraag moet gesteld worden hoe het op dit punt in ons leven is gesteld. Deze mannen zijn van gelijke beweging als wij (Hand. 14:15). Hoe gaan wij om met verschillen van inzicht? Dit komt voor tussen kinderen van God en op zich hoeft dat niet dramatisch te zijn. Echter, persoonlijke voorkeuren, tradities en eigen gevoelens durven we gemakkelijk als principieel onopgeefbaar te bestempelen, vaker dan terecht is. Dan gaat het fout. We hebben minder vaak gelijk dan we denken en deze wetenschap moet ons voorzichtig en bescheiden maken.

De verbittering die op een scheiding is uitgelopen, is schadelijk voor de zaak van de Heere. Verdeeldheid en ruzie over bijzaken leiden tot schade op heel veel terreinen. Het is in het belang van satan dat er onenigheid en verwijdering is tussen geestelijke broeders. Hoe meer chaos en ruzie er in een gemeente heerst, hoe liever de duivel het heeft, omdat hierdoor de uitbreiding van Gods Koninkrijk onder druk komt te staan. Claim daarom niet direct uw gelijk, maar onderzoek het eerst ernstig voor Gods aangezicht. En zelfs al is het gelijk (over bijzaken) aan uw kant, wat levert het op om dit koste wat het kost te handhaven? Met de beste bedoelingen kan schade aan Gods zaak toegebracht worden; dit geldt ook voor godzalige ambtsdragers.

Heeft de duivel tenslotte zijn zin gekregen? Nee. De scheiding tussen geestelijke broeders is niet voor altijd geweest. Paulus vermeldt op een positieve manier de naam van Barnabas in de eerste brief aan Korinthe en over Markus schrijft hij later: “Neem Markus mede, en breng hem met u; want hij is mij zeer nut tot den dienst” (2 Tim. 4:11b). Het kan wonderlijk lopen na een verbittering en het wonder is nog groter. De kanttekeningen van de Statenvertaling wijzen er op dat God dit alles ten beste heeft gekeerd. In plaats van een groepje van twee mannen gaan er nu twee groepjes het Evangelie verkondigen. De reis die stond gepland als visitatie, wordt door de Heilige Geest later omgebogen in een zendingsreis naar onder andere Europa, ons werelddeel. Wat zijn Gods wegen ondoorgrondelijk. Wij mogen dit nooit vooraf misbruiken, maar het mag achteraf wel tot verwondering zijn. De duivel trekt uiteindelijk aan het kortste eind en de zaak van Koning Jezus zal overwinnen. Zou dit ook van toepassing kunnen zijn op de droevige scheuring van 2004 en op de situatie die u voor ogen kwam tijdens het lezen van het voorgaande? Laat dit onze gebedsstof zijn! Opdat wij ons zullen verwonderen en God zullen loven zoals Paulus en Barnabas al samen doen.

Montfoort, ds. R.W. Mulder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen