Wintersport

Al vele dagen voor vertrek hield de hele familie het langetermijnweerbericht scherp in de gaten. Het woord sneeuw kwam zelfs in het geheel niet in de voorspellingen voor en de temperatuur lag ruim boven nul. Maar ik hield de jongens steeds mijn theorie voor: in het Sauerland is het 's winters zo'n graad of zes kouder dan hier, zeker op de hoogte waar wij naar toe gaan. We gaven de moed niet op, al was het acht graden boven nul in Apeldoorn toen we vertrokken. Onze auto beschikt over een buitenthermometer en die is gedurende de hele rit van ruim driehonderd kilometer bijna constant in het vizier geweest. Tot Dortmund > bleef hij hardnekkig op acht graden staan. Maar toen kwam er een bui! Weliswaar gewone regen, maar de temperatuur zakte naar vijf graden, en even later zelfs naar drie! Het werd weer droog, bij vijf graden. Maar toen we bij het binnenrijden van het echte Sauerland gingen stijgen, daalde de meter gestaag. Uiteindelijk tot nul graden. Het landschap was echter net zo groen als in Holland.

Sneeuw!
Totdat we de plaats van bestemming naderden: WiUingen. Na een scherpe bocht konden we de eerste blik werpen op de ski-hellingen van dit wintersportdorpje. En jawel, het was haast niet te geloven, maar daar lag iets wits! Geen grote oppervlakken en zonder één skiër, maar toch. We reden het dorp binnen en daar lagen aan de kant van de weg heuse sneeuwhopen. Weliswaar verre van wit meer, maar met een hoogte die we in Nederland niet kennen. De stemming zat er nu goed in. Het bungalowpark dat ons doel was, lag nog wat hoger dan het dorp. De kinderen zaten op de punt van hun stoel en wezen elkaar op steeds hogere bergen sneeuw en steeds grotere stukken wit op de berghellingen. Toen we uitstapten voor onze vakantiewoning was het min één graad, en op de helling ervoor lag plaatselijk sneeuw.

Toch sleeën
Het bleef wat kwakkelen met het weer tijdens ons verblijf 's Nachts licht vriezen, overdag lichte dooi. En geen verse sneeuw, geen vlok. Maar wat hébben de kinderen een plezier gehad in de resten oude sneeuw, waar je zeker de eerste dagen nog redelijk op kon sleeën. En wat waren ze teleurgesteld dat we de sleeën niet in de auto hadden gelegd voor we naar Altastenberg (bij Winterberg) reden. Want daar lag nog veel meer sneeuw dan in Willingen. We zochten het eerstgenoemde dorpje bewust op, want daar hadden we onze zomervakantie doorgebracht. En dan zie je dat het Sauerland mooi is in elk jaargetijde. En dan merk dat je zelfs 's winters kunt schommelen op dezelfde speelplaats waar je je bij plus 25 graden vermaakte. De Kahler Asten, met z'n ruim 840 meter de hoogste berg van het Sauerland, blijkt zowel in witte als groene tooi een wandeling waard te zijn.

Bruchhauser Steine
Een soortgelijke reactie heb je bij bergwandelingen. De beekjes stromen veel sneller dan zomers en de hellingen tonen prachtige kleurschakeringen, zij het dan in andere tinten. Door de vele naaldbomen is het nergens echt kaal, het groen blijft ook nu overheersen. Een bezoek aan de Bruchhauser Steine, ook een bestemming die we zomers bezochten, was een aparte ervaring. De klim ernaartoe werd ook door Jan-Peter van zeven zonder morren volbracht. Iedereen ademde met volle teugen de frisse vrieslucht in. Onderweg zagen we dode takken waaraan een heel speciaal soort rijp was "gegroeid", vele centimeters lang. Het leek nog het meest op kabouterhaar. Het uitzicht vanaf de enorme steenklompen met hun bijzondere vorm was magnifiek. We waren vrijwel de enige bezoekers, 's Zomers sta je soms in de rij. Wij namen voor het laatste stukje de trap, of wat daar voor doorging, maar pal daarnaast waren twee echte alpinisten een loodrechte rotswand aan het bedwingen.

Lange avonden
Wat doe je verder in een wintervakantie zonder sneeuw? Zwemmen bij voorbeeld, of winkelen, of plekjes opzoeken waar je zomers ook geweest bent. Bij droog weer is wandelen in de prachtige bossen een puur genot, maar je moet je er wel op kleden. De avonden zijn lang. Het is een vreemd idee om in je vakantie bij donker te eten, maar ook dat heeft zijn charme. Maar een avondwandeling kan al om zeven uur beginnen en wat is er voor jongens mooier dan met een zaklantaarn je weg zien te vinden? Het beekje murmelt wat, langs de oevers glimmen brokjes ijs aan de grasstengels. Een vogel glijdt geluidloos langs. Horen we daar wat kraken in het bos? Ook dat is wintervakantie! Natuurlijk hadden we die week liever door een halve meter sneeuw geploeterd, gesleed op verse sneeuw en volop skiërs aan het werk gezien. Nu stonden de skiliften doelloos in het overwegend groene landschap, terwijl ze in de meeste winters in het Sauerland regelmatig in gebruik zijn. Toch was het zeker geen verloren week. We hebben echt vakantie gehad, al was het alleen maar omdat alles anders was dan thuis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen