Nachtleven

De roep der natuur dreef mij om twee uur 's nachts het bed uit. Aangezien ik nu toch op was besloot ik van de nood een deugd te maken en de koelkast met een bezoek te vereren om na te gaan wat die te bieden had.

Mijn vrouw was de dag ervoor kennelijk boodschappen wezen doen, want de kast puilde uit van allerlei verworvenheden van onze comsumptiemaatschappij. Letterlijk, want toen ik de deur opende bleek een fles prik zich in wankel evenwicht te bevinden. De fles stortte dan ook uit de koelkast op de grond en spatte met een doffe kreun uit elkaar. Dat hoor je heel duidelijk in het holst van de nacht.

Mocht u daaraan twijfelen, dan raad ik u aan om midden in de nacht eens een fles "Seven up" of dergelijk spul van anderhalve meter hoogte op een plavuizen vloer te laten vallen.

Binnen enkele seconden stond dan ook een in haar nachtrust gestoorde echtgenote naast mij, die slaapdronken vroeg wat ik aan het uitspoken was. De conversatie mondde weldra uit in wat kreten als: „Hoe haal je het in je hoofd om een fles op het randje van het rek te zetten?" en „Wie gaat er nou om twee uur 's nachts naar de koelkast?"

Zeer zielig
Ook mijn zoon en dochter gaven acte de présence en vroegen belangstellend: „Is het oorlog?", daarbij in het midden latend of zij de woordenwisseling of de explosie bedoelden. Een minuut later waren mijn dierbaren weer ter kooi gegaan en probeerde ik de scherven bijeen te rapen. Daarna zocht ik een dweil om de verspilde drank te verwijderen.

Helemaal wakker was ik kennelijk nog niet want tijdens deze werkzaamheden trapte ik in een over het hoofd geziene scherf. Met als gevolg dat het kleurloze nat zich zeer duidelijk rood kleurde. Ongelooflijk hoeveel bloed zich in een grote teen bevindt. (Ook dit punt kunt u proefondervindelijk vaststellen, maar dat is niet aan te bevelen.)

Zo zat ik een minuut later met een handdoek om mijn voet zeer zielig te wezen. Op dat moment verscheen mijn vrouw ten tweede male, om haar favoriete slaapmiddel -warme melk met honing- in te nemen.

Moraal
Zij bleek wederom een perfecte hulp te zijn door mij troostvol toe te spreken, mijn gewonde teen van een pleister te voorzien en mij vervolgens te vragen: „En heb je inmiddels nou wat gegeten?"

Nee, dat was nog steeds niet het geval en mijn zieligheid uitbuitend bestelde ik een gebakken ei met spek. Ook daarin werd voorzien, zodat ik tien minuten later met een pleister om mijn teen, verzadigd en getroost te bed ging.

Moraal van dit verhaal? Een echtgenote is onbetaalbaar. Zonder haar was ik niet bepleisterd, niet verzadigd en niet getroost naar bed gegaan.

Toen wij goed en wel op bed lagen, kwam onze zoon ons meedelen dat hij had gedroomd dat er iemand in de keuken eieren met spek aan het bakken was. Hij wilde ook wel zoiets.

Wederom ging mijn vrouw naar beneden en voorzag ook haar zoon van eieren met spek. Waar vind je zo'n vrouw?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen