Twee raspaarden, maar de Honda is vermomd

De Alfa 146 is alweer een jaartje op de markt. Bij de introductie werd hier en daar geklaagd dat de prestaties dan misschien wel bovengemiddeld waren, maar toch waren ze stukken minder dan die van zijn voorloper, de Alfa 33. Dit werd vooral veroorzaakt door het ongeveer 200 kg hogere gewicht, wat weer het gevolg is van de toenemende veiligheidseisen. Om aan de eisen van de sportieve rijder tegemoet te komen heeft Alfa Romeo de nieuwe 2.0 16v motor, die zijn debuut beleefde in de Alfa's Gtv en Spider, na de 155 en 145 ook in het vooronder van de 146 gezet. De Honda Civic is in het vorige najaar vernieuwd en de sedanversie, zoals hier getest, is sinds dit voorjaar ook in Nederland leverbaar. Net als bij de vorige generatie Civics is de auto ook leverbaar met Honda's potente VTEC-motor. Om een waardige tegenstander te hebben van de 146 ti, kozen we deze, alleen op speciale bestelling leverbare uitvoering als test-auto.

Indrukwekkend
Zoals gezegd ligt er in het vooronder van de Alfa 146 ti een twee-liter motor. Het is met recht een stukje high-tech te noemen, (voor de technici onder ons: de motor is voorzien van dubbele ontsteking, vier kleppen per cilinder, elektrohydraulisch verstelbare nokkenas en balans-assen). Bij elk toerental trekt de auto indrukwekkend en produceert daarbij het bekende Alfageluid dat Uefhebbers als muziek in de oren klinkt. Overigens is de motor bij constante toerentallen vrij stil, dus is het voor langere afstanden ook geen verkeerde motor. Daarbij blijft het verbruik, de prestaties in ogenschouw genomen, met één liter op 11,4 kilometer mooi binnen de perken. Wanneer de auto flink op zijn staart getrapt wordt, vliegt hij in 8,5 seconden naar de honderd. De topsnelheid is 215 kilometer per uur. De motorinhoud van de Honda Civic is met 1,6 liter een stuk kleiner dan die van de Alfa. Wat motorvermogen betreft, doet hij er echter niet voor onder. Maar liefst 160 pk levert hij, nog tien meer dan de Alfa. Bovendien is de auto bijna 200 kg lichter waardoor de Civic nog sneller is. In 8,1 seconden flitst hij naar de honderd en heeft een identieke topsnelheid van 215 kilometer per uur. Het verbruik is iets hoger, maar met een gemiddelde van één op 11 slaat hij zeker geen gek figuur. Alleen de belevingswereld is in de Civic totaal anders dan in de 146. Waar de Alfa je bij elk toerental uitnodigt tot snel rijden, is de Civic tot zo'n 5200 toeren een normaal huis-, tuin- en keukenwagentje
met overeenkomstige prestaties. Echter, boven de genoemde 5200 toeren geeft de motor een brul en gaat de Civic er als een getergde terriër van door. Voor je met je ogen kunt knipperen zit de toerenteller op de 8000 toeren, en na overschakelen gaat hij met dezelfde snelheid door. Dit heeft te maken met het VTEC-systeem. Boven de 5200 toeren wordt een ander noklcenasprofiel actief, waardoor de motor afgesteld staat als een racemotor in plaats van een standaardmotor. Werkelijk bijzonder om meegemaakt te hebben.

Zelden heb ik zo'n fijne versnellingsbak in een auto aangetroffen als in de Alfa. Ook de Honda heeft een prettig schakelende vernellingsbak. De koppeling van de Honda pakt in tegenstelling tot de Alfa erg laat op.

Toponderstellen
De Alfa Romeo heeft werkelijk een toponderstel. Vooral de manier waarop hij het enorme vermogen op de weg brengt, wekt indruk. Alleen als het bewust wordt geprobeerd, slippen de wielen bij hard optrekken door. Ook laat het onderstel hoge bochtsnelheden toe zonder dat de auto uitbreekt. Hij is wel wat stug geveerd, maar dat is inherent aan het type auto. De besturing is snelheidsafhankelijk bekrachtigd en geeft, hoe hard ook gereden wordt, altijd genoeg gevoel in het stuur. Het is bij deze snelle auto ook prettig om te weten dat hij een uitstekende reminstallatie heeft met standaard ABS. Honda gebruikt voor zijn auto's al jaren het gepatenteerde doublé wishbone ophangingssysteem en de Civic vormt daarop geen uitzondering. Had Honda in het verleden nog wel eens problemen met de afstelling ervan (meestal te zacht), de testauto heeft een uitstekend gebalanceerde ophanging. De auto is niet oncomfortabel en heeft een goede wegligging. De besturing is voor een sportieve auto als deze wat aan de lichte kant. Daardoor wordt de Civic op hogere snelheden van zweverig. Ook de remmmen met standaard ABS zijn goed, maar niet zo nauwkeurig te doseren als in de Alfa.

Ruim
Wat interieurruimte betreft zit de Alfa 146 wel een paar maat jes groter dan zijn voorloper, de 33. Zowel voorin als achterin is er genoeg ruimte voor lijf en ledematen. De hoofdruimte voorin varieert van goed tot bovengemiddeld, al naar gelang de hoogte waarop de stoel staat. Achterin zitten langere mensen nog niet met hun hoofd tegen het dak. De zitpositie achter het stuur is typisch Alfa. Je zit pas lekker als je het gas wat dieper ingetrapt hebt. De stoelen zijn in het algemeen goed te noemen, maar bij langere ritten heb je het gevoel dat het zitvlak een beetje aan de korte kant is. De voorpassagier heeft gigantisch veel ruimte doordat het dashboard aan die zijde bijna tot aan de voorruit terug wijkt. Keerzijde van de medaille is dat er nauwelijks sprake is van een dashboardkastje. Wanneer het instructieboekje en het radiofrontje erin zitten, is het al vol. Bijna alle bedieningsknoppen zijn opgenomen aan de twee stengels aan het stuur. Dit vergt enige gewenning, maar daarna heb je wel alles lekker dicht bij de hand. Ten slotte is ook de kofferruimte van fors formaat, maar die heeft net als bij zijn voorganger nogal een hoge tildrempel. Bovendien braken de ophangkoordjes van de hoedenplank bij het eerste zuchtje wind af Andere afwerkingsminpuntjes zijn een niet goed gemonteerd knopje van de elektrische bedienbare achterportierruit en een piepende kofferklep.

Lage zitpositie
Ook de Civic is lekker ruim, tenminste wat betreft hoogte en lengte. In de breedte laat de Japanner een paar centimetertjes liggen. Dat schijnt te maken te hebben met de wetgeving in Japan, waar auto's belast worden op grond van hun afmetingen. De zitpositie in de Civic is erg laag, waardoor de auto wat minder geschikt is voor oudere mensen. De sportstoelen van de Honda zitten heerlijk en die van de bestuurder is net zoals in de Alfa in hoogte verstelbaar. De meeste knoppen zijn makkelijk te bedienen, maar dat de verwarming nog met schuiven geregeld wordt, is onbegrijpelijk. Tegenwoordig worden daar meestal de veel eenvoudiger bedienbare draaiknoppen voor gebruikt. De kofferruimte is lekker groot en heeft een lage tildrempel. Helaas zijn er wat grote beugelscharnieren gemonteerd, die bij veel bagage steevast voor ergernis zorgen. De afwerking is bovengemiddeld.

Krachtpatser
Daar het bij beide auto's om de topmodellen van de reeks gaat, zitten ze natuurlijk goed in het toebehoren: elektrisch bedienbare ramen voor en achter, centrale vergrendeling (bij de Honda op afstand bedienbaar), airbag, van binnenuit verstelbare koplampen, toerenteller, lichtmetalen velgen, elektrisch bedienbare spiegels en een van binnenuit te ontgrendelen kofferklep. Het uiterlijk van de Alfa onderscheidt zich ten opzichte van minder gemotoriseerde versies nog doormiddel van spoilers en skirts. Voorts waren er nog mistlampen gemonteerd. De Civic Vti heeft normaal gesproken ook nog standaard een schuifdak, maar dat was op deze testauto nog niet gemonteerd. Ook een passagiersairbag is standaard. Uiterlijk onderscheidt de Civic zich nauwelijks van zijn minder snelle broeders. Alleen de speciale velgen en een verchroomd eindpijpje verraden dat het om de krachtpatser van de famihe gaat. Zelfs een paar mistpitjes in de voorbumper kunnen er niet af.

Jonge honden
Wanneer je zuiver naar het uiterlijk van beide auto's kijkt, gaat de Alfa met de eer strijken. Immers, als je een snelle auto koopt, wil je ook dat hij er als zodanig uitziet. De Civic is in de dagelijkse praktijk de meest bruikbare auto. Hij daagt niet constant uit om snel te rijden, maar het is wel prettig om te weten dat als je een keer terugschakelt, een enorme krachtexplosie je bijstaat. Met de Civic kun je normaal, snel en supersnel rijden. Jammer dat er niet wat meer werk van het interieur en het exterieur gemaakt is. De Alfa is er meer voor de jonge honden, of degenen die zich nog jong voelen. Hij maakt wat meer motorgeluid, dat overigens prachtig klinkt, is bij elk toerental bij de les en nodigt je als het ware uit. Daarom zou ik persoonlijk voor de Alfa kiezen. Dat deze ook meer dan tweeduizend gulden goedkoper is, is dan mooi meegenomen. De Civic kost f 49.990,- en de Alfa verlaat de showroom voor / 47.450,-.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen