Uit een dagboek

3

Na een bezoek van de huisdokter. Och ik schrok wel een beetje, maar ik dacht direkt: Heere, hoef ik mijn hand niet op te heffen en zeggen: wat doet Gij? ’k Mocht net met die boodschap bij de Heere komen. O, wat kon ik mijn hart makkelijk aan de Heere kwijt. En kreeg ik te geloven, dat de vastheid in Hem ligt, dat Hij ze van eeuwigheid had liefgehad en mocht ik een ogenblikje daar rust in krijgen. O, die vastheid, in die heilige handen gegraveerd. Dus nu zijn al de tegenheden liefde. O, eeuwige liefde des Vaders en des Zoons. Die Hij liefheeft, kastijdt Hij om ze dicht bij Hem te houden. ’k Heb zo’n dwaalziek, afzwervend hart. Och, dat ik toch maar stil mag zijn.

Vanmorgen mocht ik een ogenblikje geloven, dat het op Huis aangaat. O dan geen zonde meer, geen zwak lichaam, maar eeuwig bij de Heere te zijn. Bij die lieve Vader, Die de weg der verlossing heeft uitgedacht, en bij die lieve Zoon, Die de zaligheid voor Zijn Kerk volkomen verdiend heeft.

Ik word gewaar, dat ik van mezelf nooit meer naar de Heere zal vragen. Och, wat is het toch een eenzijdig werk. Als er nu eens niet gestaan had: Ik zal naar mijn schapen vragen, kwam er nooit meer iets van terecht.

Tegenwoordig ben ik, wat mijn lichaam aangaat, heel goed. Ik doe al mijn werk weer alleen, ook de was. Dat isboven verwachting. Ook de dokter staat er verbaasd over. Maar de Heere had me beloofd, toen ik zo ernstig ziek was: Ik zal u de gezondheid doen rijzen en u van uw plagen genezen. Dat is erg beproefd, want toen ben ik daarop juist zo erg ziek geworden, zodat er menig keer voor mijn leven gevreesd werd. Maar Hij is de Waarmaker van Zijn Woord. Maar als de Heere iets belooft, wordt het altijd beproefd.

Vanmorgen onder het lezen van Philpots dagboek was het of ik een ogenblik eenterugblik kreeg over wie de Heere voor me geweest was, en werd ik in het bijzonder teruggeleid naar mijn ziekbed van 6 jaar geleden. Wat was er toen een vrede in ons huisje. ’k Was zo erg ziek, maar iedere dag ontmoette ik de Heere. Ik dacht vanmorgen: wat was dat, hoewel onder grote verdrukking, toch een heerlijke tijd. Maar als ik nu eens kijk, wie de Heere geweest is en hoe Hij voor ons gezorgd heeft, o dan mag ik me wel wegschamen. Wat een liefde en verdraagzaamheid.

’k Ben vandaag erg verdrietig en moedeloos. Och kon ik met al mijn noden eens bij de Heere komen en eens voor Hem buigen en het goedkeuren wat Hij doet. Maar daar ben ik niet. Ik kan nergens doorheen kijken. O, wat is het van binnen en van buiten alles donker.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen