„Veertig eeuwen zien op u neer"

Zo sprak eenmaal Napoleon van de pyramiden van Egypte, toen hij met zijn legers daar gelegerd was.

Groot en machtig rijzen ze op, de stenen kolossen aan de oever van de Nijl. Door de eeuwen heen is er veel veranderd in de wereld, wereldrijken kwamen op en zijn verdwenen. Waar zijn de grote rijken van het beeld van Nebukadnezar? Zij zijn vergaan en hun plaatsen worden niet meer gekend, alleen de koningsgraven van de pharao's, de pyramiden en sphinxen hebben de tand des tijds doorstaan.

Reeds van veraf zijn ze te zien. In Egypte zijn ongeveer 80 pyramiden van verschillende grootte. In Gods Woord kan men lezen, dat de Israëlieten zuchtten onder het slavenjuk van pharao's, die Jozef niet gekend hebben.

Immers zij werden gebruikt om deze grote bouwwerken te bouwen onder zeer moeilijke omstandigheden. Zonder hijskranen, zonder tractoren en auto's. Ten koste van duizenden mensenlevens bouwden de pharao's hun graven, waarin zij eens zouden rusten.

Hard moesten de slaven en destijds cle Israëlieten werken: „En de Egyptenaars deden de kinderen Israëls dienen met hardigheid."

Laten wij nu eens zien hoe een pyramide tot stand gekomen is. Als voorbeeld zullen wij de pvramide van Kheops nemen. Naar berekening van archeaologen zijn voor deze pyramide 2.300.000 stenen blokken gebruikt, clie elk gemiddeld 2500 kilogram wegen. Het is bijna ongelofelijk. Allereerst moesten zij uit cle grond of bergen uitgehouwen worden, daarna moesten zij door de woestijn naar de plaats van bestemming vervoerd worden. Wat een geweldige krachtsinspanning het kostte om de stenen op hun plaats te krijgen is niet te beschrijven. Dit moest gebeuren door honderdduizend mensen, dertig jaar lang. Al deze mensen moesten in de woestijn gevoed en gehuisvest worden. Bij tienduizenden zijn ze daar gestorven. En al die doden moesten telkens weer door levenden vervangen worden. En dit alles op het bevel van één man, één sterfelijk mens. Doch pharao Kheops met alle andere pharao's hebben eenmaal verantwoording moeten doen van hun zondige werken voor cle Rechtvaardige Rechter, Die het bloed van al clie duizenden van hun hand eiste.

Wanneer men een bezoek brengt aan het binnenste van een pyramide valt men van de ene verbazing in cle andere. Hoewel alle kostbaarheden en mummies (dit zijn cle gebalsemde lichamen van cle pharao's) verwijderd zijn is het nog een indrukwekkend schouwspel. Lange gangen leiden naar de grafkamers diep onder cle grond. In een van clie grafkamers lag eens een pharao. Duizenden jaren lag de mummie daar, ongerept, en nog volkomen gaaf.

In het dal der Koningen heeft men in ± 1923 het graf van pharao Toetankamon blootgelegd. Het lichaam van deze pharao had door de eeuwen heen niets geleden. Wat de archeaologen ^het meest ontroerde was een bouquetje korenbloemen en olijfbladeren. Lang was het geleden, clat iemand dit bosje veldbloemen bij de baar van Toetankamon had neergelegd. Verdord lag het daar als een bewijs van liefde voor deze vorst. Wat voor schatten in dit graf gevonden zijn is verbazingwekkend. Een museum zou er mee gevuld kunnen worden. Een troon van goud en zilver, draagstoelen van goud, allerlei snuisterijen, juwelen en schilderijen versierden de kamers.

In diverse musea kan men mummies zien. Stil staan ze daar, totdat ook eenmaal voor hen cle tijd komen zal, dat zij op zullen staan als het grote Gericht daar zal zijn.

Tenslotte rest ons nog cle Sphinxen. Uit één stuk rots gehouwen stelt een Sphinx een liggende leeuw voor met het gelaat van een pharao. Ook in deze graven zijn gangen en grafkamers.

Ziedaar een globaal beeld van de duizenden jaren oude koningsgraven van cle pharao's van Egypte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen