Kerkverlating als oordeel

“De afval van het geloof in de gezinnen is volop aan de gang,” aldus ds. W. Dekker in een recent verschenen boek over het enorme verval van de kerk in West-Europa. Het is wonderlijk gesteld met de kerk. Aan de ene kant verdwijnt ze meer en meer naar de rand van de samenleving. En aan de andere kant worden de stemmen voor getuigenis, evangelisatie en missionair-zijn steeds luider. Dat lijkt in tegenspraak met elkaar en deels wordt dat ook door Dekker onderkend.
Zijn boek bestaat uit drie delen. In het eerste deel probeert hij de crisis waarin de kerk verkeert te peilen.
Het tweede deel gaat over de vraag hoe de kerk, met name de PKN, “richting de wereld een vitale beweging kan zijn in een belevingscultuur”. Dekker wijst erop dat de prediking van fundamenteel belang is. In het laatste deel benoemt hij enkele missionaire thema’s.
De kerk zou meer nadruk moeten leggen op de eeuwigheid.
Het eerste deel van dit boek is aangrijpend en zeer ter zake. Dekker geeft daar een analyse van de teloorgang van de kerk. Hij plaats die vooral in het licht van Gods oordeel over de zonde. Kerkverlating is een oordeel wat zich over ons voltrekt. Helaas hebben we, net als eertijds het volk Israël, nog onvoldoende leren buigen onder dit oordeel. De God van de Bijbel “is een God van genade, maar ook van oordeel; van verkiezing maar ook van verharding. Aangrijpende zaken, maar voor wie de Bijbel serieus neemt, zijn het geen vreemde zaken, waar we het vandaag maar niet meer over moeten hebben. […] Integendeel, God heeft er uiteindelijk een bedoeling mee”.
We leven op dit moment in Nederland wat de kerk betreft in een diepe crisis. Hoe moeten we daarop reageren? Dekker wijst, in navolging van Bonhoeffer, op drie dingen: bidden, het goede doen onder de mensen en wachten op God.
Het boek is geschreven met de realiteit van de PKN op de achtergrond. Dat betekent niet dat er voor andere kerken niets uit te leren valt. Integendeel. Soms ben ik het met de auteur oneens, soms zou ik dingen anders zeggen, maar zijn analyse van de problemen kan ik alleen maar bijvallen.
Ook zijn antwoorden – nadruk op de gezonde Bijbelse prediking, de dienst van de Heere weer heel concreet laten doorklinken in ons dagelijkse leven en het benadrukken dat we op reis zijn naar een eeuwige bestemming – zijn ook het overwegen zeker waard. Het kruis van Christus is de centrale boodschap van het Evangelie.
Tenslotte nog een opmerking. Dekker vraagt zich af hoe het komt dat hij niet zoveel ziet in apologetiek van mensen als Mc Grath, Keller en Wright. Misschien moet hij eens wat boeken gaan lezen van die 44 procent seculiere hoogleraren en de flauwekul die door sommigen van hen, bijvoorbeeld iemand als Herman Philipse, over het christendom te berde wordt gebracht. Dan word je echt wel geprikkeld om te laten zien dat de opstanding van Christus uit de doden op zeer solide argumenten steunt. De opstanding van Christus is echt niet het resultaat is van verhalen van mensen die psychisch in de war zijn geraakt, zoals veel geleerde seculiere mensen zeggen en denken.
Kortom, Marginaal en Missionair is een boek wat inzicht geeft en tot nadenken stemt. Dergelijke boeken verschijnen niet vaak.

Wim Dekker, Marginaal en Missionair. Kleine theologie voor een krimpende kerk
(Zoetermeer: Boekencentrum 2011) ISBN 9789023925637; 208 blz.; € 18,90.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen