De vier beschrijvingen van het éne evangelie

(LUCAS)

De vorige keer spraken wij reeds over het eigenlijke, het specifieke van het Evangelie naar Lucas, waarin het zich onderscheidt van de andere Evangeliebeschrijvingen.

Wij zagen toen dat het Evangelie naar Lucas het Evangelie is van de grote ontferming, ontferming over ellendigen en armen, het Evangelie der barmhartigheid Gods in Jezus Christus. Terwijl Mattheüs Christus meer beschrijft als Profeet, Marcus als Koning, tekent Lucas ons Christus boven alles als Priester.

Hierin komt bij Lucas ook zo duidelijk de invloed van Paulus openbaar, met wie hij immers zo'n nauwe omgang had. Paulus, die aan de Corinthiërs schreef: „Want Gij weet de genade van onze Heere Jezus Christus, dat Hij om Uwentwil is arm geworden, daar Hij rijk was, opdat Gij door Zijn armoede zoudt rijk worden."

Wat ons ook bij Lucas zo sterk opvalt, is het universele van zijn Evangelie. Hij laat ons met nadruk zien, hoe de Heere Jezus niet alleen Zaligmaker der Joden is, maar ook der Samaritanen, ja voor alle volkeren.

In het geslachtsregister leidt Lucas de afstamming van Christus naar het vlees niet van Abraham af, zoals Mattheüs doet, die immers voor Joden schreef, maar van Adam, om zo te laten zien, dat Christus' borgwerk zich wijder uitstrekt dan tot de Joden alleen.

Dit universele van Christus' werk komt ook heel duidelijk uit in de Engelenzang, die Lucas ons beschrijft.

De engelen zingen niet: „ Vrede voor Israël, in de Joden een welbehagen, " maar „vrede op aarde, in mensen (dus ook heidenen) een welbehagen.

Denk ook eens aan Simeon, van wie Lucas ons schrijft, die verwachtte de vertroosting Israëls, maar, die met het Kindeke in zijn armen zingt: Mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien, die Gij bereid hebt voor het aangezicht van alle volkeren, een licht tot verlichting der heidenen en heerlijkheid voor Uw volk Israël." Tussen twee haakjes, hier hebt ge de letterlijke vervulling van Jes. 19 : 24: Te dien dage zal Israël de derde wezen." Immers Simeon noemt eerst „alle volken, " dan „de heidenen" en dan „Uw volk Israël."

Dus Israël is hier de derde.

Verder verhaalt Lucas het woord van de Heere Jezus, dat Elia tot geen van de weduwen in Israël gezonden werd, maar tot de heidense weduwe te Zarfath, en dat Elisa geen der vele melaatsen in Israël reinigde, maar wel de heiden Naaman.

Als de zeventigen worden uitgezonden in Lucas 10, wordt hun door Christus gezegd, dat in iedere stad, waar ze kwamen, zij moesten eten, wat hun werd voorgezet. Dus zij moesten zich niet kwellen met de vraag of het krachtens de ceremoniële wet reine of onreine spijzen waren. Daaruit volgt dus, dat men ook kon komen in huizen van Samaritanen of heidenen en deze mocht men niet voorbij gaan.

Dit Evangelie is dan ook zeer sterk een zendingsevangelie als het zo met nadruk beschrijft, hoe Christus ook voor niet-Joden gekomen is. Dit alles doet ons weer zeer sterk aan de apostel Paulus denken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen