De Generale Synode

(7)

De middagvergadering wordt allereerst besteed aan de behandeling van het rapport van de Commissie Ethiek. De praeses merkt vooraf op, dat het hierbij niet gaat om Synodeuitspraken over dit onderwerp, maar om een handreiking aan de werkers in de Gezondheidszorg en in het maatschappelijk werk. Bij de korte discussie wordt door een lid van de commissie opgemerkt: "Alles beschrijven is niet mogelijk. Het is geen handboek, maar een handreiking".

Besloten wordt deze notities als brochure uit te geven op dezelfde wijze als dit door het Kerkelijk Bureau is geschied met het onderwerp: "Informatie-en communicatietechnieken in bijbels licht". Indien de commissie naar aanleiding van deze discussie behoefte heeft nog iets bij te stellen heeft ze daartoe gelegenheid; verder moet haar taak als beëindigd beschouwd worden en stelt de praeses voor deze commissie onder dankzegging voor het vele werk en de intensieve studie te ontbinden. De Synode stemt daarmee in.

Vervolgens heeft de behandeling plaats van het rapport van de Commissie Zondagsarbeid. Door verscheidene afgevaardigden worden vragen gesteld of suggesties gedaan, die tot diepere fundering in Gods Woord van de zondag als de dag des Heeren moeten leiden.

De voorzitter van de commissie gaat kort op deze gemaakte op-en aanmerkingen in. Daaruit valt op te merken, dat de Commissie gezocht heeft naar een bepaalde lijn, zonder in de valkuil terecht te komen, waar terecht op de vorige Synode nadrukkelijk voor gewaarschuwd is. "Het is nuttig dat hierover gestudeerd wordt, doch er dreigt bij zulke onderwerpen steeds een groot gevaar nl. dat er een reeks voorschriften komt van wat wel geoorloofd is en wat niet geoorloofd is".

Een wetboek zo mogelijk nog dikker dan de Bijbel, waardefarizeërbij leeft en waar de wetgeleerde zich in thuis voelt. Laten we daar elkaar voor waarschuwen (Acta 1986 blz. 39). Gedachtig aan deze waarschuwing is over dit rapport vergaderd en is de commissie tot deze voorstellen gekomen. De wet die God aan Zijn gemeente gegeven heeft is een rijk gegeven: "God sprak al deze woorden: Ik ben de Heere, uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis uitgeleid heb'". De geboden zijn onmiskenbaar volledig gehandhaafd als kenbron van ellende, tuchtmeester tot Christus en regel der dankbaarheid, maar niet om er een nieuw diensthuis van te maken. De commissie is zich zeker bewust dat ontsporing nimmer te voorkomen is, maar was ook zeer huiverig om een wetboek samen te stellen, waarvoor ook de Catechismus in Zondag 38 allerminst grond heeft. Uit de Synode wordt de suggestie gedaan om het door enkele afgevaardigden gevraagde accent aan te brengen door bepaalde passages vet te drukken, met de mogelijkheid om deze nogmaals in bepaald lettertype in de conclusies te laten terugkomen. Als voorbeeld wordt genoemd: " Volgens W. a Brakel is de verandering van de zevende naar de eerste dag van de week "niet naar des mensen geschied, maar door Christus en der apostelen last uit Christus' naam. Blijvende het wezen van de sabbat in zijn volle kracht en na zes dagen telkens omkomende". Wij sluiten ons - dat zal uit het voorgaande duidelijk zijn - graag bij de conclusie van a Brakel aan" en zo zijn er gemakkelijk meer voorbeelden in het rapport te vinden. Ook dit rapport wordt aanvaard.

Hierna hebben de benoemingen plaats in de diverse deputaatschappen en hun onderverdelingen, de sekties. Deze hebben schriftelijk hun wensen voor herbenoeming en vervulling van de vakatures aan het moderamen van de Synode kenbaar gemaakt. Met inachtname van deze wensen is door het moderamen een lijst van namen ter benoeming of herbenoeming aan de Synode ge­ zonden. Inmiddels zijn enkele aanvullingen of wijzigingen door de deputaatschappen voorgesteld. Deze worden erin opgenomen. Allereerst wordt uit het door het curatorium voorgestelde tweetal Ds. J.J. van Eckeveld gekozen als derde secundus voor de predikanten. De verdere benoemingen worden overeenkomstig de voorstellen gedaan. Deze zijn in de akta opgenomen. Het gaat hier om ± 325 namen.

Het rapport van de Commissie: data bid-en dankdagen verkrijgt een korte bespreking. Deze commissie was ingesteld om de mogelijkheid te onderzoeken of er meer predikanten de Zeeuwse gemeenten konden dienen op de officiële bid-en dankdagen. Bij de bespreking klinkt bij de Zeeuwse afgevaardigden een ondertoon van teleurstelling door dat een redelijke wens van de zeeuwse gemeente afstuit op de onwil van de scholengemeenschappen, waarbij zelfs de uitdrukking gebezigd wordt dat de scholen over de kerk gaan heersen in plaats van andersom. Andere afgevaardigden menen dat deze voorsteUing van zaken geen recht doet aan de scholengemeenschappen. De reformatorische scholengemeenschappen zijn interkerkelijk en de andere kerken hebben geen moeilijkheden met de officiële biden dankdagen.

Het is het predikantentekort in de Gereformeerde Gemeenten, dat deze vraag heeft opgeroepen en nu wordt naar middelen gezocht om ons probleem op anderen ofte wentelen. Dat lukt niet en hoe spijtig ook, we moeten trachten om met maatregelen in de marge nog zoveel mogelijk aan de wensen tegemoet te komen. Dat is in het rapport tot uitdrukking gebracht.

De voorzitter van de commissie vult nog aan dat een inventarisatie gehouden is bij alle reformatorische scholengemeenschappen. Hierop is afwijzend geantwoord, zodat van die zijde op geen medewerking gerekend kan worden. Door de van overheidswege geregelde vakantiespreiding, die van invloed is op de bouwnijverheid en op de metaalsector is er ook in voor-en najaarvakanties weinig te schuiven, welke overigens meestal in februari en oktober vallen, zodat deze ook geen oplossing bieden.

In maart (biddagen) en november (dankdagen) valt er met de scholengemeenschap weinig te regelen. De commissie heeft het dus gezocht op de plaats waar het probleem ontstond en dat is binnen de Gereformeerde Gemeenten. Daar valt mogelijk nog iets te veranderen. Enkele voorbeelden daarvan zijn in het rapport vermeld. Mogelijk zijn er nog kerkeraden, die plaatselijk nog iets kunnen regelen. De praeses meent dat de commissie gedaan heeft wat van haar gevraagd werd, maar dat ze de oplossing maar zeer ten dele gevonden heeft. Bij de kerkelijke verdeeldheid, waar we nu eenmaal mee te maken hebben is er niet veel meer mogelijk. De kerkeraden worden opgewekt om waar mogelijk medewerking te verlenen.

De commissie wordt bedankt voor het door haar verrichte werk en wordt ontbonden.

Gezien de instrukties (= te behandelen punten) blijkt in de Part. Synodi Zuid, West en Oost de wens te leven, dat de afgevaardigden hun keus kunnen maken uit dubbeltallen voor de vervulling van de funkties in deputaatschappen en sekties. En niet: alleen al-of niet-accoord dienen te gaan met de enkele voordrachten. Hierover wordt uitvoerig gediscussieerd. Hieruit blijkt dat de Synode ermee instemt dat de zittende deputaten zoveel mogelijk worden herbenoemd. Daarbij worden de opengevallen plaatsen van primideputaten gevuld met de secundideputaten. Op een Synodevergadering wordt over de daardoor opengevallen plaatsen van secundi (eventueel primi) gestemd uit dubbeltallen van kandidaat-deputaten, daartoe voorgedragen en in de door het deputaatschap gewenste volgorde. Deze voordracht wordt schriftelijk ingediend bij het moderamen van de Synode, die beziet of niet teveel dezelfde namen zijn voorgedragen.

Ook bij de instruktie van de P. Synode N.W.: vrijwillige emeritering van predikanten van 70 jaar en ouder vindt een uitvoerige bespreking plaats. Hierbij wordt o.a. verwezen naar de toelichting bij het voorstel, waarin gememoreerd wordt dat voor emeritering steeds een verklaring van twee medici nodig is en dat is een eis die volgens enkele afgevaardigden aan het onredelijke grenst als het over predikanten gaat van 70 jaar en ouder.

De docent kerkrecht van de Theologische School wijst er op, dat de eis die de Synode in 1922 stelde, alleen van toepassing is als het gaat om conflict-situaties dus als de desbetreffende predikant en zijn kerkeraad het niet eens zijn, of predikant en kerkeraad het wel eens zijn en de classis onvoldoende motieven aanwezig acht om tot emeritering over te gaan. Indien er overeenstemming is over de emeritering van een predikant op hogere leeftijd zijn doktersverklaringen niet nodig.

De praeses meent dat ieder de gelegenheid gehad heeft om zijn mening naar voren te brengen. Die meningen zijn niet geheel gelijkluidend. Bij het op vrijwillige basis emeriteren van zendingspredikanten op 60jarige leeftijd hebben we gestemd, hij stelt voor bij het op vrijwillige basis emeriteren van predikanten op 70-jarige leeftijd ook te stemmen. Voor het voorstel verklaren zich 34 afgevaardigden, daartegen verklaren zich er 6, zodat het voorstel is aangenomen.

Als laatste instruktie dient het punt van de P.S. N.West waarin wordt voorgesteld de sektie Emerituskas van het deputaatschap Alg. Kerkelijke Zaken weer een apart deputaatschap te doen zijn, daar dit meer overeenkomstig het kerkrecht is. Dit punt wordt zonder veel discussie als zodanig aanvaard.

De kosten van de Generale Synode en van de bijdragen, die uit de kas van deze Synode moeten worden betaald, vragen een bijdrage van de Part. Synodi van f 3, ~ per lid en dooplid.

Als roepende kerk voor de D.V. te houden Synode van 1992 wordt aangewezen de gemeente Hardinxveld-Giessendam. Plaats van vergaderen is Utrecht.

Alvorens tot sluiting over te gaan bedankt de praeses de kerkeraad van Utrecht voor de genoten gastvrijheid en de verleende vergaderaccomodatie. Vervolgens wordt de koster met de dames, die hem al die dagen hulp verleend hebben binnen geroepen, waarna de praeses hen blijk geeft van grote waardering die de Synode heeft voor de inspanning. die zij zich getroost hebben om in de pauzes de maaltijden en de consumpties te verzorgen. "Hoewel deze verrichtingen beloond worden, schenke de Heere bovenal een blijvend loon", aldus de praeses. Hierna geeft hij een terugblik op de vergadering: er werd veel gevraagd van de afgevaardigden. Het waren vermoeiende dagen, maar we mogen met lof, verwondering, ootmoed en vernedering in de Heere eindigen. Het is een wonder en een voorecht indien God ons een plaats in Zijn kerk en Zijn werk wil verlenen en wij mogen dienen als uit kracht die Hij verleent.

Gelukkig vielen er geen harde woorden. Er was grote openheid. Ieder mocht vrij zijn mening zeggen, maar er werd bij verschil van inzicht ook naar elkaar geluisterd. Dan mocht door ootmoedigheid de één de ander nog wel eens uitnemender achten dan zichzelf Dan mogen we toch eindigen in Hem, Die getuigde tot Zijn discipelen en ook tot ons: "Zonder Mij kunt gij niets doen". Het is iedere keer weer een wonder als zulke onwaardigen persoonlijk of ambtelijk bediend mogen worden uit de Zaligmaker van zondaren. Hij is getrouw en zit aan de Rechterhand des Vaders om Zijn gemeente te leiden en te onderhouden. Zijn werk gaat door. Hij leeft om voor Zijn volk te bidden.

Het werk wordt er niet gemakkelijker op. De tegenpartij, de duivel, gaat om als een briesende leeuw, zoekende wie hij zou mogen verslinden. Nodig is het werk biddend in afhankelijkheid van de grote en enige Ambtsdrager te verrichten. De ontwikkelingen, ook binnen de gemeenten, geven wel eens slapeloze nachten. Maar dan herinnert de praeses zich hoe zijn vader eens een vergadering opende met deze woorden: "Jezus leeft nog".

"Bij ons is veel ontrouw, onreinheid en tekortkoming, maar Hij is de Onveranderlijke en de Getrouwe. Hij leeft en Hij is een verzoening voor onze zonden, " aldus de praeses. Hij wenst de afgevaardigden toe, dat ze met de vrede, die uit die verzoening voortvloeit huiswaarts mogen keren, om in de gemeenten waar ze dienen hun ambtswerk weer te gaan verrichten. Namens de Synode dankt ds. de Gier de praeses voor de gegeven leiding aan deze Synode. Het is geen sinecure om zo'n ver- gadering met zo'n breed scala van onderwerpen goed te leiden. Ieder kan vrij zijn mening geven en alles mocht tot tevredenheid verlopen. Gode alleen de eer.

Zelf mocht hij tienmaal de Generale Synode als scriba dienen, waarvan negenmaal samen met ouderling Van Rossum. Hij moet er in verband met zijn leeftijd nu een punt achter zetten, maar wenst de gemeenten de leiding van de Heilige Geest voor de bediening van de ambten en de opbouw van Gods Koninkrijk in ons land, in Amerika en Canada en ook op de zendingsvelden en evangelisatieposten, van harte toe.

De praeses verzoekt aan ds. C. Vogelaar de groeten van deze Synode over te brengen aan de gemeenten aan de overzijde van de oceaan. "Hij geve daar ook kracht, sterkte en bekwaammaking uit de Middelaar des ouden en nieuwen testaments. Ons aller leven is in Gods hand. Hij gebruikt mensen in Zijn dienst tot uitbreiding van Zijn Koninkrijk tot stichting van de gemeenten en tot zaligheid van zondaren", zo wenst ds. Honkoop hem toe.

Gezongen wordt nog Psalm 68:16, waarna op verzoek van de praeses ds. C. Harinck voorgaat in dankgebed en de praeses de vergadering sluit.

Hendrik Ido Ambacht,

ds. H. Paul.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen