Kerknieuws

Beroepen te Vlissingen en te Yerseke, H. Ligtenberg te Rotterdam W.

Bedankt voor Gouda en Zeist T. W. Kersten te Genemuiden.

Begrafenis Ds. F. J. Dieleman

Vrijdag j.l. werd de op zulk een aangrijpende wijze om het leven gekomen Ds. Dieleman ten grave gedragen. De belangstelling was zo overweldigend, dat het kerkgebouw van de gemeente te Yerseke, waarin eerst een samenkomst werd gehouden, de menigte onmogelijk kon bevatten.

Ds. Verhagen uit Kampen opende als oudste der predikanten de samenkomst in de kerk. Hij liet zingen Psalm 103 : 8 en 9, las Job 14 : 1—12 en ging voor in gebed.

Ds. Verhagen begon met er op te wijzen, dat het de 4e maal in een kort tijdsbestek is, dat hij geroepen wordt om een woord te spreken in verband met de begrafenis van één van 's Heeren knechten.

De Heere spreekt ook weer door dit aangrijpende sterven tot ons. Mochten wij met Samuel getuigen: „Spreek Heere, want Uw knecht hoort".

Algemeen is in de gemeenten diepe droefheid en rouw over het heengaan van deze geliefde leraar.

In zijn woord tot de weduwe wees Ds. Verhagen er op, dat mensenwoorden hier te arm zijn, wanneer men als man en vrouw op zulk een wijze van elkaar wordt gerukt. Hij wenste de weduwe met haar kinderen toe, dat die God, die de slag toebracht, zou betonen een dragend en een reddend God te zijn.

Ook richtte spreker zich tot de gemeente Yerseke. Zij wist dat haar leraar weg zou gaan naar een andere gemeente, maar nooit had zij kunnen denken, dat er zulk een afscheid zou plaats grijpen. De gemeente zal weten, dat er een knecht des Heeren in haar midden is geweest, die dood en leven, vloek en zegen heeft verkondigd.

Ook onder de broeders ambtsdragers zal Ds. Dieleman node gemist worden, maar nochtans. God vergist Zich nooit en deze troost ligt er toch, dat Gods volk en knechten elkander hier niet voor het laatst zien.

Terwijl Ds. Verhagen nog het 2e vers van Psalm 68 liet zingen beklom Ds. Bel van Krabbendijke, die namens de classis zou spreken, de kansel.

Ds. Bel wees er op hoe Ds. Dieleman zich geheel heeft gegeven in de dienst des Heeren.

Hij wenste enkele woorden te spreken over Psalm 103. De dichter zegt: „Gelijk het gras is ons kortstondig leven". Hoe is dit hier bij vernieuwing bewaarheid. De psalmist mocht echter ook verder gaan: „Maar 's Heeren gunst zal over die hem vrezen, in eeuwigheid altoos dezelfde wezen". In die gunst des Heeren in Christus mag broeder Dieleman nu eeuwig delen.

Hij is met een Elia's wagen opgevaren \en hemel. Maar Psalm 103 bevat ook een rijk troostwoord des Heeren voor de zo bedroefde vrouw en kinderen, als we lezen: „Zijn trouw rust zelfs op 't late nageslacht". Ds. Dieleman is nu eeuwig zalig, dat wil zeggen vrij van zonde, vrij van druk, vrij van moeite, hij mag eeuwig rusten van zijn arbeid en toch zal hij nooit rusten, want met alle gezaligden zal hij nu eeuwig het loflied des Lams zingen.

Hij wenste de weduwe toe, dat het in haar ziel mocht leven: „De Heere is recht in al Zijn weg en werk". Zij mocht de Heere overhouden. Hij mocht haar Leidsman zijn om bij Hem te schuilen in alle smart. De kinderen wenste hij toe, dat ze vroeg de Heere mochten zoeken en dat zij bij het opgroeien een steun mochten worden voor hun moeder. Ook sprak hij troostwoorden tot de oude moeder van Ds. Dieleman.

Terwijl Ds. Bel nog liet zingen het 19e vers van Psalm 89, beklom Ds. L. Rijksen van Middelburg de preekstoel. Deze sprak namens de Synode van het Zuiden en namens de Scholenbond en Kweekschool, in welke besturen wijlen Ds. Dieleman ook zitting had.

Ds. Rijksen wees er op hoe Gods weg in het heiligdom is en Zijn pad in diepe wateren. De Heere wilde Ds. Dieleman reeds in de volle kracht van het leven opnemen in heerlijkheid en hem de kroon des levens doen ontvangen. Hij heeft de talenten, die hem gegeven waren, tot rijke zegen mogen gebruiken in het midden der gemeenten. En nu reeds heeft de Heere tot hem gesproken: „Kom in, gij gezegende Mijns Vaders",

Voor ons stapelen echter de raadselen zich op. Ook de godvruchtige koning Josia was tot grote zegen van het volk Israël werkzaam en ook hij werd midden uit zijn werk weggenomen op 39-jarige leeftijd, door het zwaard van de vijanden.

Wij moeten voorzichtig zijn met het zoeken van oorzaken. Ook de vrienden van Job zochten de oorzaak van Job's lijden bij Job, maar zij maakten zich Gods heilig ongenoegen hiermee waardig.

Ligt er dan geen schuld? Spreker wenste wel, dat wij allen in de diepe schuld voor God mochten wegzinken. Dat wij ieder de schuld eens persoonlijk zouden eigenen met de belijdenis: „Ik zal des Heeren gramschap dragen, want ik heb tegen Hem gezondigd". Dan zou het ook eens ervaren worden, dat de Heere Zich verheerlijkt dwars door alle menselijke raadselen en onmogelijkheden heen. Hoe waar is het telkens immers wat wij lezen: „Zijn daad zal vreemd zijn en Zijn werk zal vreemd zijn".

Voor Gods kerk ligt er hope temidden van alle omstandigheden, want Hij getuigt: „Ik heb u in de beide handpalmen gegraveerd".

De weduwe wenste spreker toe, dat de Heere het met het kwade zo zou maken, dat het niet smarte, want door genade gaan we niet bidden: „Weer steeds alle smart", maar „heilig alle smart". Aan de kinderen mocht bewaarheid worden, wat geschreven staat: „Laat de kinderkens tot Mij komen".

Tenslotte sprak Ds. Rijksen nog een ernstig woord tot de aanwezigen, terwijl hij Gods volk wees op de vastheid der zaligheid in Christus, die dood is geweest, maar nu leeft in alle eeuwigheid.

Nadat de samenkomst in de kerk beëindigd was, volgde een onafzienbare schare mensen de rouwauto's naar het graf.

Aan de groeve werd allereerst het woord gevoerd door Ds. Ligtenberg namens het Curatorium' waar Ds. Dieleman ook zitting in had. Ds. Ligtenberg wees er op dat de overledene nu daar mag zijn, waar geen strijd of moeite gevonden wordt. Hij mag nu eeuwig de kroon nederwerpen voor de voeten des Lams. Dit sterven predikt ons ook, dat enerlei wedervaart de rechtvaardige en de goddeloze. God heeft hier gesproken en wij moeten zwijgen.

Spreker riep het de aanwezigen toe: „Zijt bereid, want ge weet de dag uws doods niet". „Heden zo gij Zijn stem hoort, verhardt u niet, maar laat u leiden".

Kunnen wij God ontmoeten? Ds. Dieleman heeft als mens geleefd en is als mens gestorven. Maar hij is ook als mens tot God bekeerd en dat is ons allen noodzakelijk. Nu wordt hij begraven, maar straks wordt dat graf weer geopend en dan zal de kerk naar ziel en lichaam God eeuwig mogen groot maken.

Terwijl Ds. Ligtenberg zich tot de weduwe richtte, bracht hij naar voren, dat de weduwen van onze predikanten, na het overlijden van hun mannen, zoveel vergeten worden. Hiertegen waarschuwde hij ernstig. Tevens wees spreker er de weduwe en kinderen op, dat één troostwoord uit de hemel, meer waarde heeft dan alle troostwoorden van hier beneden.

Hierna voerde de Burgemeester van Yerseke het woord. De Burgemeester wees er op, hoe hij 14 dagen geleden samen met Ds. Dieleman had gesproken aan het graf van een lid der gemeente. Nu stond hij weer op de begraafplaats, maar nu aan het graf van Ds. Dieleman zelf. De Burgemeester bracht naar voren, dat het verlies groot is, ook voor de burgerlijke gemeente. Gods wegen zijn wonderlijk en ondoorgrondelijk. Ds. Dielemans werk werd onverwachts afgesneden. Waarom? Omdat zijn taak volbracht was. Na de Burgemeester nam ouderling Waverijn van de gemeente Yerseke het woord.

Ouderling Waverijn wees er op, dat wat nu gebeurd is, naar Gods raad was. God leidde Ds. Dieleman aan Zijn hand naar de eeuwige heerlijkheid.

Ds. Dieleman dacht naar een andere plaats te moeten gaan. De Heere bracht hem inderdaad naar een andere plaats, n.l. tot Zijn eeuwige gemeenschap.

De weduwe voegde hij toe, dat alle mensenhulp hier ijdelheid is, maar wie de God Jacobs tot zijn deel heeft, heeft alles.

Met een ernstvol woord tot de gemeente beëindigde ouderling Waverijn zijn toespraak.

Na hel zingen van Psalm 89 : 1, heeft een zwager van de overleden predikant nog een woord van dank gesproken voor alle medeleven, bij dit smartelijk verlies ontvangen.

Diep onder de indruk keerde de grote schare huiswaarts. Alle predikanten van de Gereformeerde Gemeenten waren aanwezig, uitgezonderd Ds. de Blois die wegens ziekte verhinderd was en Ds. Dorresteijn.

Verder waren er nog yerschillende predikanten van andere kerkgenootschappen aanwezig, waarvan wij slechts noemen. Ds. van Ravenswaay van Scheveningen en Ds. Mieras van Krimpen a. d, IJssel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen