Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een korte broek...

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een korte broek...

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Mam, ik doe even een korte broek aan, hoor. Ik heb het zó warm" Hijgend en puffend komt Stefan onze tuin in hollen en voordat ik „Ja, goed hoor" heb kunnen zeggen is hij me al voorbij gehold op weg naar zijn kamertje èn de kast met korte broeken. Wat een weelde voor moeders als kinderen zichzelf kunnen redden wat aan- en uitkleden betreft, lig ik heerlijk lui te bedenken, terwijl ik mijn stoel in een nog iets horizontalere stand zet. Verleden jaar had ik vastl en zeker nog mee naar boven gemoeten om de juiste broek voor hem op te zoeken en nu mag ik lekker van de zon blijven genieten. Hoera Z'oor achtjarige zelfstandige jongetjes. En dan schiet me opeens een voorval van een pcuirjaar geleden te binnen. Stefan zal eenjaar of vijf geweest zijn toen hij op precies dezelfde manier de tuin in kwam rennen en met een rood en bezweet gezicht vroeg: „Mam, mag ik een korte broek aan, ik heb het zo warm. " Natuurlijk mocht hij een korte broek aan, graag zelfs. Alleen had dit akkei>ictje nogal wat haken en ogen. ,,Dit is je kans"fllitste het door me heen, „grijp hem. " Dat laatste hoorde hij al niet meer, hij zal al halverwege de trap. Nog geen tien tellen later stond hij weer voor mijn neus, een hele stapel broeken in zijn armen geklemd. Aleer dan de helft ervan was gekregen en ik wist beslist niet meer of ze te klein, tegroot of precies goed waren. Gelukkig had bij ze allemaal meegebracht. Was dat even boffen. Want die gingen we ook allemaal passen l En het duurde dan ook niet lang meer of er lagen drie stapeltjes op de grond. Eén stapeltje: "tegroot". Eén stapeltje: "teklein". En één stapeltje: "preciesgoed."Dal laatste had hij gelukkig niet door, anders zvas het allang afgelopen geweest met mijn pret. Geduldig liet hij zich nog steeds broek in, broek uil hijsen. Totdat zijn blik op een klein sportbroekje viel „Deze mam, die wil ik graag aan. A4ag dat?" ,, Onmogelijk'  dacht ik. Deze broek bedekte nauwelijks zijn billen. Veel te koud voor de tijd van het jaar. En dat zei ik hem ook: „Nee, lieverd, die kan niet. Dat is een hoogzomerbroek." Geduldig legde ik het hem uit. Nu we door de stapel broeken heen waren had ik weeralle tijd van de wereld. Peinzend stond hij na mijn betoog naar zijn benen te kijken, waarvan nu alleen de bovenste helft bedekt was. Hij had hel helemaal begrepen en tevreden knikkend. zei hij: „Dan is dit zeker een laagzomerbroek, hè mam ? " En weg was hij.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 3 juni 1992

Terdege | 72 Pagina's

Een korte broek...

Bekijk de hele uitgave van woensdag 3 juni 1992

Terdege | 72 Pagina's