Verontrustende ontwikkelingen (14)

Een nieuw boekje over televisiekijken

Er verscheen opnieuw een boekje van drs. A. Knevel over de televisie. Twee jaar geleden heeft hij een boekje geschreven “De wereld in huis”. Hebt u het gelezen? Het deed toen heel wat stof opwaaien. De auteur schreef in dat boekje dat de televisie de grote aanjager is geweest van de secularisatie (verwereldlijking) in de Gereformeerde Gezindte. De televisie heeft dus de verwereldlijking sterk bevorderd. Velen zijn gewend geraakt aan wereldse gedachten en ideeën. Zaken die als zonde gezien werden worden nu niet meer als zodanig bekeken. In het boekje van Knevel “De wereld in huis” vinden we heel veel argumenten tegen tv-bezit of in ieder geval heel veel redenen om selectief te kijken. Knevel heeft sinds zijn eerste boek over televisie verscheen ongeveer 200 lezingen gehouden. Hij was benieuwd naar en tegelijkertijd ongerust over het kijkgedrag van hen die naar zo’n lezing kwamen en deelde enquêteformulieren uit. De uitslagen waren onthutsend. Deze uitslagen hebben Knevel ertoe gebracht een nieuw boekje te schrijven getiteld: “Doe dat ding dan uit!”. Persoonlijk vinden wij dat de titel beter had kunnen luiden: “Doe dat ding dan de deur uit!”. Vandaar dat wij die titel boven dit stukje gezet hebben.

In het Woord Vooraf schrijft Knevel: “Net als bij mijn vorige boek, hoop ik dat dit boekje wat losmaakt. Daartoe heb ik het geschreven. Het gaat met het televisiekijken in het orthodoxchristelijke segment van onze samenleving finaal de verkeerde kant op. De ontwikkeling is desastreus en moet dan ook gestopt worden.” Alleen deze zinnen geven al heel veel stof tot nadenken. Wanneer iemand dit schrijft die door zijn werk bij de omroep precies weet waarover hij het heeft, is het heel belangrijk kennis te nemen van zijn standpunt en waarschuwing.

Er wordt teveel gekeken

Velen die televisie hebben zeggen dat zij weinig kijken. Ook hoor je vaak de opmerking dat er een knop aan het apparaat zit. Velen zullen eerlijk moeten toegeven dat ze geen baas over de knop zijn. Ik hoorde eens van een jong iemand die televisie wilde hebben. Hij zei dat tegen zijn vader en dat hij zelf de knop wel zou weten te hanteren. Die vader zei: Juist omdat jij de knop zult hanteren, moet je geen televisie nemen. Begrijpt u het? Ons hart is immers verdorven. Het verdorven bestaan van de gevallen mens wil het kwade zien. Velen die televisie hebben zullen eerlijk moeten toegeven dat de knop te weinig en bij langer in huis hebben van de televisie, al minder wordt gehanteerd. Knevel geeft dit ook weer in zijn nieuwe boek. Velen zetten de televisie alleen nog maar uit als er gevloekt wordt. Maar als er overspel wordt bedreven zijn er slechts weinigen die dan de televisie uitzetten. De enquête die Knevel hield heeft hem somberder gemaakt over het mediagebruik.

Hebt u zich al eens afgevraagd hoeveel tijd er gemiddeld per dag wordt besteed aan televisiekijken? In 1992 werd er door Nederlanders van 6 jaar en ouder in totaal gemiddeld 890 uren aan televisiekijken besteed. Dat betekent per dag gemiddeld 2 uur en 26 minuten. Als we daar eens eerlijk naast leggen hoeveel tijd er wordt besteed om in de Bijbel te lezen, hoeveel tijd er genomen wordt om bezig te zijn met geschriften gegrond op Gods Woord, dan moet ons dat toch wel onthutsen. Zou de kostelijke genadetijd op deze wijze niet misbruikt worden? Laten we onszelf ook eerlijk de vraag stellen hoe wij de tijd die ons gegeven wordt gebruiken.

Ik kijk niet naar alles

Knevel is in zijn boekje eerlijk als het gaat over de vraag of verantwoord kijken mogelijk is. Op blz. 12 stelt hij dat een verantwoord omgaan met de televisie nauwelijks mogelijk is. “En het overgrote deel der televisiekijkers uit de orthodox-christelijke kerken gaat dan ook volkomen onverantwoord met het medium om. Het is onvoorstelbaar hoe onchristelijk er door christenen met de televisie wordt omgesprongen.” Selectief kijken wordt bijna niet in praktijk gebracht. Op pag. 52 schrijft Knevel dat er binnen orthodox-christelijk Nederland nauwelijks selectief gekeken wordt. We lezen op pag. 52: “De televisie heeft al zo verwoestend gewerkt en de verslaving is zo groot, dat men het gedrag ook niet meer kan veranderen. En als ouders bijvoorbeeld nog wel zouden willen dan zijn de kinderen al zo verkeerd opgevoed met televisie dat zij het niet meer pikken. Wie probeert selectief te kijken heeft vaak de ervaring dat dit niet lukt. Dit mislukken wordt voor een groot deel veroorzaakt doordat men ten diepste niet wil.” Op pag. 53 lezen wij de volgende conclusie: “Selectief kijken is mogelijk, maar razend moeilijk.” Op pag. 80 lezen wij een recensie van drs. J.A. van Delden over het eerste boek van Knevel: “Ik vrees echter dat het voor bezinning te laat is en dat er voor vele gezinnen geen weg terug is. De televisieverslaving heeft de geloofskracht al zo uitgehold dat men niet meer anders kan, ook als men het wel zou willen. Dat is geen fatalistische uitspraak. Er is bevrijding van deze verslaving voor ieder die zich van harte bekeert. Maar wie “rukt zich het televisie-oog uit”? Wie durft te erkennen dat hij de verleiding niet aankan? Alleen door Gods genade en in Zijn kracht zal het mogelijk zijn om te breken met een gegroeide praktijk.”

Ik begrijp dat Knevel aan zijn nieuwe boekje de titel heeft gegeven “Doe dat ding uit!”. Want wat is de praktijk? De televisie komt wel het huis in, maar gaat er slechts heel zelden uit. Toch ben ik van mening dat we dit gevaarlijke toestel beter uit de gezinnen kunnen weren. Wie eerlijk kennis neemt van de feiten die Knevel aandraagt in zijn boekje zal moeten concluderen dat er zoveel gevaren en verleidingen mee verbonden zijn dat de titel logisch gezien had moeten luiden: “Doe dat ding dan de deur uit!”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen