Na de Generale Synode

4

De zending vroeg geruime tijd aandacht van de synode. Een van de zendingsarbeiders was ter vergadering aanwezig en hield een toespraak. De kerk heeft de roeping om het evangelie te brengen aan alle creaturen. Onze kerken arbeiden op Celebes en in Vendaland. Er komen verschillende vacatures op de zendingsterreinen. Er zijn nog geen voldoende reservekrachten, die hun plaats kunnen innemen. We zouden het toejuichen, wanneer er uit onze kringen jonge mannen gevonden werden, van de Heere geroepen, om te gaan arbeiden in de zending. Ook hiervoor geldt, wat de Heere Jezus eens sprak en wat we in een ander artikel reeds aanhaalden: De oogst is wel groot, maar de arbeiders zijn weinige; bidt dan de Heere des oogstes, dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstote.

De Generale Synode van de Gereformeerde Gemeenten vergaderde in die dagen ook. Daar konden de zaken in twee dagen worden afgehandeld, blijkbaar omdat daar geen nieuwe dingen aan de orde komen, die allerlei strijd oproepen. Op voorstel van de voorzitter werd met algemene stemmen besloten aan de Generale Synode van de Gereformeerde Gemeenten een telegram te zenden met toebidding van Gods zegen op al de arbeid. Later werd van die synode een telegram terugontvangen. We maken hier dankbaar melding van. In vroeger jaren stonden onze kerken heel dicht bij de Gereformeerde Gemeenten. In de loop van de tijd is er een ontwikkeling gekomen, waardoor begrijpelijkerwijze de afstand groter geworden is en er geen officiële contacten mogelijk zijn. Toch zijn er nog velen in onze kerken en in de Gereformeerde Gemeenten, die zich van harte aan elkaar verbonden weten. Over de kerkmuren heen mogen zij elkaar telkens weer in de Heere ontmoeten. Daarin komt de gemeenschap der heiligen openbaar.

Na andere zaken kwam aan de orde de geestelijke verzorging van lichamelijk en geestelijk gehandicapten. Het gaat hier in feite om de arbeid onder doven. Er is samenwerking gezocht en gevonden met Gereformeerden en Hervormden. Daardoor kon het land verdeeld worden in drie ongeveer even grote rayons, waarbij elk van de drie kerken een eigen rayon heeft te bearbeiden. Dit wordt vastgelegd in een overeenkomst. Daarin moet worden bepaald dat de geestelijke verzorging geschieden moet op basis van Schrift en belijdenis. Naar onze mening geeft dat geen waarborg, dat dit in de praktijk tot zijn recht komt. In de commissie, waarin deze zaak vóór de openbare behandeling besproken werd, hebben we gepleit voor samenwerking met de dovenarbeid van de Gereformeerde Gemeenten. We krijgen van de doven-arbeid, die daar verricht wordt, uit wat we lazen een zeer gunstige indruk. Het gaat er om, dat onze doven bereikt worden, maar ook, dat ze goed bereikt worden. Een volgend agendapunt betrof de emeritering van predikanten. Er waren twee instructies. De ene ging over het recht om op 65-jarige leeftijd, ook zonder 40 dienstjaren, met emeritaat te gaan. De synode kende dit recht toe. De andere instructie handelde over de verplichte emeritering op 70-jarige leeftijd. Het noorden, dat met deze zaak kwam, stelde voor om aan deputaten artikel 13 K.O. opdracht te geven te onderzoeken of het gewenst was de bepalingen in dit opzicht te wijzigen. Het werd dus naar voren gebracht als een financiële, niet als een principiële kwestie. Was de achtergrond de vrees, dat er straks geen plaats is voor de vele candidaten, die in de toekomst van de school komen? De commissie die deze zaak moest voorbereiden vond in meerderheid een onderzoek niet nodig en wilde dadelijk de emeritering op 70-jarige leeftijd verplicht stellen. We hebben ons uiteraard hiertegen verzet. Principiëel gezien hebben we bezwaren. De Heere bindt de roeping niet aan een bepaalde leeftijd. Een beroep op de Levieten, die slechts tot een bepaalde leeftijd mochten dienen, gaat natuurlijk niet op. Dan zou de kerk eeuwenlang tegen Gods Woord gehandeld hebben. En moet dan de maximale leeftijd van de Levieten niet als grens worden aangehouden? Hoe zit het dan met Mozes, die op 80-jarige leeftijd door de Heere geroepen werd? In de afgescheiden kerken zijn vroeger wel mensen tot het predikambt gekomen, die al een betrekkelijk hoge leeftijd hadden bereikt. Formeel was er ook bezwaar tegen wat de commissie voorstelde. Dat was geen advies omtrent de instructie maar een zelfstandig voorstel. De vraag kan ook worden gesteld, wat er zou moeten gebeuren wanneer een dienaar van 70 jaar geen emeritaat aanvraagt en kerkeraad en gemeente die dienaar graag willen behouden! Komt er dan een kerkelijke procedure tegen de predikant en kerkeraad? De synode besloot de zaak in handen te stellen van de deputaten artikel 13, die op de volgende synode zullen moeten rapporteren.

Lang en breed werd over de I.C.C.C., de Internationale Raad van Christelijke kerken, gesproken. Er is een toenemende kritiek op het werk van de Raad. De deputaten hebben bezwaren, maar ook waardering. De commissie, die deze zaak moest voorbereiden, had meer kritiek dan waardering. Een enkel lid van die commissie liet zijn waardering uitkomen. De commissie wilde het lidmaatschap beëindigen tenzij het uitvoerend comitë op korte termijn en op duidelijke wijze een vijftal verzekeringen zou geven. Men kan hierover breder lezen in De Wekker van 11 oktober j.l. Daarin wordt ook de bespreking van deze zaak ter synode weergegeven.

Toen we luisterden naar wat voor- en tegenstanders naar voren brachten, konden we ons niet aan de indruk onttrekken, dat sommige tegenstanders van de I.C.C.C. zich meer verbonden gevoelen aan de Wereldraad van kerken. Dat is geen enkele keer openlijk uitgesproken, maar de felle kritiek op de Internationale Raad deed wel breken om de weg te banen voor het lidmaatschap van de Wereldraad. Daardoor kwamen de meningen op de synode scherp tegenover elkaar te staan.

Onze kerken zijn lid van de Internationale Raad en daarom moeten er wel gegronde motieven zijn om in de gegeven situatie met genoemde Raad te breken. Dat hebben verschillende afgevaardigden goed aangevoeld. Er staat hier meer op het spel dan alleen dit lidmaatschap. Het gaat om de koers die onze kerken in de toekomst zullen varen. Wanneer het ging om de vraag of we lid moeten worden, staat de zaak anders. Dan kan het voor en tegen objectief worden overwogen. Nu we lid zijn moeten er gegronde redenen zijn om het lidmaatschap te beëindigen.

Uit inlichtingen, die we later kregen, bleek ons, dat de synode niet volledig was ingelicht. Bij zoveel kritiek was het toch wel op z’n plaats geweest, wanneer de I.C.C.C. gelegenheid had gehad op de bezwaren in te gaan en deze op de juiste waarde te doen schatten. De synode had kennis moeten kunnen nemen van de kritiek, die de Internationale Raad heeft op de kritiek, die door deputaten en commissie op het doen en laten enz. van deze Raad werd uitgebracht.

Ook de tegenstanders van de I.C.C.C. moesten erkennen, dat het niet gaat om de grondslag. Toch wilde men van die zijde nu van het lidmaatschap af. Op de synode van 1971 was deze zaak ook aan de orde geweest. Nu moest de beslissing vallen.

De commissie had een voorstel gedaan om te breken met de Raad tenzij aan bepaalde voorwaarden werd voldaan. Er kwamen verschillende amendementen van voor- en tegenstanders. Deze werden in handen gesteld van commissie en deputaten om zich samen nader te beraden. Ruim een week later kwam deze aangelegenheid weer aan de orde. Er was toen een nieuw voorstel van de commissie, een soort compromisvoorstel om toch tot een uitspraak te kunnen komen. We nemen over wat De Wekker daarvan zegt :

Na een korte bespreking en een paar kleine wijzigingen sprak de gen. synode uit, dat het de christelijke gereformeerde kerken niet langer mogelijk zal zijn het lidmaatschap van de I.C.C.C. te continueren, tenzij het Uitvoerend Comité van de I.C.C.C. op – naar oordeel van de synode – duidelijke wijze de verzekering geeft en uit de handelwijze van de raad duidelijk blijkt, dat

1. deelnemende kerken zich in het openbaar van bepaalde uitspraken kunnen distanciëren zonder gediskwalificeerd te worden;

2. alles voorkomen wordt, dat de indruk wordt gewekt, alsof het communisme de enige antigoddelijke ideologie is;

3. er tegen gewaakt wordt de strijd tegen antigoddelijke ideologieën te voeren op wereldse wijze en met vleselijke wapenen;

4. alleen dan een exclusieve houding geboden is, wanneer deze duidelijk door de Heilige Schrift wordt aangewezen en vereist;

5. voorkomen wordt, dat persoonlijke resoluties naar buiten worden gepresenteerd als gevoelens van de gehele organisatie;

6. voortaan alles in het werk wordt gesteld, dat de inhoud van alle resoluties bijbels gefundeerd en theologisch verantwoord is;

en besluit :

a. dat de generale synode de I.C.C.C. hiervan in kennis zal stellen;

b. dat deputaten het officiële antwoord van de I.C.C.C. aan de volgende synode rapporteren;

c. dat de komende generale synode een beslissing neemt met betrekking tot ons lidmaatschap. We hoeven daar niets aan toe te voegen. Het is duidelijk waar het nu om gaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen