Dr. W.H. Velema, ”Pastoraat met raad en daad”; Apeldoornse Studies no. 31; De Groot Goudriaan, Kampen 1994; 64 pag.; ƒ 20,75

BOEKENNIEUWS

Dit boekje behelst een uitwerking van de lezing die prof Velema heeft uitgesproken bij de overdracht van het rectoraat aan de Theologische Universiteit te Apeldoorn.

Zoals de titel vermeldt, gaat het in dit boekje over het pastoraat. Verschillende vragen worden gesteld: hoe moet Jezus daarin ter sprake worden gebracht? Mag de pastor ook zichzelf met zijn gevoel en ervaring ter sprake brengen? Wat dat laatste betreft, merkt Velema op: dat mag alleen als en voorzover het dienstbaar is aan de persoon van de Goede Herder en nuttig is voor de ander. De pastor moet toch vooral op de grote Pastor wijzen. Daarbij is het de vraag: spreken wij uit Hem of over Hem? Kernachtig opgemerkt!

Velema schrijft vanuit een zekere verontrusting. Immers, in de modeme gedachten over het pastoraat komt Jezus nauwelijks meer ter sprake. Men heeft het nog wel (of opnieuw!) over het zgn. bijbelse gehalte van het pastoraat, maar men bedoelt er toch iets anders mee. Het lijkt slechts te gaan over het 'verhaal van God' en het 'verhaal van mensen'. Het normatieve van Gods Woord ontbreekt. Velema ziet als de fiinkties van het pastoraat: a) vertroosten en bemoedigen; b) vermanen en terechtwijzen; c) raadgeven; d) helen, vredestichten en orde brengen in het leven van mensen. Voortdurend houdt hij het beeld van de Goede Herder voor als leidraad voor het pastoraat. Benadrukt wordt de liefde van Christus. In Zijn omgang met mensen dringt Hij tot een beslissing. Hij dwingt nooit. Al lezend vroeg ik me af welke plaats hier de Heilige Geest inneemt in Zijn bijzondere onwederstandelijke werking. De Heere bekeert Zijn volk toch door Woord en Geest? Er is een algemene werking des Geestes, maar ook een bijzondere, onwederstandelijke werking. Hoe treffend hebben onze Dordtse vaderen daarvan gesproken! Velema keert zich tegen het onderscheidenlijk leren kennen van Christus in Zijn heilswerk: Goede Vrijdag volgt dan op Kerst en Pinksteren op Pasen. Hij noemt dat een wettisch, chronologische volgorde. Volgens hem snijdt de Geest het heil niet eerst in stukjes voordat Hij het uitdeelt (pag. 23).

Ik vind deze manier van spreken niet zo eerbiedig en bovendien nogal tendentieus. Ik acht het hier niet de plaats om er inhoudelijk op in te gaan, maar verwijs gaame naar het boekje van ds. A. Moerkerken, "Genadeleven en genadeverbond". Prof Velema heeft een uitgesproken benadering waar het gaat over de heilsorde. Als ik me niet vergis, klinkt er toch een ander geluid bij hoogleraren uit vroeger tijd zoals prof Wisse. Ik denk bijv. aan "De heilsfeiten" en "De drie ambten van Christus". Diens theologische benadering van prediking, pastoraat en geloofsleven (dus vanuit God, door God en tot God) heeft nog niets aan haar betekenis verloren.

Het boekje van prof Velema eindigt met een noten-apparaat en een uitvoerige literatuurlijst, waaruit blijkt hoezeer hij zich heeft ingewerkt in zijn onderwerp. Er staan veel goede dingen en nuttige wenken voor de praktijk in.

Veenendaal,

ds. C. Sonnevelt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen