ELIA VLUCHTENDE OM ZIJNS LEVENSWIL.

Toen hij dat zag, maakte hij zich op en ging heen om zijns levens wil, en kwam te Ber^Seba, dat in Juda is. en liet zijn jongen aldaar.

1 Koningen 19:3.

Elia kwam en zat onder een jeneverboom. Daar zat hij op een plaats der leenzaamheid. Doch hoe onderscheiden kunnen de plaat* sen der eenzaamheid opgezocht worden, 't Is niet de slechtste tijd van het zielelevein als men dikwijls de eenzame plaatsen op* zoekt om het hart voor de Heere uit te storten of in stille overpeizing te medite* ren. 't Was voor Elia nog iniet zo lang ge* leden dat hij in de een.zaamheid op de Karmel tot zevenmaal het aangezicht des Heeren gezocht had om regen. Mag ik de lezers eens vragen: Kent ge ook ide eenza* me plaatsen, de verborgen omgangen met de Heere? Kent ge ook dat in het verbor* gen zoeken van Gods aangezicht. Dat har* telijk schreien voor het aangezicht des Hee* ren. Dat roepen tot de levende God? Da/ kruipen in het stof, dat smeken om uit* komst? Een aanvankelijk getrokken ziel is zeker geen vreemdeling van zulke verbor* gen plaatsen. Nu eens in de , eenzaamheid in het veld, dan weer op een anider verbor* gen plekje. Soms op een eenzaam zolderka* mertje wordt het hart voor God uitgestort. Het kussen met tranen bevochtigd. Nie* mand behoeft het te zien of te' weten.

En zou. u denken dat in Jhet verdere ziele* leven de eenzaamheid nooit meer opge* zocht wordt? Ach, mijn jongen, al verlopen er soms tijden dat ze die plaats niet hebben opgezocht, de Heere weet wel wegen om ze weer naar die verborgen plekjies heen ite drijven. Hij doet het weer eens jnood wor* den. Soms in huiselijke nood verkerende, een andere maal door kerkelijke omstandig* heid gedreven en Iniet het minst als he/ zielenood wordt in ons eigen levqn. Dan wordt het een worstelen, tobben, zuchten, kermen, kruipen in het stof met gesloten deuren. Toch zou Gods kimd die eenzame plaatsen niet gaarne willen missen- Daar worden heilige lessen opgedaan in de een* zaamheid. Daar komen die arme kruipers er totaal buiten te liggen, ze komen in de grootste onmogelijkheid van hun kant, alle wegen worden afgesneden, alle lichten uit* gedoofd, alle rechten verspeeld, om te leren uit vrije genade zalig te worden. Dezulken zijn toch gelukkiger dan die de eenzaalm* heid opzoeken om de zonde te bedrijven. Menigeen zoiekt met dat oogmerk de een? = zaamheid op alsof de Heere toch niet alles gadeslaat, alsof de Heere niet tegenwoordig is ook in de verborgenste plaatsen. iDezul* ken mogen we wel toeroepen: zoekt die plaatsen niet op, en ontvlucht die iplaatsen. om toch niet geraken in de iStrikken der zonden. Hier in onze tekst hebben we te doen met Elia die in de eenzaamheid ne* derzit, moedeloos zijnde. We horeïi iemand zeggen: Elia, waarom verlaat ge de een* zaamheid niet, is dat nu voor u een plaats om daar neer te zitten. Ga toch liever in uw moedeloosheid het volk van God opzoeken. En wat horen we Elia zeggen? Ach, ge hebt goed praten, maar ik kan Gods, volk niet vinden, ik weet er geen eentje te wo* nen, in de hele omtrek niet. Ik! ben maar alleen overgebleven. Is het wonder dat ik moedeloos ben geworden? Inderdaad was het een droeve tijd waarin Elia verkeerde. Het valt niet mee om alleen te strijden en alleen te staan tegenover zulke vijandige machten. En al is Elia moedeloos, hij zoekt het niet in de wereld en evenmin bij de Baals. Dat is hem toch onmogelijk. Dan zit Elia maar liever alleen in de woestijn. • Elia zucht vanwege de goddeloosheden. Neen. Elia kan met de wereld niet mee. Elia kan maar niet toegeven zoals in onze dagen zoveel toegegeven wordt. De Baaldienst daar vecht hij tegen, dat hebbeh we pas ge* zien op ide Karmel. Van zulke leraars die het volk misleiden moet Elia niets hebben, . En van die verderfelijke, verwaterde, vle* selijke Godsdienst, is Elia ieen grote tegen* stander. Doch wat heeft zijn strijd ien pro* testeren uitgewerkt? Hij is voor Izébel moe* ten vluchten. Daar zit hij nu jnoedeloos en wenst liever in de eenzaamheid in di? woestijn te sterven dan met de Baak mee te doen of voor Izébel te buigen. Elia is levensmoede geworden en wil zijn taak opgeven. Op zijn'bede heeft de Heere v/el regen gegeven maar de vijandschap van Izébel is des te erger geworden. Uitgeput na de dagreis zit hij neder ionder een jene* verboom. Daar zit hij eenzaam, peinzende met zijn hand onder het hoofd. Hij 'denkt aan Izébels vijandige heerschappij. Aan Is* raëls ondergang en aan al zijn vergeefse arbeid. Is dat niet om moedeloosi te wor* den? Zulk een uitwerking had Elia niet verwacht.

T.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen