Het Woord gaat voort

Een andere woning.

Een andere woning. Wij bleven vorige maal steken bij Handelingen 17 : 6. We zagen hoe in de stad Thessalonica het Woord met vrucht was gepredikt, maar ook hoe sommige Joden met jaloersheid het markt-en straatgespuis tegen Paulus en Silas hadden opgehitst. Als de woedende menigte dan de twee predikers niet kan vinden, richt hun woede zich tegen Jason. Deze Jason is de gastheer van Paulus en Silas geweest in de weken dat zij in Thessalonica het Woord predikten. Hij moet het dan ook ontgelden. Samen met nog enkele christenen, die zich juist in zijn huis bevonden, wordt hij dooide razende en tierende massa naar het marktplein gesleurd, waar het huis van de stadsoversten staat. En daar schreeuwen de Joden hun aanklacht uit: Dezen zeggen, dat er een andere Koning is, namelijk Jezus!" Ach, de Joden begrijpen wel, dat het op die heidense stadsoversten weinig indruk zal maken, als zij zeggen dat Paulus en Silas prediken dat Jezus de Messias is. Voor godsdienstige geschillen zouden de oversten toch niet warm lopen. Maar nu... dat is natuurlijk een heel kwalijke zaak, als er wordt gepredikt dat er een andere koning is dan de Keizer.

Wij denken natuurlijk onmiddellijk aan de aanklacht, die werd uitgeschreeuwd tegen de Man van smarten, toen Hij stond voor Pilatus: „Deze verkeert het volk, en verbiedt de Keizer schattingen te geven, zeggende dat Hijzelf Christus, de Koning is!"

Zouden Paulus en Silas dan echt hebben gepredikt dat er een andere Koning is dan de Keizer? Jazeker. Zij zullen beslist erover hebben gesproken, dat aan Jezus Christus alle macht is gegeven in Hemel en op aarde. Zij zullen hebben gezegd, dat voor Hem zich moet buigen alle knie dergenen die in de hemel en die op de aarde en die onder de aarde zijn. Zij hebben stellig gezegd, dat de Keizer niet de hoogste machthebber ter wereld is, maar dat, Jezus Christus de overste machthebber is. Maar zij hebben toch ook zeker gepredikt, dat Christus' Koninkrijk niet van deze wereld is, dat zijn Koninkrijk niel te vergelijken valt met dat van de Keizer van Rome, en dat het de christenen er echt niet om te doen is, de Keizer van zijn troon te stoten.

En daarom is de aanklacht van de Joden ook zo door en door gemeen.

Aan de andere kant: wat gaat er zelfs van déze woorden een rijke boodschap uit! Het is goed als ook wij dat verwijt, die aanklacht in ons leven te horen krijgen: dat meisje, die jongen, dat zijn er die zeggen dat er een andere Koning is. Je begrijpt hoop ik wat ik bedoel? De wereld moet zien dat wij een andere Koning hebben. Er zijn ook nu nog heel wat „koningen" in deze wereld. Kleine koninkjes en grote gebieders. Wil ik er een paar noemen? Egoïsme, hoogmoed, wereldgelijkvormigheid. Alcoholisme, verslaving van velerlei soort, sportverdwazing. Gierigheid, materialisme, eerzucht. Zo vallen er zonder enige moeite nog wel een dozijn koningen op te noemen, die in deze tijd aan het bewind zijn. En ze hebben allemaal heel wat onderdanen. Velen dienen zelfs verschillende van deze koningen tegelijk. Bij alle onderling verschil hebben al deze koningen één overeenkomst; hun heerschappij is zeer hard. Zij regeren hun onderdanen met straffe hand, en gunnen hen geen ogenblik rust. Wat zijn wij dan gelukkig vrienden, als wij mogen getuigen van een andere Koning. Als wij temidden van die duizenden, die leven onder de slavernij van die harde heersers, en die dagelijks een knieval maken voor Keizer Ik, mogen vertellen van onze Koning, van Wie geschreven staat dat Hij zachtmoedig is en nederig van hart. Hij alleen kan rust geven voor onze zielen, want Zijn juk is zacht en Zijn last is licht. Zijn dienst is geen slavernij maar liefdedienst. Laten wij dan veel over deze dierbare Koning spreken. Die andere koningen hebben ook geen zwijgende onderdanen. Let maar eens op: niemand van degenen die een sportman verafgoden, schaamt zich ervoor over zijn idool te spreken. Maar hoevaak schamen christenen zich niet voor de zaak en het Koningschap van Jezus Christus?

Naar Bcrea,

Als de stadsoversten en het volk de beschudiging van de Joden horen, ontstellen zij ervan. Natuurlijk denken zij onmiddellijk aan revolutie. Toch loopt het met Jason en de andere broeders wonderlijk goed af. Zij worden vrijgelaten, nadat de stads-

oversten vergenoeging van hen hebben ontvangen, zo staat er. Wat we precies bij die vergenoeging moeten denken, is niet duidelijk. Waarschijnlijk heeft Jason een som gelds moeten overhandigen aan de stadsbestuurders, die hij niet meer terug zou krijgen, als Paulus en Silas toch weer zouden prediken.

Het is niet bekend, waar de twee apostelen zich bevonden tijdens hel opstootje in Thessalonica. Misschien waren ze juist aan het prediken in een ander deel van de stad, of waren ze een zieke broeder of zuster bezoeken. In elk geval worden ze ijlings door de broeders gewaarschuwd, dat hun leven hier nog in gevaar is. En terstond vertrekken ze midden in de nacht, uit Thessalonica. Het wordt een eentonig verhaal. Wat gaf deze mannen de kracht, orn „schoon wreed vervolgd van oord tot oord", toch dóór te gaan?

Ik denk, dat de zegen, die de Heere gaf op hun werk, de apostelen de kracht gaf om vol te houden. Immers, ze werden wel uit haast elke plaats waar zij kwamen met gevaar voor hun leven verjaagd, maar zij mochten toch ook vrucht op hun prediking zien. En ach, je kunt heel wat klappen hebben als de Heere laat zien mét je te zijn.

Ze komen nu in Berea. De afstand van Thessalonica naar Berea is ongeveer gelijk aan die van Rotterdam naar Utrecht. Een aardig eindje! Ook in Berea zochten de apostelen de synagoge der Joden op, en ook daar brengen ze hun boodschap. En dan lezen we iets heel merkwaardigs: die van Berea waren edeler dan die van Thessalonica. Wat betekent dat?

Calvijn meent dat de mensen van Berea van edeler afkomst waren. Maar vele anderen wijzen erop, dat dit nooit de bedoeling kan zijn, omdat Lukas er direct zelf bijschrijft waarom die van Berea edeler waren: zij ontvingen het. woord met alle toegenegenheid (d.w.z. zij stelden zich vriendelijker open voor het woord der prediking), en zij onderzochten dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren.

Merkwaardig is dat. In Berea woonde dus blijkbaar een ander slag volk dan in Thessalonica. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de mensen van Berea voor God aangenamer waren dan die van Thessalonica. Neen,

voor de Heere hebben wij het allen bedorven. Maar toch waren de mensen van Berea vriendelijker, milder, verstandiger dan in Thessalonica. Zij ontvingen het Woord met alle toegenegenheid. Natuurlijk, hun twijfels en vragen hebben zij ook wel. Maar die vragen leggen ze niet aan de apostelen voor. Ze gaan naar huis, daar openen ze hun Bijbel en ze leggen de gepredikte boodschap ernaast. Waarlijk een prachtig voorbeeld voor ons, vrienden. Dat is iets geweldigs, wat hier van die mensen in Berea geschreven staat: dagelijks onderzoeken ze de Schriften, of deze dingen alzo waren. Laat dat ook van ons gezegd kunnen worden! Die van Berea hadden het dóór, dat deze wereld gonst van de stemmen en de vragen. Zij wisten er zelf geen Jerem. 38 2 Sam. 17 raad op. Maar zij waren er achter gekomen, dat de Schriften op de allerlaatste en allerdiepste vragen antwoorden. Ze wisten dat het licht van de Schrift overal dwars doorheen schijnt. Het is zo bevrijdend, als je met alles wat op je afkomt in deze tijd, naar het Woord mag vluchten. Niet dat het Woord je op elk probleem een pasklaar antwoord geeft. Maar het Woord laat je wel zien, wat echte vragen zijn, en wat schijnvragen. Alles, werkelijk alles valt onder de toets van dit Woord.

Wij zijn altijd weer geneigd het overal te zoeken, behalve bij God en Zijn Woord. Denk dan toch eens aan de mensen van Berea, en volg hun voorbeeld na. Je zult er nooit beschaamd mee uitkomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen