Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Groeten uit Canada

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Groeten uit Canada

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Het gebeurt niet vaak dat ik overdag een echtelijk telefoontje krijg, maar vanmorgen hing Maher al om kwart over negen aan de lijn. „Heb je al gebeld?" Ik moest even denken voor ik me herinnerde dat hij me gevraagd had of ik vandaag de Toronto Star op wilde zeggen.

„Ben je bang dat ik het expres vergeet?", plaagde ik, maar manlief had geen zin in grapjes. „Toe, Ria, ik ben die krant echt zo zat. En jij kunt volgens mij ook best zonder." Ik heb meteen maar gebeld, en ben benieuwd of ik last zal krijgen van afwenningsverschijnselen!

Ik zal het plaatselijke nieuws en de advertenties missen, maar ik weet dat Maher groot gelijk heeft als hij zegt dat we er geen goed aan doen om zo'n moderne, sport-georiënteerde en antigezinskrant te steunen.

Van de zeventig bladzijden die de krant van maandag tot en met vrijdag rijk is, zijn er doorgaans nog geen tien het lezen waard. Zaterdags gooien we van de kilo papier meteen een pond weg, en lezen alleen de bijlagen. Zondags krijgen we de krant niet, en daar wordt gelukkig nooit een punt van gemaakt.

Het zijn niet alleen de commentaren en hoofdartikelen die een wereldse geest ademen, ook de zeer populaire vragenrubrieken vormen voor iemand die naar Gods Woord probeert te leven dagelijks een bron van ergernis. Zo vroeg een jongen van twaalf (!) zich onlangs in de jeugdrubriek af of hij homoseksueel is, en als antwoord werd hem een lange lijst van hulpadressen gegeven, waar hij terecht zou kunnen voor oriëntaties.

„Ook op de openbare scholen wordt alles gedaan om alternatieve relaties te bevorderen, en onderwijzend personeel is gaarne bereid je te helpen." De zaterdagse godsdienstpagina's zijn gewijd aan besprekingen van boeken die de spot drijven met fundamenteelchristelijke waarden en normen, of er zijn lange interviews met afgevaardigden van kerken die open staan voor veranderingen.

Ook de kwaliteit van de verslaggeving laat veel te wensen over. Het is geen uitzondering dat er een nieuwsteam van zes mensen naar een brandje gestuurd wordt, dat de volgende dag met het sportnieuws op de voorpagina verschijnt. Buitenlands nieuws wordt verdrongen naar de laatste pagina's.

Ik heb me wel eens afgevraagd of een christelijke krant haalbaar zou zijn voor Ontario, maar omdat er in bijna alle gezinnen tv is, is er wat nieuwsvoorziening betreft niet zozeer behoefte aan een eigen dagblad.

Als ik dan kijk naar de grote plaats die de eigen pers in Nederland voor christenen inneemt, vind ik het in Canada op dit gebied soms zo akelig leeg en stil. Omdat er geen gemeenschappelijk medium is, leven veel kerkelijke gemeentes hier echt een beetje langs elkaar heen, en dat terwijl we elkaar juist zo hard nodig hebben."

                              ------------------------------

Geselsie uit Zuid-Afrika

„Telefoon. Ik neem op. Een kort fluittoontje -o, dat is Nederland, weet ik dan gelijk. „Je treft me nog net thuis", vertel ik, „want ik stond op het punt om boodschappen te gaan doen."

„Kun je bij jullie alles makkelijk krijgen", wil de ander weten, „of moet je er ver voor rijden? Ik kan me er geen voorstelling van maken." Zo zullen er wel meer mensen zijn en vandaar dit geselsie over boodschappen doen.

Meestal pak ik één keer in de twee weken de auto, breng Theriza bij Jans moeder en ga naar Northgate, een groot winkelcentrum zo'n 13 kilometer bij ons vandaan. Het hoofdbestanddeel van het centrum is een enorme supermarkt. Bijna alle levensmiddelen en verschillende andere dingen haal ik daar.

Er is werkelijk van alles te krijgen, van aardappels tot een zeem, barbecues tot ijzerwaren, cacao tot wattenbolletjes, dadels tot verf, en zo kan ik het hele alfabet langsgaan. Kleding, naaimachines, speelgoed, tuinmeubels en groentezaad, zo gek kun je het niet bedenken of ze hebben er wel iets van, al is het meestal niet in grote verscheidenheid.

Je kunt in dit land over het algemeen krijgen wat je hebben wilt, alleen de keuze is niet erg groot. En dat is voor mijn kieskeurige Nederlandse smaak wel eens even lastig.

Levensmiddelen zijn er wel in vele soorten: Een stuk of twaalf soorten en merken broden; vele rekken chips in alle mogelijke smaken (kaas, zout en azijn, chutney); kaas uit allerlei landen; wijn; vis; bakprodukten, enzovoorts.

In een winkel van dat formaat zijn natuurlijk ook heel wat kassa's nodig: 59, allemaal streepjescode-lezers. Behalve de supermarkt heeft het centrum -dat, naar Amerikaans voorbeeld, zomaar ergens in het veld staat- nog allerhande andere winkels: Juweliers, linnengoed, speelgoed, stoffen, naaibenodigdheden, kantoorboekhandel, om maar even een greep te doen.

Voor goede kledingzaken moet ik jammer genoeg naar andere centrums, Westgate of Cresta, allebei zo'n 20 minuten tot een half uur bij ons vandaan. Woolworths, Edgars, Truworths, Jet, het zijn allemaal bekende kettingwinkels die je op allerlei plekken aantreft. Er zijn hier maar weinig op zichzelf staande modezaken.

Dat geldt trouwens ook voor andere zaken. Er is hier één type winkel die in Nederland niet bestaat voor zover ik weet, maar die er waarschijnlijk goed floreren zou (voor ik Jan leerde kennen, heb ik er wel eens stilletjes over gedroomd zoiets te ontwikkelen, niet wetend dat het aan de andere kant van de aardbol al bestond).

Ik praat nu over de "tuisnywerheid". In dergelijke winkeltjes kun je je huisvlijtprodukten brengen, die daar tegen een bepaald percentage van de opbrengst (ergens tussen 10 en 25) voor je worden verkocht. Het leuke is dat elke tuisnywerheid weer anders is.

Koek en taart verkopen ze allemaal, maar verder is elk winkeltje een verrassing. Er zijn zelfs vrouwen die zo thuis heel de dag werken en toch bij hun kinderen zijn. Ik moet toch maar eens nadenken of ik zo ook niet een zakcentje kan bijverdienen in dit tweeverdienersland."

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 30 november 1994

Terdege | 80 Pagina's

Groeten uit Canada

Bekijk de hele uitgave van woensdag 30 november 1994

Terdege | 80 Pagina's