De voorbeden van de gemeente

Op de vormingscursus kwam het onderwerp, dat hierboven staat aan de orde. We spraken vrij uitvoerig over de voorbede van de gemeente voor leden van de eigen gemeente. Vandaar kwamen we ook terecht bij de voorbede voor de nood van de wereld en van de christenheid. Het is met name over dit onderwerp dat ik graag enkele dingen wil schrijven De cursisten hebben me mede stof voor dit artikel gegeven.

Toen ik vroeg, welke onderwerpen of noden in het gebed van de gemeente weinig of nooit ter sprake kwamen, kreeg ik een lijstje dat ik graag wil voorleggen aan hen die zondags in de gemeente hebben voor te gaan.

De bedoeling van dit artikel is uiteraard niet om beschuldigend op te treden. We trachten elkaar te helpen. Het kan zijn dat het ene onderwerp in de gemeente wel regelmatig in het gebed aan de orde komt, en het andere niet. In elk geval dient ieder die in de gebeden van de gemeente voor moet gaan, zich te onderzoeken of hij niet nog meer aan de Here moet voorleggen dan tot heden geschiedde.

In de cursus heb ik er voor gepleit dat er regelmatig een gesprek binnen de kerkeraad, maar ook met de gemeente zou zijn over die noden die aan de aandacht van de voorganger ontsnappen.

Zelf heb ik het in eigen plaatselijke gemeente meegemaakt dat de kerkeraad gelegenheid gaf via een gesprek over het gebed van de gemeente, om punten voor de voorbede te noemen. Wat daar aan de orde kwam, wil ik ook graag in dit artikel verwerken.

Wat mij bijzonder trof was dat werd opgemerkt, dat het gebed voor hen die niet meer werken kunnen, zo vaak in de kerkdiensten gemist wordt. Voor werkelozen wordt wel gebeden. Geschiedt hel ook voor hen die arbeidsongeschikt zijn geworden? En denkt men dan aan Problemen die dat voor het gezin, en mogelijk zelfs binnen het huwelijk meebrengt?

De vraag naar de voorbede voor de overheid en volksvertegenwoordigers werd ook vrij duidelijk gesteld. Men maakte daarbij de opmerking dat de voorbede voor de regering en volksvertegenwoordiging minder plaats vindt dan vroeger. Ik kan het niet beoordelen, maar wil wel graag het punt noemen.

Voor weduwen en weduwnaars wordt wel vaak gebeden. Gebeurt het ook voor hen die alleen staan en nooit getrouwd zijn? Wordt er wel eens aan kinderen gedacht die geen ouders meer hebben, of door echtscheiding een van beide ouders, misschien wel allebei verloren hebben?

Voor zieken zal wel gebeden worden, ook voor de chronische zieken? Voor hen die soms in maanden niet in de kerk kunnen komen? Wordt er ook gedacht aan de gezinnen, wanneer een van hen in het ziekenhuis ligt? Er mag wel gevraagd worden om sterkte voor de gezinsleden met het oog op het bezoek aan zieken. Een heel gezin kan door de ziekte van vader of moeder ontzet zijn.

Te denken valt aan mensen met een bijzonder zware taak, die ook op zondag vervuld moet worden: verpleegkundigen, politiemannen (en vrouwen), artsen en maatschappelijke werkers. Uiteraard is het niet de bedoeling deze beroepen te overaccentueren. Toch weet iedere predikant die met zijn gemeenteleden spreekt, dat deze broeders en zusters het soms extra zwaar hebben.

Ik denk ook vooral bij de doop van een kindje, aan kinderloze echtparen en aan hen die een kind verloren hebben door de dood. Verder zal er ook regelmatig gebeden moeten worden voor hen die van God zijn vervreemd geworden, en voor hun ouders. Wat kan het ouders zwaar Valien tijdens een kerkdienst te weten dat hun kinderen „eiders” zijn (om dat woord nu eens in dit verband te gebruiken).

Men mag ook wel eens bidden voor de echtgenoten en gezinnen van ambtsdragers, die hun man en vader zoveel uren aan het kerkewerk moeten afstaan.

Verder valt te denken aan allerlei instellingen en organisaties die vanuit het Evangelie ons volk trachten te dienen. Het christelijk onderwijs mag daarbij zeker niet vergeten worden.

Ook de christenen die in andere landen vervolgd worden, zullen een vaste plaats in de voorbede van de kerk moeten hebben. Men mag dan ook wel denken aan christenen die in eigen land tegenwerking, smaad en spot hebben te verduren ter wille van het Evangelie.

Men zal de jeugd in alle geschakeerdheid van haar problematiek niet mogen vergeten, zeker niet de studerende jongeren, die door verschillende vormen van onderwijs dreigen platgewalst te worden. Te denken valt ook aan hen die aan bijzondere verzoekingen bloot staan, bijvoorbeeld zij die veel op reis zijn; of zij die geld en goed van anderen beheren. Vergeten mag niet worden te bidden voor hen die met onbeleden schuld rondlopen. Het gebed in de kerk kan voor zulke mensen een stimulans zijn om de schuld te belijden. Misschien dat men tegenwoordig ook wel moet bidden voor hen die met zelfmoordplannen rondlopen. Men moet daarmee voorzichtig zijn. Het noemen ervan kan ook een aanmoediging vormen om erover te gaan denken. Toch weet ik uit ervaring dat zulk een gebed op zijn plaats kan zijn.

Gerechtigheid en vrede, vrijheid en bevrijding zijn onderwerpen voor het gebed, als men aan onderdrukten denkt. En kan de christelijke gemeente dat vergeten? Het gebed om de wederkomst van Christus zal ook een plaats moeten innemen; soms misschien eerder de schuldbelijdenis vanwege het feit dat er zo weinig om gebeden wordt.

Ik noemde in willekeurige volgorde een aantal punten op. Ze kunnen worden aangevuld. Het ging mij niet om volledigheid. Wel om wat hulp te bieden. Het is dringend nodig dat er in de kerkeraden over dit onderwerp gesproken wordt. Nog zeer onlangs hoorde ik in verschillende delen van het land de opmerking, dat er tegenwoordig in de kerkdiensten minder gebeden wordt dan vroeger. Ik kan dat niet beoordelen, maar vind het wel de moeite waard met elkaar als predikant, kerkeraad en gemeente te overwegen of onze kerkelijke gebeden misschien ook aan een zekere verschraling lijden.

Van harte hoop ik dat dit artikel een stimulans mag zijn tot bezinning en gesprek. We zullen misschien moeten rekenen met het feit dat in het verleden wel eens te plichtmagtig en automatisch in de kerkdiensten allerlei punten op een rijtje, zelfs een vast rijtje, in het gebed naar voren kwamen. De gemeente kon dan de indruk krijgen dat men het weer gehad had voor de zondag. Het is niet onmogelijk dat tegen zulke gebruiken een zekere reactie is ontstaan.

Toch zou ik willen pleiten voor het rustig de tijd nemen voor de voorbeden. We gunnen ons door de week thuis vaak niet de tijd, of ze wordt ons door bel of telefoon ontnomen. Laat er in de kerkdienst dan gelegenheid zijn dat de hele gemeente als voorbidder voor kerk en wereld optreedt, ook al geschiedt dit maar bij monde van één, de voorganger in de dienst.

We komen niet alleen in de kerk voor de preek. We komen in de kerk evenzeer voor de aanbidding en de voorbeden. Wie met eenmaal naar de kerk gaan volstaat, moet weten dat hij de rest van de gemeente in de tweede dienst zonder hem het gebed laat doen. Dat zou door de ouderlingen in een gesprek over de tweede kerkgang ook aan de orde gesteld kunnen worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen