GEWIJDE GESCHIEDENIS N. T.

HET CHRISTELIJK PINKSTERFEEST

1. De aangewezen Pinkstertijd.

2. De ootmoedige Pinksterstemming.

3. De rijke Pinkstergenade.

In ons kerkelijk jaar onderscheiden we drie feestcirkels.

De Kerst-, de Paas-en de Pinkstercirkel.

Daarin wordt de genade Gods duidelijk tentoongespreid.

Het Kerstfeest spreekt van God met ons, het Paasfeest spreekt van God vóór ons en het Pinksterfeest spreekt van God in ons.

De stroom wordt steeds diej^er en voller.

Duidelijk worden we bepaald bij de liefde des Vaders, bij de genade des Zoons en bij de gemeenschap des Heiligen Geestes.

Toch is er bij Gods kinderen een verlangen naar meer. Het Pinksterfeest is het feest der eerstelingen en die eerstelingen wijzen ons naar de volle oogst.

Het Pinksterfeest werd gevierd zeven weken na de aanvang van het feest der ongezuurde broden.

De eigenlijke naam was „het feest der weken."

Ook werd het „feest des oogstes" genoemd (Deut. 16, Exod. 23.) Omdat het gevierd werd op de vijftigste dag na het Paasfeest, kreeg het later de naam van Pinksterfeest, naar het Griekse woord voor vijftig.

In Rom. 8 : 22 spreekt Paulus van het ganse schepsel dat in barensnood zucht.

„En niet alleen dit, maar ook wijzelven, die de eerstelingen des Geestes hebben, wij ook zeiven, zeg ik, zuchten in onszelven, verwachtende de aanneming tot kinderen, namelijk de verlossing van ons lichaam."

De volle zaligheid wordt geschonken als straks ziel en lichaam met elkander na de opstanding zullen verenigd zijn.

Met het bezit van de eerstelingen des Geestes als het onderpand van de eeuwige erfenis zucht Paulus om de verlossing van zijn lichaam.

De Joden vierden een feest dat wij niet kennen.

Wanneer de wijnoogst was afgelopen en de boomvruchten waren ingezameld vierde men het feest derloofhutten.

De Nieuw Testamentische kerk zal straks in het hemelse erfland loofhuttenfeest vieren.

Pinksteren is het feest van de eerstelingen maar het loofhuttenfeest is het feest van de volle oogst.

Dan zullen Gods kinderen water scheppen met vreugde uit de fonteinen des heils.

Het Pinksterfeest is het geboortefeest van de Nieuw Testamentische Kerk.

Dan ontvangt zij niet de Geest der dienstbaarheid tot vreze, maar de Geest der aanneming tot kinderen.

Dan gaat zij over in een staat van geestelijke mondigheid.

Wanneer de volheid des tijds gekomen is heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geworden uit een vrouw, geworden onder de Wet, opdat Hij degenen die onder de Wet waren verlossen zou, en wij de aanneming tot kinderen verkrijgen zouden.

Handel. 2 zegt ons, dat de Heere komt op Zijn tijd, tot Zijn volk, met Zijn Geest om Zijn eer.

Als de dag van het Pinksterfeest vervuld was. Pinksteren was een natuurfeest van de oogst. Dan werden de eerste broden, gebakken van het meel van het nieuw geoogste graan, als een beweegoffer bewogen voor het aangezicht des Heeren.

Op het Pinksterfeest geeft de Heere aan die Oud Testamentische vorm een geestelijke inhoud.

Dan gaat het niet om de oogst van het veld, maar de oogst van mensen.

Dan gebruikt de Heere de apostelen als organen vail de Heilige Geest om in oude talen de grote werken Gods te verkondigen.

Dan worden er drieduizend toegedaan tot de gemeente die zalig wordt.

Dat zijn de eerstelingen van een schare, die niemand teilen kan.

Pinksteren is de vervulling der beloften. De H. Geest is de beloofde Geest. De Geest wordt uitgestort op alle vlees. Op dienstbaren en vrijen, op mannen en vrouwen. Op jongen en ouden! Uw zonen en uw dochteren zullen profeteren. Uw jongelingen zullen gezichten zien.

Dit volk heb ik Mij geformeerd, zij zullen Mijn lof vertellen.

Onder de zalving des Geestes zullen zij, door het transparant van Gods getuigenis vergezichten zien geopend tot ver in de eeuwigheid.

Door de bediening van Woord en Geest ontvangen zij verstand van God en Goddelijke zaken.

In een ootmoedige biddende gestalte hebben de Pinksterlingen de Heilige Geest ingewacht.

Wanneer hun gebed tot de koning Zijner kerk opklimt naar boven: „Och Heere, geef thans Uw zegeningen, och Heere geef heil op deze dag", dan geschiedt er haastelijk uit de hemel een geluid als van een geweldig gedreven wind en vervulde het gehele huis waar zij zaten.

Dan daalt de grote Trooster met een schat van geestelijke gaven in die biddende Gemeente neer.

Neen, het is geen echte wind, want het is doodstil.

Neen, het is geen echt vuur, want er wordt geen haar van hun hoofd verzengd.

Het is als van storm, als van vuur.

Het heeft met de dingen van de zinnelijke wereld wel enige overeenkomst.

De tekenen zijn nodig om ons de verborgen Geesteswerking te doen verstaan.

Die storm spreekt van de krachtdadige, onwederstandelijke en geheimzinnige werking des Geestes.

Dat vuur getuigt van Zijn louterende en verlichtende genade.

Al is het dat wij geen storm en geen vuur meer waarnemen, wil dat toch niet zeggen, dat we van de Geesteswerking verstoken zijn.

Die Geest daalt ook geruisloos neer als een vruchtbare dauw.

Die Geest is als de olie, waardoor de kandelaar in het gezicht van Zacharia, zonder menselijk toedoen, brandende wordt gehouden.

„Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden".

Neen, we mogen niet vragen om een herhaling van het Pinksterwonder, maar we mogen, vooral in deze dorre tijden van zielloze rechtzinnigheid wel bidden; „Ontwaak Noordenwind en kom gij Zuidenwind".

Dan zullen de vruchten gezien worden en de specerijen uitvloeien.

Denkt maar aan Handelingen 2. De discipelen worden apostelen.

Als vaten ter eer verkondigen zij in alle talen GodS lof.

Neen het is geen gehoor-, maar een talenwonder.

De scheiding tussen de volkeren wordt straks weggenomen; en een koninklijk Priesterdom geformeerd uit alle natiën en tongen, zal gedreven door één Geest met vlammende en vurige tongen het „Soli Deo Gloria" zingen.

Verwondering, twijfelmoedigheid en verslagenheid is de weg die de H. Geest met de Zijnen bewandelt.

Hebben wij ons wel eens verwonderd ? Zijn wij wel eens twijfelmoedig geweest?

Hebben wij als verslagenen de wapenen tegen de bediening van vrije genade wel eens ingeleverd?

De Heere geve, dat dit spoedig gebeure, opdat wij onder de bediening van het Evangelie ons oordeel en onze verdoemenis niet zouden verzwaren.

De Naam van een Drieënig God staat op ons aller voorhoofd.

Klimme de ootmoedige bede uit ons hart naar boven:

„O Vader, dat Uw liefde ons blijk', O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk, O Geest, zendt Uwe troost ons neer. Drieënig God, U alleen zij de eer."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen