Generale Synode

3

Langdurig heeft de synode zich bezig gehouden met het actieve kiesrecht van de vrouw. De vorige synode opende de weg daartoe. Dat is weer zo’n betwist punt, dat ondanks de tegenstand van verschillende afgevaardigden, afgehandeld werd naar de zin van de meerderheid van de vergadering. Er kwamen vele bezwaren in, die de gemoederen weer lang bezig hielden, maar de synode wilde geen stap terug doen. Zij legde de bewijslast van het onschriftuurlijke op de bezwaarden. Dat is onbevredigend. Het is te begrijpen, dat velen zich onbehaaglijk gevoelen. Een lezer van ons blad schreef ons daarover. Hij haalt eerst het verslag in De Wekker van 22 oktober jl. aan en trekt dan de conclusie, dat de synode van Hilversum 68/69 het vrouwenkiesrecht vrijgegeven heeft zonder dat het Schriftuurlijk bewijs kon worden geleverd.

Deze lezer schrijft verder:

Meet nu de Rotterdamse synode niet met twee maten?

Immers, de bezwaarschriften van 20 kerkeraden zijn afgewezen op grond van het feit, dat in deze bezwaarschriften niet met de Schrift is aangetoond, dat het deelnemen der zusters aan de verkiezing van ambtsdragers een regeerdaad is.

De synode verlangde van de bezwaarde kerkeraden, wat zij zelf niet in toepassing heeft gebracht, ten opzichte van het vrouwenkiesrecht.

Wanneer zusters der gemeente stemmen, geven zij daarmede indirect leiding en besturing op de gang van zaken in het kerkelijk leven. Dat behoeft niet met de Schrift te worden aangetoond, dat is een vanzelfsprekende zaak. (Het politieke en staatkundige leven zij daarbij ten voorbeeld).

Tot slot: De Synode besloot aan de commissie op te dragen een schrijven op te stellen, waarin nader wordt ingegaan op de Schriftgegevens zoals ter Synode gedaan is. Met belangstelling zien we daarnaar uit.

Tot zover de lezer. Het is niet onze bedoeling hier verder op in te gaan. Maar we achtten het wel gewenst deze stem te laten horen, in de overtuiging, dat vele anderen eveneens deze gang van zaken betreuren. Dat kan niet tot samenbinding leiden, maar werkt de verdeeldheid in de hand. En dat is een bedenkelijke zaak, waarvoor blijkbaar slechts weinigen oog hebben.

Straks komt de nieuwe berijming nog op de synode en al het andere wat nog niet werd af gehandeld. Dat vraagt mogelijk weer een week. Wanneer dit artikel verschijnt is de synode vermoedelijk al gesloten. Terwijl we dit schrijven leven we nog in afwachting van wat er besloten zal worden.

Een jaar of zo na de sluiting komen de akta met rapporten, waardoor het mogelijk is nader kennis te nemen van alles wat ter synode aan de orde kwam. Deze akta zijn niet te missen. Zij behouden hun waarde, ook na jaren.

Zo langzamerhand krijgt de synode een blijvend bestaan. Enerzijds door de lange tijd, die er verloopt tussen de opening en de sluiting en de vele vergaderingen daartussen en anderzijds door de vele deputaatschappen. Het gevaar lijkt ons niet denkbeeldig, dat het zwaartepunt van de zelfstandige gemeente verlegd wordt naar de synode, die alles van bovenaf regelt en de gemeenten in een bepaalde richting stuurt. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het is helemaal in strijd met het gereformeerde kerkrecht. Maar juist daarom mag wel op het gevaar worden gewezen.

Een synode kan niet doorgelicht worden, zoals met bedrijven geschiedt, die met verlies óf niet economisch werken. Een deskundig onderzoek leidt er dan menigmaal toe, dat onproductieve afdelingen gesloten worden en allerlei producten die verlies opleveren, niet meer gemaakt worden. Sanering is van de grootste betekenis voor het voortbestaan van een onderneming.

Daar is wel lering uit te trekken. Maar gemakkelijk is het niet. We moeten van de synode terug naar de particuliere synoden en vandaar naar de classes en nog verder terug naar de plaatselijke gemeenten. Dan moeten we nog een stap terug, namelijk naar de mensen, die de plaatselijke gemeenten vormen. We komen terecht bij de mens, de zondige mens.

De gemeenten worden gevormd door allerlei mensen, laten we aannemen, dat er mensen met genade onder worden gevonden, maar dan zijn er toch altijd nog vele onherboren mensen, die de zaligmakende werking van Gods Geest missen. En ook de mensen, die een nieuw leven kennen, zijn vaak meer vervuld van het vlees dan van de Geest.

Hier kan geen menselijke commissie enig goed werk doen, maar komt de noodzaak naar voren van het onderzoek van de Heilige Geest bij ieder persoonlijk. De Heere vindt altijd veel, dat niet in overeenstemming is met de reinheid van Zijn heiligdom. Wie denkt hierbij niet aan de brieven aan de Aziatische gemeenten. En de vraag komt tot ieder persoonlijk: zal het goed zijn, als Hij ù zal onderzoeken?

In de weg van de waarachtige bekering tot God is het behoud van de zondaar, maar ook het welzijn van de kerk te vinden. Dan wordt de kerk weer geestelijk, plaatselijk en landelijk en dat zal tot openbaring komen in de bloei van de kerk en de onderlinge liefde en eensgezindheid.

De Heere geve veel gebed met de dichter van Psalm 74:

Herdenk de trouw, aan ons voorheen betoond;
Denk aan Uw volk, door U van ouds verkregen;
Denk aan Uw erf, het voorwerp van Uw zegen,
Aan Zions berg, waar G’eertijds hebt gewoond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen