Stadstuinstukjes

In de mand waar ik al enkele lentes viooltjes in zet, heeft zich afgelopen zomer een polletje vergeetmijniet gevestigd. Ik heb het laten staan en vroeg in dit voorjaar, toen overal de vergeetmijnietjes weer opkwamen, heb ik wat stukjes uit de grond geschept en ook in de mand gezet. Die nu een plaatje is!

Als je een tuin hebt, kun je 's zomers eigenlijk niet op vakantie, schreef ik eens. Ik ben er inmiddels achter dat dat in deze tijd ook niet kan. Deze maand gingen we een weekje weg, en van tevoren had ik alle kuipplanten, stekken en zaailingen op een kamer op het noorden gezet, met veel water. Onder het dakraam zou het veel te warm worden als de zon scheen, en ik wilde het de buurvrouw niet aandoen dat ze ook boven alles moest begieten; dat is nogal een klus!

Enfin, dat weekje is voorbij en nu liggen vrijwel alle zaailingen slap en ik krijg ze niet meer fris. Korenbloem, ridderspoor, cosmea, gipskruid, lavatera, lathyrus, zinnia, noem maar op. Gelukkig hebben de kuipplanten en stekken zich goed gehouden, evenals de lobelia. Was het te donker ineens, zo vanaf het dakraam op het zuiden naar een kamer op het noorden? Of heb ik ze te veel water gegeven van tevoren? Ol heb ik gewoon te vroeg gezaaid (februari al) en zou het spul allang al in de tuin hebben moeten staan? Maar ja, dat kan pas veilig na half mei...

Bij het oppotten van geranium- en fuchsiastekkcn stuitte ik in de schuur op twee plastic han'gpotjes. Eens waren ze wit, nu grauw verweerd en schilferig. Ik herinner me dat een schrobbeurt met zeep, schuurmiddel en zelfs wat bleekmiddel afgelopen najaar nauwelijks hielp. Maar weggooien kan altijd nog, dus ik heb ze eerst maar eens geverfd. In het groen zien ze er weer aardig uit, en als ze het nog een zomer volhouden ben ik allang blij.

Omdat de boel erg verzakt, moet familie van ons om de paar jaar straat en tuin ophogen. Vrijwel alle planten worden dan eerst uitgegraven. En niet altijd teruggeplant. Zo kregen wij een al bloeiende Clematis cadeau, een witte. Die staat nu tegen een boom in de voortuin. Gelukkig was het wortelgestel niet al te groot, want een diep gat graven naast een boom lukt niet; je stuit steeds op bommwortels. Met geregeld wat gieters water erbij ziet de bosrank er nog aardig uit. Maar z'n wirwar van ranken hangt maar zo'n beetje in de boomtakken. Pas als hij volgend jaar weer nieuwe uitlopers krijgt, zal hij zichzelf kunnen vastzetten. Mits hij in leven blijft natuurlijk.

Dit jaar bloeide de sneeuwbal niet (dat hoort in januari/februari te gebeuren). Viburnum tinus moet op een luw plekje staan, maar in de voortuin vangt hij precies de volle (oosten)wind. Na verwijdering van de bevroren bladeren begint hij nu gelukkig weer te groeien. Geduld is echt nodig bij tuinieren. Pas in het derde jaar na aanplant bloeit de brem aardig en groeien de bruidssluier, wingerd, hosta en bonte klimop harder dan ooit. Ik maakte me al zorgen of het nog wel wat zou worden met deze laatste vier. De hosta vormt nu zelfs een knop.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen