Oordeel en redding

We weten niet welke indruk het geladen woord van Elia heeft nagelaten in het paleis van koning Achab. We weten wel, dat Elia weer even plotseling verdwenen is, dan dat hij in het paleis gekomen was. God haalt Zijn knechten soms zomaar plotseling weg. Maar hun boodschap blijft achter.

Het oordeel

Het voorzegde oordeel over Israël is gekomen. Maar als het oordeel dan losbreekt, als dan de hemel van koper en de aarde van ijzer is, dan neemt God Elia eruit en zet hem op een eenzame plaats, waar het oordeel hem niet bereiken kan. Want de Heere heeft nog werk voor Zijn knecht. Het oordeel heeft Israël getroffen. Er was dauw noch regen en alles verschroeide. En wat was een oordeel in het oordeel? Dat God Elia ging verbergen. Wat dat zeggen wil? God nam Zijn Woord uit Israël weg. Want Elia was als profeet openbaringsorgaan. Hij was drager van het Woord. Als God Elia verbergt, wordt het Woord verborgen. Dat was het ergste: in Elia haalde de Heere het levende Woord weg uit Israël. Weten wij wat dat betekent? Hoe erg het is als de Heere Zijn Woord weghaalt uit een gezin, een kerk, een volk? Als men het Woord vertrapt, kan het zover komen, dat de Heere Zijn Woord gaat wegnemen. Ontzettend oordeel, als het Woord vertrekt. Moeten we niet beven als we dan zien naar het volk van Nederland en naar de kerk van Nederland? Wie zal zeggen hoever het Woord al is weggetrokken uit ons land, uit onze samenleving, uit onze gezinnen! Wie merkt het op? Wie weent erover? Dit ter waarschuwing, opdat we wakker worden.

Elia apart gezet

Het verbergen van Elia is een oordeel geweest voor Israël, maar voor Elia is het Gods liefdevolle zorg geweest. De beek Krith was een zijriviertje van de Jordaan. het is niet precies bekend waar. Misschien zelfs in Syrië. De naam wijst in ieder geval op een diepe insnijding in een woest bergland. Daar heeft de Heere Elia apart gezet. God neemt Zijn kinderen wel eens apart: dat kan zijn op het ziekbed, in kruis en in moeite, maar het kan ook anders. In ieder geval blijven zij dan alleen met God over. Daar wordt de zonde en schuld uitgesnikt. Daar wordt de vreugde in God door Christus ervaren. Daar wordt Gods nabijheid en gemeenschap geproefd. Zalig eenzaam met God gemeenzaam. Het is zo erg als we de rijkdom niet kennen van deze eenzaamheid. Elia is hier ook een type van Christus, die ook steeds de eenzaamheid heeft opgezocht om alleen met de Vader te zijn.

Voor Elia was de gang naar de Krith een gang des geloofs. Voor het verstand was het dwaasheid. Maar: „Hij deed naar het Woord des Heeren". Hij ging zonder te weten hoe het gaan moest, zonder etensvoorraden, alleen met het naakte woord der belofte, dat hij uit de beek drinken zou en dat de raven hem voedsel zouden brengen. Het geloof redeneert niet, maar heeft genoeg aan het naakte Woord Gods. Iedere voetstap van Elia was een „amen" op het Woord Gods.

Het oordel gaat aan Elia voorbij

De Heere heeft Zijn Woord aan Elia vervuld. Hij dronk uit de beek en de raven brachten hem iedere morgen en iedere avond brood en vlees. Zo is het oordeel over Israël aan Elia voorbijgegaan. Waarom? Omdat Elia een kind en een knecht Gods was? Nee, want enerlei wedervaart de rechtvaardige en de goddeloze. De Heere kan Zijn kinderen wonderlijk bewaren in het oordeel, maar dat is Hij niet verplicht. De Heere sleept Zijn kinderen soms dwars door de oordelen en wereldweeën heen naar het Vaderhuis. „Christus is ondergegaan in de wateren van het oordeel, zou Zijn bruid de voeten dan drooghouden? " (Rutherford). Maar toch is er dit grote verschil: Als dan de wereld wegzinkt, dan mag Gods kind eeuwig de Heere overhouden. Maar het oordeel gaat aan Elia voorbij. Als Israël krepeert van honger, heeft Elia iedere dag voedsel genoeg. Waarom? Omdat Elia nog een taak heeft. Als de Heere nog werk voor Zijn kinderen en knechten heeft, dan bewaart Hij ze in het oordeel.

De raven

De raven brachten voedsel. Waar ze het vandaan haalden, weet God alleen. Voor velen vandaag is dit alles onaanvaardbaar. Door een kleine klinkerverandering in de hebreeuwse tekst maken zij van raven Arabieren! Maar er staat: raven. En God is een God van wonderen. Hij bereidt de raaf haar kost (Job 39). Hij geeft het vee Zijn voeder (Psalm 147). Hij hoort de jonge raven. En Elia gaat de raven te boven. God zorgt ook voor de lichamelijke nooddruft van Zijn volk. Christus heeft ook hun lichaam gekocht. Zij mogen eten en drinken op kosten van het Lam. De Heere moest de raven gebieden, zo staat er. De Heere werkte zo op het instinkt van die beesten, dat zij iets deden, dat totaal in strijd wat met de ravennatuur. Want een raaf is een vraatzuchtig dier. Daarbij was de raaf ook nog een onreine vogel. Maar juist deze raven gebruikt de Heere als gedienstige engelen.

Elia als type van Christus

Elia is een type van Christus. Zoals Elia uit de beek gedronken heeft, zo zou ook Christus uit de beek drinken. Uit de beek van Zijn vernedering. Uit de beek, vol van de wateren van de toorn Gods. Elia bleef alleen over, en zo bleef ook Christus alleen over, toen zelfs Zijn discipelen aan Hem werden geërgerd. Elia bleef echter buiten het oordeel, maar Christus niet. Hij is er middenin gezonken om Zijn volk van het oordeel te bevrijden. Hij zakte zo diep in het oordeel, dat de moordenaar Hem vlak naast zich vond. Gelukkig, wie met de moordenaar het oordeel leert rechtvaardigen. Die zal ervaren, dat dan de hemel opengaat. Elia was bij de Krith niet van God verlaten, maar Christus zonk weg in de helse Godverlatenheid. Hij gaat Elia zeer ver te boven. Hij hing midden in het oordeel, opdat Zijn lippen zouden druipen van genade, opdat Zijn handen vol zouden zijn van zegeningen.

Bij de dag leren leven

Elia heeft het goed gehad bij de Krith. Elke vlucht van de raven was een bevestiging van de belofte Gods. Intussen was het voor Elia ook een oefenschool. Hij moest hier louter uit Gods hand leren leven. Bij de dag leren leven. De raven brachten geen voorraden tegelijk, maar hij kreeg iedere keer net genoeg. Daarbij moest hij iedere keer maar afwachten of de raven weer terug zouden komen. Maar met God is hij niet beschaamd uitgekomen. Bij de dag leven uit Gods hand is een onuitsprekelijk rijk leven. Alleen we hebben onszelf er zo in tegen. Wij houden zo van onze voorraden, van ons kapitaal op de bank. De Heere echter ontneemt Zijn kinderen soms alles, om hen bij de dag te leren leven, uit Zijn hand alleen. Onze voorraden zijn ons niet toevertrouwd; we zouden de Heere al te spoedig vergeten. Want er is geen trouwere zorg dan de vaderlijke zorg Gods.

Gespreksvragen

1. Waarom was het uitblijven van regen een bijzonder oordeel van God over de baaldienst?

2. Begrijp je dat met het verbergen van Elia het levende Woord onder Israël werd verborgen?

3. Kun je verschijnselen noemen, waaruit blijkt dat het Woord zich meer en meer uit onze samenleving terugtrekt? 4. Op welke wijze komt Elia's geloof uit?

5. Weet je nog meer bijbelse voorbeelden van mensen die „bij de dag" mochten leven?

6. Wat zou zondag 10 van de Heid. Cat. met deze geschiedenis te maken hebben?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen