Een nieuwe koning, een slechte koers

De Arabier, cle slavenhandelaar, was woedend op Mackay. Zou die witte man zijn plannen durven te dwarsbomen? Onder zijn mantel had hij een zwaard verborgen. Hij speelde met het gevest. Zou hij het wapen naar de zendeling werpen? Hij zou niet missen en zijn grote tegenstander was uit de weg geruimd.

Mackay ging kalm verder om de koning terug te doen keren, met de Arabier handel te drijven in mensen. Met grote welsprekendheid poogde hij de aandacht van de koning gespannen te houden. Hij wees op de leiders en cle jongens en sprak: „Zie, uw kinderen zijn prachtig geschapen. Hun benen, clie met elkaar verbonden zijn, zijn bedekt met vlees. Van het hart in hun borst stroomt het bloed, clat mensen leven geeft, heen en weer door hun lichaam, terwijl cle adem in en uit hun longen gaat en hen doet leven. God, de Vader en Maker van al deze mensen, kan alleen zulke wonderen scheppen. Geen mensen kunnen zoiets prachtigs maken als één van deze jongens, al werkten ze hun hele leven door.

Wilt u nu één van deze wonderen verkopen, één van uw kinderen, voor een beetje rode lappen, die een mens in één dag kan maken? " Nu hield Mackay op. Wat zou de koning doen? Het was heel stil in de zaal. Allen wachtten gespannen.

De koning sprak geen woord. Hij hief zijn hand op en beduidde de Arabier, dat deze kon vertrekken. De woedende slavenhandelaar dacht zeker, dat de vorst eerst raad moest vragen aan zijn leiders. Zo was het ook. Na enige woorden gewisseld te hebben met zijn raadgevers, sprak de koning op vaste toon: „Mijn mensen zullen geen slaven meer gemaakt worden."

Mackay dankte in stilte God. Het besluit van M' tesa werd op papier gezet, de koning zette zijn naam er onder en een bediende bracht het stuk naar cle wachtende Arabier. Niet lang daarna traden de slavenhandelaar en zijn helpers binnen, met benepen gezichten, en raapten de geweren en cle rode stoffen op. Met snelle schreden verlieten ze de zaal en probeerden op een andere plaats ivoor voor hun spullen vast te krijgen.

Mackay mocht blij en dankbaar zijn voor het behaalde resultaat, maar er was nog wel meer te overwinnen. Allereerst wel om M' tesa, de koning, te winnen voor de Heere Jezus. De zendeling stond in een goed blaadje bij de koning, maar wanneer gesproken werd over de ware God, Die alles uit niet heeft geschapen, wou de vorst niet verder luisteren. Het hart van M' tesa bleef gesloten.

Enige tijd daarna kwam er grote onrust in de staat Uganda. Het was net als in een bijenkast, wanneer er kans gaat bestaan dat er een nieuwe koningin zal komen. In Uganda was cle kans ook groot dat er een nieuwe vorst zou gekozen worden. Wat was de oorzaak? Wel, de koning M' tesa was ernstig ziek geworden en het zag er naar uit, dat er geen genezing meer mogelijk was. Wie zou dan moeten opvolgen? Welke zoon van M' tesa zou genomen worden?

Wat gevreesd werd gebeurde. Door het ganse land werd omgeroepen: „Koning M' tesa is dood!" Nu werd de onrast nog groter. Voorspellingen werden gedaan wie koning worden zou. Velen stonden bij het paleis te wachten. Eindelijk verscheen cle boodschapper en riep met grote stem zeggende: , , M' wanga heeft Uganda opgegeten!" Dat betekende, dat M' wanga tot koning was gekozen. Voor velen was het een verrassing: M' wanga was nog maar achttien jaar en men begreep wel, dat de jongeling een werktuig zou worden van de eerste minister en van de kapitein van de lijfwacht.

Voor de zendingswerkzaamheden zag het er donker uit, want de „katikiro" (de eerste minister) en Musaji (hoofdman van lijfwacht) moesten niets van Mackay hebben. Ze waren jaloers op de witte man, omdat deze zon grote invloed op de oude koning had gehad.

Beide grote mannen wonden de jonge koning om hun vinger. , , U weet wel, " zeiden ze, „dat er verteld wordt, dat Uganda zal opgegeten worden door een vijand van de landen der opkomende zon. Duizenden witte soldaten staan klaar om uw land op te eten en u te doden. Mackay en de andere blanken zijn van plan om die krijgers zo gauw mogelijk naar Uganda te zenden."

Voor koning M' wanga was dit geen opbeurend nieuws. Zou hij de witte man laten ombrengen? Dat durfde hij niet, want met Mackay moest men voorzichtig zijn. Op het paleis zou „de witte man van het werk" echter niet meer komen. Het zou niet gaan als bij de vader van cle jonge koning. Naar de christenjongens kon hij zijn handen wel uitsteken. Dan was er alvast een begin en de invloed van Mackay zou zeker gaan minderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen