„Moeten we hem opnemen in de familie?

De vraag is helder, mijn antwoord ook: u moet accepteren dat uw zus déze vriend heeft. Er zit trouwens niets anders op. U zegt zelf dat u anders uw zus kwijtraakt en ik lees dat u dat niet wilt. Er valt echter nog wel iets meer over te zeggen.

Ik neem aan dat uw zus volwassen is. Dan maakt ze haar eigen keuzes. Zij bepaalt zelf wie haar vrienden zijn. Daaraan kunt u niets doen. Juist omdat ze volwassen is, mag u haar kritische vragen stellen. Met haar gedrag vraagt ze er gewoon om. Het is uw recht om met haar te spreken over haar keuzes. U bent het niet eens met haar levenswandel. Praat erover. Maak geen verwijten en stel ook geen tien dingen tegelijk aan de orde. Dan loopt zo'n gesprek niet. Breng de dingen vragenderwijs ter sprake. Het doel van het gesprek moet niet zijn om zo snel mogelijk die vriend weg te werken, maar om uw zus aan het denken te zetten. Uw zus kiest voor een relatie met een moslim, terwijl ze zelf christelijk opgevoed is. Dat is een belangrijk gespreksthema. Maak moslims niet verdacht. Spreek over de kern van ons geloof: buiten de Heere Jezus is er geen zaligheid. Doe dat weer niet te prekerig, want dat werkt averechts. Heb het ook over het grote cultuurverschil. Het is veel moeilijker om dat in een relatie te overbruggen dan verliefde mensen denken. Als uw zus het gesprek mijdt, kunt u uw gedachten op papier zetten en naar haar opsturen.

Ik zei zojuist dat het doel van de gesprekken niet mag zijn om die vriend buiten de deur te houden. Daarachter zitten twee gedachten. U kunt geen keuzes voor uw volwassen zus maken. Die moet ze zelf maken. U mag uw vragen stellen en verder past u bescheidenheid. U maakt zelf ook keuzes waarmee uw zus het misschien niet eens is. Bovendien werkt het averechts als uw grote doel is om haar vriend weg te krijgen. Hoe meer u daarop aandringt, des te meer zal uw zus zich aan hem vastklampen en al uw bezwaren wegredeneren. Hoe positiever u uw zus en haar vriend benadert, mèt al uw vragen erbij, des te eerder zal uw zus nadenken over waarmee ze bezig is. U kent misschien het gezegde dat je een varken aan z'n staart moet trekken om hem vooruit te krijgen. Als je aan z'n kop trekt, gaat het beest juist achteruit. Dat gaat ook op voor verliefde mensen. Als je ze te nadrukkelijk een bepaalde kant uit wilt hebben, gaan ze daar juist tegenin.

Accepteer dus maar dat uw zus deze vriend heeft. Betekent dat ook dat u de man zelf hartelijk welkom moet heten in uw huis? Ik zou zeggen: ja, mits uw zus weet hoe u erover denkt. U mag het zelfs tegen die vriend zeggen. 'Je bent welkom, maar ik heb het er wel moeilijk mee.' Is het uw christenplicht om aardig te zijn voor een moslim? Wat dacht u zelf? U geeft misschien geld voor de zending om moslims in andere landen te bereiken met het evangelie. Dè manier om ze te bereiken, is door hartelijke vriendschap. Zouden wij dan een moslim die hier ons pad kruist de deur wijzen omdat hij moslim is? Dit staat los van het feit of uw zus er verstandig aan doet om met hem te trouwen. U hebt tegenover hem uw eigen verantwoordelijkheid. U hoeft geen evangelist te worden, maar toon uw barmhartigheid. Vraag uw zus en hem op de maaltijd. Bid en lees hardop uit de Bijbel. Stel u voor dat hij aan zijn moslimvrienden vertelt dat hij een vriendin heeft uit een christelijk gezin. Als die dan aan hem vragen: 'Waar merk je dat aan?' en hij zou antwoorden: 'Ik mag er niet eens in komen!', zou daarvan een goed getuigenis uitgaan? Nee toch?

Ik begrijp wel dat het moeilijk is om de keuze van uw zus te volgen. Maak er alstublieft, op een open en eerlijke manier, het beste van.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen