Pas getrouwd (1)

Nee, een maatschappelijk werker ben ik niet, al voel ik mezelf wel vaak zo. Er zijn natuurlijk raakvlakken, vandaar. Ik kom echter op bezoek nu er (gelukkig) geen hulp van derden nodig is. En toch wil ik eens praten, want ik merk wel dat het bij pas getrouwden om diverse redenen soms toch niet zo lekker gaat als je zou wensen.
Je bent kort geleden getrouwd. Een grote wens is in vervulling gegaan; je hebt een eigen nestje met de man of vrouw van je dromen. Je kon nog lang heerlijk nasoezen over je trouwdag en alles eromheen. Maar het leven is geen zoete droom. Ook het verse huwelijksleven kent zo zijn haakjes en oogjes. Als je realistisch ingesteld bent, schrik je daar niet zo van, maar als je romantisch en idealistisch ingesteld bent, kun je behoorlijk je hoofd stoten. Je man of vrouw is toch iets anders dan je dacht. Je had niet gerekend op zoveel contact met je schoonfamilie. Het valt moeilijk als vrouw om je (parttime) aangehouden werk te combineren met je huishouden. Je leert elkaars tekorten kennen. t Gemeenschapsleven valt wat tegen. Of je bent gauw in verwachting en naar en misselijk. Het eten koken valt tegen. Je zit avonden alleen. Hij of zij heeft zo zijn of haar eigen ideeën of gewoontes, die de ander eigenlijk helemaal niet aanstaan, enzovoort!

Wat ik wel eens merk, en daarom kom ik ook op bezoek, is dat er niet of weinig met elkaar over deze dingen gepraat wordt. Je praat misschien over van alles en nog wat, maar je vermijdt het stelselmatig om over de dingen te praten die je dwars zitten. Waarom doe je dat? Bang voor ruzie, bang om voor kinderachtig aangezien te worden, bang om niet begrepen te worden? Je moet al die dingen riskeren en toch praten! En je zult zien dat in dit geval zwijgen zilver en spreken goud is! Zwijgen is zelfs minder dan zilver. Door te zwijgen kan er scheefgroei in je huwelijk ontstaan. Gevaarlijk!
In de tweede plaats moet je ook veel met jezelf praten. Al ligt dat ons niet zo, maar je moet jezelf voortdurend onder kritiek stellen. Vraag jezelf rustig geregeld af: ben ik er wel voor hem, voor haar? Doe ik hem of haar geen pijn met woorden over ouders en familie of zo? Dat moet je echt doen, hoor! Je bent nu geen solist meer, maar nu ben je getrouwd. En dat schept verplichtingen! Je jawoord is gauw gezegd op de trouwdag, maar het komt aan op het nakomen van dat jawoord. God let er op, hoor!
Naast het praten met elkaar en het praten met jezelf moet je vooral veel spreken met Hem Die het huwelijk heeft ingezet, de Heere. Je moet Hem alles voorleggen en Hem in alles om raad vragen. Wie dat niet doet, is dwaas. En dan moet je in je bidden niet allereerst en alleen vragen of hij, of zij dit of dat anders zal doen, maar of jij wijsheid mag ontvangen, geduld en vooral veel liefde, om jezelf zo op te stellen als de Heere van ons vraagt. Het huwelijk is een instelling van God en daarom kun je altijd en met alles bij Hem terecht. Is dat niet groot?
Natuurlijk kun je ook met anderen praten. Met vrienden of met je ouders. Die weg is niet bij voorbaat onbegaanbaar. Als de relatie met je ouders goed is, kun je vertrouwelijk met hen praten, zeker ook als hun huwelijk goed is en je dat bewust of onbewust jezelf ten voorbeeld stelt. Je kreeg je man of vrouw van de Heere, maar je ouders ook.
Maar er zijn nu eenmaal dingen die je gewoon niet met een ander kunt of wilt bespreken. Je hebt ook dingen waarover je je misschien wel schaamt. Je peinst er bijvoorbeeld niet over om met bijvoorbeeld je ouders over, laten we zeggen, bed- en slaapkamerperikelen te praten. Maar dat kun je nu met de Heere wel doen! Daarom alles met Hem bespreken. Je weet toch wel dat dat kan en mag? Doen hoor!

Dan ga ik maar weer eens. O ja, jullie bidden toch ook wel eens samen? Fijn, als de man bijvoorbeeld aan het eind van de dag alle noden aan de Heere mag voorleggen. Samen lezen, samen stil zijn voor God. Want aan Gods zegen is alles gelegen.
Ik moet nu naar een pas getrouwd stel, dat hun huwelijk doorgezet heeft ondanks protesten van ouders en vrienden. Ze zitten nu met de gebakken peren. Ik weet nog niet goed hoe ik dat aan moet pakken. Wat ik wel ga zeggen, zeg ik ook tegen jullie: Lees je het huwelijksformulier wel eens? Nee? Jammer, doe het maar eens. Een van de mooiste zinnen uit dat formulier vind ik: dat Hij de getrouwden Zijn hulp en bijstand altijd wil bewijzen, ook wanneer men zulks allerminst verwacht. Dat is mooi, vind je niet? Maar Hij wil erom gevraagd zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen