Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Naar Makwatenie

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Naar Makwatenie

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het wordt tijd, na de uitstapjes van de laatste keren, weer te vervolgen om de dagelijkse belevenissen in Rhodesia mee te beleven. We moeten daartoe ongeveer anderhalf jaar terug, en wel naar de augustus-maand van het jaar '58. In die tijd is het weer „trekken" geweest. Laten we Van Woerden maar eens beluisteren.

„Wij zijn weer voor een week op trek. Vier man: Ds. Mzamo, de schoolinspekteur, Alex, Mpofu, ouderling en gids, Kipolie, mijn „getrouwe" dienstknecht en ik zelf. Zaterdagmiddag zijn we vertrokken van Zenka. U begrijpt, dat er heel wat nodig is om een week lang van niemand afhankelijk te zijn. Er zijn in deze streek geen winkels, op welk gebied ook. Er komt dus heel wat kijken om voldoende voedsel, slaapgerij, water, benzine en olie (en niet te vergeten medicijnen) mee te nemen. Dit alles moet ik zelf klaarmaken, daar Kipolie („de knecht van de profeet" noemt Mr Fraser hem) ervaring noch inzicht in die dingen heeft.

Terwijl ik bezig was met alles in te pakken, kwamen er voortdurend patiënten met ernstige en minder ernstige klachten. Een vrouw met een ontstoken kaak, die ik een paar slechte kiezen lichter maakte; een jongen met een gebroken arm, die in het gips moest, enz.

Om twaalf uur vertrokken we van Zenka, bepakt en beladen. De karresporen zijn nu vrij goed begaanbaar, vergeleken met de regentijd. Het stof is evenwel ontzettend. Dc grond op vele plaatsen bestaat niet uit zand of klei, maar uit microscopisch fijne rode poeder. Het dringt door tot in koffers, medicijnen en voedsel. Om half twee kwamen we te Mbuma aan. De Frasers zaten juist aan de middagmaaltijd. Ik had niets gehad sinds een haastig ontbijt in de morgen: maispap. Een stevige maaltijd was clus zeer welkom.

Het laatste nieuws op zendingsgebied wercl besproken, en het nieuws uit Schotland. Een dominee-student heeft zich aangemeld om naar ons te komen. Hij is echter nog op cle universiteit en dus zal het verscheidene jaren duren, zo de Heere wil, voordat hij uitgezonden kan worden.

Er was het droevige nieuws van een onzer avonchnaalsleden, clie zelfmoord gepleegd heeft. Ze had een kleine onenigheid gehad met haar man. De nacht had ze in grote zielestrijd doorgebracht. Ze hacl bijna voortdurend op haar knieën in gebed geworsteld in haar hut en buiten in het veld. In cle morgen nam ze vergif in. De verzoeking was te sterk voor haar. Haar laatste woorden waren groeten aan haar dochter: „Ik ga sterven, groet mijn kind."

Haar vader, een oude bekeerde neger, was gebroken, temeer, daar hij diep besefte, dat zij onmogelijk een nieuw leven gekend kon hebben en nu verloren was.

Dan was claar het geval van een van onze afrikaanse hoofdonderwijzers, clie een van onze onderwijzeressen wilde trouwen. Het meisje is avondmaalslid. Haar vader is een van onze negerpredikanten. Alledrie zijn ze dus geruime tijd onder de invloed van het Evangelie geweest.

Uit het volgende blijkt duidelijk hoe diep afrikaanse gewoonten hun leven beïnvloeden. De oom van het meisje vroeg ƒ 1000 lobola (bruidschat); niet de vader, daar de broer van de vader beslist met wie hij trouwen zal en voor hoeveel. De arme jongen bezit geen enkel stuk vee en kon dus onmogelijk dat bedrag opbrengen. De onderhandelingen duurden een jaar. De prijs zakte tot ƒ 800 (waarde in vee). De termijn van beslissing liep ten einde in april. Hij kan dat meisje dus niet trouwen.

Enige tijd geleden vertelde hij ons, dat hij zó gebroken is, clat hij zijn baan heeft opgezegd en naar het Noorden zal trekken, zodat hij niet horen en zien zal, dat zij aan een ander gegeven wordt.

Tot zo ver cle zaak, door cle jongen verteld.

Ds. Mzamo en een ouderling spraken met cle vader om hem het onchristelijke van zijn handelwijze te tonen. De vader gaf een heel ander beeld van het geval: hij kon niet helpen, clat de oom zo veel vroeg, claar die verantwoordelijk is. Het enige wat hij doen kon was, de boodschap door te geven. Hij hacl bovendien aan cle jongen vijf maal geschreven om cle zaak verder met cle oudsten te komen bespreken, en hij had niet geantwoord.

Ga zo'n gordiaanse knoop maar eens proberen te ontwarren, en het was nu te laat om clie knoop door te hakken. Zulke dingen zijn teleurstellend en pijnlijk.

Na de maaltijd nam ik vlug een bad, het laatste clat ik voor een week lang zou kunnen hebben. Om drie uur vertrokken we op weg naar Makwatenie. De weg was slecht, vol gaten en kuilen. De lading ging nogal eens met een schok op en neer. Nadat we een twintig mijl gereden hadden, stopte ik eens om te zien hoe het met de lading stond. Het bleek, clat we de dekens van Ds. Mzamo hadden verloren. De dekens zaten in een pak, clat ingeladen was, toen ik al achter het stuur zat, zodat ik het niet hacl gezien. Dit bewijst wel weer hoe weinig begrip zij hadden van de eenvoudige wetten van zwaartekracht. Geen tocht zonder moeilijkheden.

Ds. Mzamo besloot om door te lopen, daar zeven km verder ossen gecharterd moesten worden om ons door de Shanganirivier te trekken. Het inspannen van cle ossen zou wel enkele uren duren. Wij gingen met cle auto terug.

Dichtbij Mbuma vonden we de dekens. Dat alles betekende, clat we zestig km voor niets hadden gereden en waardevolle tijd hadden verloren..

Om half zes waren we aan de bank van cle Shangani-rivier. Zes ossen waren gereed om ons door het tweehonderd meter brede rivierbed te trekken. Er was maar weinig water, maar het losse zand hield de wagen als met een anker vast. Deze ossen zijn meestal zeer onhandelbaar. Dat bleek ook hier wel weer. Schuimen, briesen en elkaar ondersteboven trekken, maar van teamspirit was geen sprake.

Na een uur schreeuwen, worstelen en duwen, was cle wagen aan cle overkant. Ik nam enkele foto's van clit schouwspel. Het was nu donker en het moeilijkste gedeelte van de tocht zou beginnen. Dertig km door het oerwoud in het duister. De enige auto clie hier komt is cle onze, wanneer we driemaal per jaar cle vijf scholen inspekteren in clit gebied. Van een weg was dus geen sprake.

Mpofu liet nu het oeroude Zulu-instinkt zien. Dat hopen we cle volgende maal te horen.

N.

„LANDROVER"

Dezer dagen werd mij een brief met ƒ 20.— ter hand gesteld van mej. Adriaanse, onderwijzeres aan de Boaz-school te Meliskerke. Genoemde juffrouw schrijft: „De kinderen van onze school hebben dit geld spontaan meegebracht voor dit doel." Welk doel? Dit schrijven 3 meisjes uit de tweede klas, n.1. Jopie

Matthijsse, Laura Meyers en Bep Koppejan in bijgesloten briefjes.

Eén briefje volgt hier:

„Beste Meneer! Wij hebben in „Daniël" gelezen, dat de zendeling een „landrover" nodig heeft, en dan hebben wij gespaard voor de landrover. Wij zitten op de Boaz-school en wij zitten in klas twee. Wij hebben al heel wat geld. Een maandag begonnen wij aan het geld te sparen."

En wat hebben die kinderen, van maandag tot vrijdag, bij elkaar gekregen?

Twintig gulden! Geen kleinigheid!

Al de kinderen hartelijk bedankt en ook juffrouw Adriaanse voor het verzenden naar mij.

Zouden er in ons land nog meer zulke kinderen zijn? Ik weet zéker van ja!

N.

Verder ontvingen we weer de volgende giften:

A. J. te S. te L. ƒ 10.—; Wed. A. P. te M. ƒ 10.—; Jongel. Vereen. Genemuiden f 10.—; Knapenvereen. „Timotheus" te Moerkapelle ƒ 10.—; Zr. de K. te H. ƒ 5.—; A. v. d. S. te R. ƒ 10.—; X. te K. ƒ 35.—; G. J. K. te S. ƒ 10.—; Mej. A. H. te H. ƒ 2.—; J. P. v. R. te M. ƒ 10.—; Uit collecte Ger. Gem. Yerseke ƒ 25.—; M. v. d. H. te W. ƒ 25.—; Kinderen „Boaz"-school te Meliskerke ƒ 20.—; Meisjesvereen. „Lydia" en Jongel. Vereen. „Timotheus" te Hardinxveld-Giessendam ƒ 66.21; A. M. te Nw. B. ƒ 2.50.

Er komen nog enkele posten bij die via de kas Uitw. Zending werden gegeven. Dit kan ik pas de komende dagen overboeken en dan verantwoorden in ons volgend nummer.

Voor ditmaal besluiten we met een woord van dank aan alle gevers en geefsters en een woord van aanbeveling voor U die hiervoor nog wat te geven heeft.

Giro 149473 van Adm. „Daniël" Gouda Voor „Landrover".

H. H.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 mei 1960

Daniel | 8 Pagina's

Naar Makwatenie

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 mei 1960

Daniel | 8 Pagina's