BIJBELKUNDE

II.

Op de inspiratie der Schrift rusten de eigenschappen, welke haar vooral door de Hervorming, in tegenstelling met Roomsen en Wederdopers werden toegekend. Over die eigenschappen willen we thans schrijven.

Allereerst het gezag der Heilige Schrift. De Roomsen verschillen van de Protestanten in de leer der Schrift op verschillende punten.

Behalve dat zij in de Bijbel ook opnemen de apocriefe boeken van het Oude , Testament, leren zij dat het gezag der Schrift niet op haar eigen getuigenis, maar op dat der kerk is gegrond;

dat de Schrift niet noodzakelijk, maar alleen nuttig is, wijl God Zijn waarheid aan de Kerk toevertrouwde en haar in de paus een onfeilbaar leerambt schonk; dat de Schrift onduidelijk is en alleen door de kerk, en wel op onfeilbare wijze kan uitgelegd worden, en daarom aan de leek, anders clan met toestemming van de kerkelijke Overheid, onthouden moet worden; en dat cle Schrift niet volmaakt en genoegzaam is, maar aanvulling door de overlevering behoeft.

Op dezelfde wijze verleggen ook cle Wederdopers en vele verwante riehtingen het zwaartepunt uit cle Schrift in cle Gemeente, nu niet met Rome in het Kerkelijke instituut, maar meer mystiek in cle individuele of gezamenlijke gelovigen; het inwendige woord door Gods Geest in de harten gesproken, wordt clan hoog verheven boven het uitwendige in de Bijbel geschreven Woord, dat slechts een dode letter heet. Het gezag der Schrift is ten allen tijde in de Christelijke kerk erkend.

Jezus en de apostelen geloofden aan het Oude Testament als het Woord Gods en schreven daaraan toe een goddelijk gezag.

Wat cle apostelen geschreven hebben, moet zo worden aangenomen, alsof Christus Zelf het geschreven had, zeide Augustinus.

Rome maakt cle Schrift afhankelijk van cle kerk.

De Hervorming leerde, dat de Schrift haar gezag niet aan de kerk, maar aan Zichzelve ontleende, en om Zichzelve geloofd moest worden.

De Schrift rust volgens haar duidelijke verklaringen niet op de kerk, maar omgekeerd, cle kerk op de Schrift. De kerk is gebouwd op het fundament der apos-e telen en profeten, waarvan Jezus Christus is de uiterste hoeksteen (Efeze 2 : 20) Het gezag, waarmede God in de Schrift optreedt is geheel eigensoortig.

Van het gezag der aardse Overheid is dwang onafscheidelijk. Maar God dwingt niet.

Hij handelt met ons als redelijke zedelijke wezens, en komt tot ons met de nodiging, met de vermaning, met de bede; dat wij ons met Hem zullen laten verzoenen.

Dat gezag is niet menselijk maar goddelijk.

Hij is souverein en werkt toch op zedelijke wijze.

Hij dwingt niet en weet Zich toch te handhaven.

Hij is absoluut en wordt toch weerstaan.

Hij nodigt en bidt en is toch onoverwinnelijk.

De macht van het Woord gaat in majesteit alle andere macht op aarde zeer verre te boven.

Zij roept het zwaard en cle inquisitie niet op.

Zij wil vrije en gewillige erkenning.

Daarom brengt zij die zelf tot stand, op zedelijke wijze, door de onwederstandelijke, vrijmachtige werking van de Heilige Geest.

De noodzakelijkheid der Heilige Schrift.

Het heeft God behaagd de kerk op aai-

de bij de waarheid te houden door middel van het geschreven Woord. Voor de mens is de Schrift niet alleen nuttig en goed, maar beslist noodzakelijk.

De gesproken klank sterft weg, maar de geschreven letter blijft.

De kortheid van het leven, de ontrouw van het geheugen, de arglistigheid van het hart en allerlei andere gevaren, maken optekening van het Woord noodzakelijk.

Naarmate de mensheid groter, het leven korter, het geheugen zwakker, de dwaling ernstiger en de leugen driester wordt, neemt de noodzakelijkheid van de Heilige Schrift toe.

Het historisch karakter der openbaring, de geschiedenis der verlossing, de eenmaal gebeurde heilsfeiten en de behoefte van Gods Kerk aan een vaste regel voor geloof en leven eisen een Schrift, waarin Gods openbaring voor alle tijden is neergelegd.

den is neergelegd. Gods Woord is een kostelijk bezit, dat we niet als een reukloos kapitaal ongebruikt mogen laten. Gij doet wel als ge daarop acht hebt, als op een licht schijnende in een duistere plaats, totdat cle dag aanlichte en cle Morgenster zal opgaan.

Als we met Jonathan onze staf mogen dopen in de honigvloed van Gods getuigenissen, dan worden onze ogen verlicht en zullen we verstaan de taal van de dichter uit Psalm 119 : 52:

„Hoe zoet zijn mij uw redenen geweest. Geen honig kon 't gehemelt' heter smaken. Alleen door Uw hevelen krijgt mijn geest, Verstand van God en Goddelijke zaken Dies heb ik al de leugenpadn gevreesd, En zal bedrog en slinkse wegen wraken"

De volgende maal iets over cle duidelijkheid en cle genoegzaamheid der Heilige Schrift.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen