DIE NEUE HERMENEUTIK

G. Stachel, DIE NEUE HERMENEUTIK, 94 8., kart. DM 6.80, Kösel Verlag, München, 1968.

In een boeiende uiteenzetting tekent de auteur de nieuwere hermeneutiek: de congenialiteitsleer van Schleiermacher, de opvattingen van Dilthey, Heidegger, Gademer, Bultmann (zijn schriftuitleg bevrijdt de mens niet, maar laat hem zoals Moltmann zegt in een in zichzelf gesloten mechanistische wereld in „versteinerter Einsamkeit") en diens school (Kasemann, Fuchs). Vrij uitvoerig bespreekt hij de ideeën van de r.k. theologen Schlier, Vogtle, Muszner, Schnackenburg. De laatste ziet bij Bultmann het gevaar, dat de uitleg van het Evangelie van Johannes niet beantwoordt aan de intentie van de schrijver. H\j meent, dat Ebelings beschouwing in sterke tegensjiraak is met Luther. Het Nieuwe Testament stelt de mythe reeds „entmythisiert und kritisch interpretiert" voor.

Van de slotconclusies haal ik aan: Ook na de overwinning van het historisme en het positivisme blijft de vraag naar de in de Schrift betuigde historische feiten belangrijk. Het „Vorverstandnis" bij de uitleg van de Schrift is ook en voor alles VorverstüTulnis der Kirche. De Schrift is zelf reeds uitleg, overlevering, die zich schriftelijk gefixeerd heeft.

In kort bestek geeft de schrijver een goed overzicht van de nieuwe hermeneu-

tiek in de protestantse en de rooms-katholieke theologie.

U.

Bt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen