Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Fijne uren

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Fijne uren

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Waarom neemt u juist díe pot?" vraagt Bram belangstellend. Afwezig geef ik antwoord: „Omdat het juist zo'n mooie is." ,Ja maar", gaat hij verder, „hij is zo dof èn z'n handvat is gebroken!" Behulpzaam zegt hij: „Zal ik een andere voor u pakken, er staan er nog genoeg." „Ja, er staan er nog genoeg Bram, maar deze vind ik zo mooi, juist omdat hij zo dof is en z'n oor afgebroken is". Daar snapt hij niets van en hij vraagt niet verder. Terwijl ik m 'n duindoorn in de pot zet en er losjes nog een klein takje bij leg haast ik me, want als ik opschiet kan ik nèt voor etenstijd de pot met de tak op papier vastleggen. Maar dan moet er niets tussenkomen. Nu is de tak nog wat vers en ook de herinnering aan de heerlijke uren gisteren. Ondanks de rit, die hiervandaan zo 'n anderhalfuur duurt, ondanks deregen die de hele tijd lustig tegen de ramen kletterde en van geen ophouden wist. 
We hebben toch een paar fijne uren aan zee doorgebracht, heerlijk. We liepen het eerste gedeelte met de wind in de rug (èn de regen!), je werd vanzelf vooruit geblazen. Woeste schuimkoppen op een groene zee: „prachtig." En terug hadden we tegenwind, maar toen was 't inmiddels droog geworden. „Proefeerif aan je lippen", zei Wim, „proef je 't zout?" Gehoorzaam proefde ik en inderdaad, een ziltige smaak. Wat kwamen de wollen dassen die ik deze winter gebreid heb, goed van pas, wat een leuk gezicht was het: de das stevig om het hoofd geslagen en dan lekker geknoopt. En dan die frisse wangen eronderuit. En wat een weelde: het hele strand was van ons alleen. Niemand waagde zich met zulk weer aan zee. Behalve wij... Toen we terugklommen over de duinovergang lag daar opeens, als een bekroning van de heerlijke uren, de tak duindoorri.' Behoedzaam nam ik hem mee, en legde hem voorzichtig in de kofferbak, tussen de laarzen. En nu ga ik hem natekenen, een blijvende herinnering aan een fijne dag. Er is niet zoveel voor nodig om met elkaar blij te zijn. Soms alleen maar wat regen, zand, winden een tak duindoom...

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 19 maart 1997

Terdege | 96 Pagina's

Fijne uren

Bekijk de hele uitgave van woensdag 19 maart 1997

Terdege | 96 Pagina's