Tuintips en vragen

Longkruid
Longkruid is een vroege lentebloeier, die u nu kunt kiezen en planten, om er komend voorjaar volop van te genieten. De vaste plant (hij komt dus ieder jaar 'vanzelf' weer terug) bloeit in maart en april met blauwe, witte of rode bloemen. Pulmonaria "Sissinghurst White" heeft niet alleen witte bloemen, maar ook witgevlekt blad. De plant houdt van vruchtbare, niet te droge grond, zonder felle zon. Mijn ervaring is echter dat ze het ook op mindere plekjes aardig doen, hoewel zo soms last van meeldauw krijgen. Knip de plant na de bloei terug, geef koemestkorrels en geniet maandenlang van het nieuwe, mooie blad. Zelf gebruik ik de plant in de tuinen die ons bedrijf ontwerpt wel als bodembedekker aan de rand van een heestervakje, in combinatie met bijvoorbeeld doordragende aardbeien, lievevrouwebedstro en Waldsteinia.

Mahoniestruik
De mahoniestruik of mahonia is geen hartenbreker, behalve als hij bloeit. Zo bloeit de mahonia media "Wintersun" in de winter. Er zijn meer variëteiten die je laten genieten van de heldergele bloemtrosjes, die vaak heerlijk geuren. Mahonia's houden hun blad in de winter en krijgen in de herfst een schitterende herfstkleur. De vruchten zijn eetbaar, maar ze sma ken niet bijzonder lekker. Het is eigenlijk niet terecht als u geen plekje voor de struik inruimt. Hij stelt weinig eisen. Afhankelijk van de soort worden ze 100 tot 150 cm hoog, soms iets hoger. Kijk nu bij de kweker en kies. Planten kunt u vanaf half november, tenzij de plant in een container gekweekt is.

Herfstbloeiende prunus
Ik heb in deze rubriek al eens eerder een lans gebroken voor deze bijzondere plant (heester of kleine boom), die in november begint te bloeien. De plant gaat daar onverdroten mee door tot april, behalve als het vriest. De bloemetjes zijn wit met een vleugje roze, maar er kan wat variatie in zitten. Soms neigen de bloemen meer naar roze. Als u kiest voor een boompje, neem er dan een met een stamlengte van ongeveer 220 cm. U kunt er dan gewoon onderdoor lopen. Een lagere stam kan wel, maar dan bijvoorbeeld in een heestervak met soorten die niet te hoog uitgroeien. Als de heesters dat wél doen, valt de bolvorm weg en dat is jammer.

"Ik heb andijvieplanten gekweekt in een kluitje, gekocht. De plantejs worden n, net boven de grond, afgevreten. Hoe komt dit?" Dhr. van Woerden, Lexmond
De vraag is niet zo eenvoudig te beantwoorden. In principe komen er m.i. drie dieren in aanmerking. Alle drie kunnen ze jonge planten, net boven de grond, aanvreten, zo, dat het blad 'omvalt' en verdroogt (een slak eet de blaadjes op). De "emelt" is de larve van de langpootmug. De made is grijs van kleur en een paar centimeter groot. Ze hebben geen poten en een onduidelijke kop. De "aardrups" is een zachte, grondkleurige rups met acht paar poten. Ze groeien uit eitjes van sommige nachtvlinders. Bij verstoring rolt de rups zich op. Ze worden een paar centimeter lang. In uw brief heeft u het over een gele 'cocon' van ongeveer 1 cm. Ik denk daarom dat het om ritnaalden gaat. Oudere larven hebben een lengte van 1 tot 2 centimeter en omdat  ze een gele tot geelbruine kleur hebben, worden ze wel  koperwormen genoemd. De ritnaald is de larve van een kniptor. Deze kevers 'leggen' in de voorzomer in een vochtige, grasrijke omgeving enkele tientallen eitjes, net onder de grond. De jonge larven die uit deze eitjes komen, eten eerst verrottend, plantaardig materiaal. Later doen ze zich te goed aan onder meer groenten. Ze bijten de stengeltjes, vlak onder de grond, af. Ze leven drie tot vijf ' jaar in de grond, daarna verpoppen  ze en veranderen ze van larve in een kniptor. Miheuvriendelijke bestrijdingsmogelijkheden zijn er eigenlijk niet. Houd de tuin onkruidvrij en schoffel regelmatig want ritnaalden zijn geen droogteliefhebbers. Ik zou in uw geval ook geen halfverteerde compost gebruiken, omdat de dieren zich het beste thuisvoelen op vochtige, humusrijke grond.

"Mijn aardbeien ontwikkelen zich goed, maar plotseling vallen ze als een gespreide paraplu ter aarde. Hoe komt dat?" Dhr. Lambooij, Sprang-capelle
 Uw planten hebben zeer waarschijnlijk last van stengelbasisrot (Phytophtora cactorum). Ik wist van het bestaan van deze ziekte nauwelijks af, maar ook in mijn eigen tuin trad hij dit jaar op, vooral in een bed planten van drie jaar oud. Als zoiets je overkomt, dan ga je uitpluizen wat het is. Ook elders bij ons op het moestuincomplex viel soms meer dan 50 procent van de planten weg door deze ziekte! De bladeren verliezen hun glans, de jonge blaadjes in het hart van de plant gaan slap hangen en vervolgens verwelkt de hele plant. Als u de bovenkant van de wortels, de wortelkroon, doorbreekt is ^ hij bruin verkleurd. Planten die last van stengelbasisrot hebben, breken vlak boven de grond af als u ze uit de grond wilt trekken. Wat kunt u doen? Zieke planten moet u verwijderen. Om risico te vermijden, zou ik ze niet op de composthoop brengen, maar in de groencontainer doen. Verder moet een ruime vruchtwisseling aangehouden worden, bijvoorbeeld 1 op 4 maar liever 1 op 6: één keer in de vier of zes jaar worden er aardbeien op hetzelfde stuk grond geteeld. De ziekte komt vaker voor op gronden met een minder goede structuur. Met behulp van compost is de structuur te verbeteren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen