Lezers vragen

Een lid uit één van onze gemeenten komt met de volgende vraag: Is het juist om in de leesdiensten preken te lezen van overleden dominees uit andere kerkverbanden? Tijdens hun leven mochten deze predikanten in onze gemeenten (terecht) niet voorgaan en nu worden hun preken gelezen. Afgezien van het goede wat er in deze preken staat, heb ik hier mijn vraagtekens bij. Tot zover de vraagsteller.

Rondom de leesdiensten in de gemeente zijn er nog maar kort geleden verschillende zaken aan de orde geweest in een reeks van vier artikelen in dit blad. Ze zijn geschreven door ds. J.J.van Eckeveld onder de titel: 'De leesdienst als eredienst' (79^ jrg. Nr.35-38). Het is nuttig deze bezinnende artikelen nog eens na te lezen. Er wordt ook in gehandeld over de belangrijke vraag: hoe komen we tot de keuze van een leespreek? In antwoord op de vraag wil ik de volgende opmerkingen maken: 1^ De leesdienst vindt plaats onder leiding en verantwoordelijkheid van de kerkenraad. Ook de keuze van de leespreek. Deze keus mag en moet worden overgelaten aan de lezer. Het is zijn persoonlijke keus.

2 Wel is het de bevoegdheid en de verantwoordelijkheid van een kerkenraad om onderling intern over de keuze van de leespreken te spreken. Dr. H. Bouwman schrijft in zijn Gereformeerd Kerkrecht: 'De kerkenraad leidt de hele godsdienstoefening, houdt dus ook toezicht op wat er gelezen wordt en drage zorg dat er in een gereformeerde kerk (gemeente) alleen een preek van een gereformeerde (gemeente)predikant wordt gelezen!' De toevoegingen tussen haakjes zijn uiteraard van mij. 3^ Er zijn ook in onze gemeenten synodaal vastgestelde richtlijnen.

Bij de kerkvisitatie wordt hierover gesproken en aan de kerkenraad gevraagd om zich aan die richtlijnen te houden. Natuurlijk is er de autonomie van de plaatselijke gemeente. Elke plaatselijke gemeente heeft de bevoegdheid van zelfregering. Deze autonomie is echter begrensd door de besluiten van de meerdere vergaderingen van het kerkverband waarbij men zich vrijwillig heeft aangesloten. Enkele vragen uit het visitatiereglement van onze gemeenten zijn: Welke preken worden er gelezen? Leest men ook de oude schrijvers en preken van onze eigen predikanten? Houdt men zich aan het besluit van de Generale Synode geen preken te lezen van afgezette predikanten? Wordt er op toegezien dat niets bijgevoegd wordt?

Ook in deze zaken geldt dat alle dingen ordelijk moeten geschieden, omdat de Heere een God van orde is. Het gaat om het belang en het geestelijk welzijn van de hele gemeente. Er is ruimschoots voldoende tijd en gelegenheid om naast de leesdiensten thuis de preken van andere predikanten te onderzoeken. Met instemming laat ik ds. J.J. van Eckeveld nog een keer aan het woord: 'Laten we ons houden aan de synodale richtlijnen, niet uit kerkisme, want we weten dat er ook buiten onze gemeenten dienaren zijn die het Woord Gods recht gepredikt hebben of nog prediken, maar wel uit een gezond kerkelijk besef. Als ieder maar op eigen houtje predikanten uitkiest, dan geeft dat verwarring en wanorde. Laat ook in dit opzicht alle dingen eerlijk en met orde geschieden.’

De Koning van de Kerk geve de ouderlingen doordrongen te zijn van het grote gewicht van de leesdienst. Wie is tot deze dingen bekwaam? Hij geve dat de hoorders zich mogen neerzetten (niet om een dominee te horen!), met de bede van de jonge Samuel in het hart: 'Spreek HEERE, want Uw knecht hoort'(1 Sam.3:9). Zó kunnen en zullen de leesdiensten (zoals al vele malen gebeurd is!) een middel zijn tot bekering van zondaren, tot onderwijs van Sion en tot verheerlijking van Gods grote Naam.

Werkendam,

ds. M. Karens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen