Van het zendingsveld

(6.)

De „duif" van Schotland III.

Columba ging nu het klooster binnen en zette zich aan tafel om te schrijven. Hij had een begin gemaakt om de Psalter (psalmboek) af te schrijven, en was nu aan psalm 34 bezig. Toen hij het elfde vers had neergeschreven: „die de Heere zoeken, hebben geen gebrek aan enig goed, " legde hij de pen neer en sprak: „Hier moet ik ophouden. Laat Baithan het vervolg schrijven." (Baithah was één zijner leerlingen). Daarop ging hij naar de avondgodsdienst, waarna hij zich ter ruste ging nederleggen. Vóór hij slapen ging, sprak hij tot de broederen: „Mijn kinderkens, ik dring er ten zeerste op aan in deze mijn laatste woorden, dat gij ongeveinsde liefde hebt onder elkander. Volgt het voorbeeld der heiligen, en God, de sterkte der rechtvaardigen, zal uw hulp zijn. Dat gij alles goeds moogt genieten, zowel voor dit als voor het toekomende leven, en dat het loon, voor hen bereid, die Gods geboden houden, uw deel moge zijn.

In het middernachtelijk uur stond Columba op en haastte zich naar de kerk. Dermid, zijn bediende, volgde hem en riep: „Mijn vader, waar zijt gij? " Er kwam geen antwoord. Meerdere kloosterlingen volgden. Er werd licht ontstoken, en daar zagen ze hun meester uitgestrekt op de vloer liggen. In een oogwenk is Dermid bij hem en laat het hoofd van de oude man tegen zijn schouder rusten. Even slaat Columba de ogen op. Een ongewone glans ligt op zijn gelaat en de ogen schitteren van vreugde. Hij wil spreken maar het lukt niet. Met moeite tilt hij de armen op om zijn volgelingen als 't ware te zegenen. Dan zakt hij ineen, in de armen van Dermid. Columba is niet meer. Op zijn gegroefd gelaat ligt een zachte glimlach, als was de dode slechts in slaap gevallen.

We hebben wel begrepen, dat alles wat Columba leerde en deed, niet voor de volle honderd procent zuiver was. Er waren gebruiken op Iona, die de Apostelen van Christus nooit hebben gehad, maar door de grote invloed van Columba is het Woord van de levende God gebracht op de Britse eilanden en vandaar naar het vasteland van Europa. De Heere heeft zich vrijgemaakt van de heidenwereld, waarin de Heilige Schrift werd gebracht door de noeste vlijt van de „duif" van Schotland. Ongetwijfeld zullen uit die tijd blinde heidenen gebracht zijn tot het geloof in de enige Naam, Die gegeven is tot zaligheid.

Het eiland Iona werd later een bedevaartsoord, waar velen genezing trachtten te vinden voor lichaam en ziel. Schotse en Engelse koningen lieten zich begraven op het kerkhof, dat thans nog in gebruik is.

Na de dood van Columba kwamen op Iona, om te moorden en te plunderen, de Noormannen, zo bekend uit onze vaderlandse geschiedenis. Kerk en klooster werden verwoest en de zeldzame bibliotheek werd verbrand. De ijverige Columba had wel 300 boekdelen geschreven. We moeten bedenken dat de drukkunst toen nog niet was uitgevonen.

Na de plunderingen der Noormannen werd de abdij telkens weer herbouwd en leefde het eiland weer op. Later kwamen de dienaren van Rome, de Benedictijnen, om in Roomse geest het eiland te beïnvloeden; ook kwam er een klooster voor Augustijner nonnen. De bijgelovigheid bracht mee, dat tot in de zestiende eeuw aanzienlijken van alle landen hier een laatste rustplaats wilden hebben, zodat het eiland overdekt werd met kruisen, versierd met prachtig beitelwerk. Toen de Hervorming ook voortschreed tot Iona toe, kwam er een soort beeldenstorm, die de verschillende monumenten vernielde of in zee wierp.

In de laatste tijd doet Iona weer van zich spreken.

In 1938 is er door de Iona-gemeenschap een begin gemaakt om dcwoongelegenheden, die jaren ruïne waren, te herstellen. Die Iona-gemeenschap werd opgericht in een arbeiderswijk te Glasgow onder de bezielende leiding van Mac Leod, die zijn emeritaat als predikant vroeg, om zich te geven als leider van een kleine gemeenschap van arbeiders en jonge predikanten. Elke zomer vanaf 1938 is Mac Leod op lona te vinden. Zijn doel is om nieuwe wegen te vinden voor fundamentele gemeente-opbouw. Arbeid en godsdienst moeten één geheel vormen. Men is die drie zomermaanden niet bijeen om te „kamperen", maar om te werken. Dominees en arbeiders werken met elkaar. Overdag vissen de leiders met de jongens op zee en 's avonds is men bezig met Bijbelstudie. In de kapel wordt de dag geopend en gesloten. Behalve gevist wordt er ook getimmerd en gemetseld, naar gelang de behoeften op het eiland meebrengen.

Het is de bedoeling van deze artikelen niet om op het werk van Mac Leod dieper in te gaan. De naam en het werk van Columba vroegen onze aandacht, maar omdat het eiland lona onafscheidelijk verbonden is aan de „duif" van Schotland, moest even aangehaald worden, wat heden ten dage op die historische plek geschiedt.

Als ik enkele dingen slechts opnoem, die gebeuren onder Mac Leods leiding, dan weten we al genoeg, om sceptisch tegenover dit werk te staan.

Na elke week van arbeid moet de Zondag op lona een dag van rust, gebed en feestelijkheden zijn. En het hoogtepunt van die Zondag is de morgendienst, waarin het Avondmaal bediend wordt. Aan het begin van het eerste gedeelte van het Avondmaal wordt de Bijbel plechtig binnengebracht; later het brood en de wijn. Tegelijk met het neerleggen van het Avondmaalbrood, wordt ook brood neergelegd, dat bestemd is voor de gewone maaltijden. Over dit brood wordt ae zegen uitgesproken. Straks wordt het op het middagmaal genuttigd.

Mac Leod en de zijnen schuwen de politiek evenmin als de vakbeweging. Ze hebben een filmafdeling en ook een toneelgroep.

Ik meen, dat ik meer niet moet aanstippen, om een idee te geven van de werkzaamheden, die thans op lona plaats vinden. We zouden ons er niet thuis kunnen gevoelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen