Zending in Rhodesia RIMBOE EN STAD

De levensmiddelen in het zendingsgebied (er is hierover al meer geschreven) zijn zo geheel anders dan in beschaafde streken. Wanneer er geen brood uit de stad is, dan bestaat het ontbijt uit maispap. Verder moet men het maar met blikjes stellen, en het is te begrijpen, dat de zendingsmensen snakken naar verse groenten en fruit. Dat laatste is al bizonder schaars, vooral in de post Zenka, waar de grond erg onvruchtbaar is. Men kan er ook niet veel verwachten als men bedenkt, dat de jaarlijkse regenval slechts 75 cm bedraagt. Het gebeurt vaak, dat het gedurende acht maanden niet regent. In die droge tijd is het verzengend heet en dan is het ook geen wonder, dat de opbrengst van de grond heel matig is; het verwondert je dat er nog iets groeit.

In de stad Bulawayo kan men natuurlijk wel fruit verkrijgen; want de tuinders besproeien door middel van pompen het gewas. Vanzelfsprekend doen dat alleen de Europeanen; in de reservaten, waar geen blanken wonen, hebben ze die heerlijkheden niet. De annere gronden worden uitsluitend voor de negers bestemd. Helaas! Zijn deze mensen soms minder?

Het is een gelukkig feit voor de vleesvoorziening van de zendingspost, dat nu en dan een hert geschoten kan worden. De jacht is er vrij en Van Woerden b.v. heeft een dubbelloops jachtgeweer, waarmee hij al meermalen een hert heeft geschoten. Voor cle hele zendingspost verschaft zo'n hert een behoorlijke vleesmaaltijd.

Wij staan tegenover de herten geheel anders dan de mensen ginds. Wij vinden herten prachtige beesten en we bekijken ze graag in de parken en we komen niet eens op de gedachte om die beesten te doden en ze op te eten. Maar wij leven in een gans andere situatie: wij hebben de slager maar op te bellen en cle goede man brengt wat wij verlangen, maar zo is het in Zenka en de andere zendingsposten niet. Het lijkt wreed wanneer een hert in het wild wordt geschoten en het dier machteloos, met gebroken poten of andere verwondingen wacht op de dood; wanneer het fraaie beest de smachtende ogen opheft, voordat het jachtmes een einde aan het lijden maakt. Maar.... dit alles is bittere noodzaak. Daar komt bij: is het doden van een koe, schaap of varken, ten behoeve van onze maaltijden iets anders? Kan men clan ook niet van wreedheid spreken?

niet van wreedheid spreken? Er zijn zo véél problemen! Neem de inrichting van de dokterskliniek in Zenka. Tussen de bedrijven door moet er druk worden gewerkt. Per dag komen tussen de veertig en vijftig patiënten, die allen geholpen moeten worden. Van Woerden heeft wel een jongen, die hem enigszins terzijde staat, maar aan de patiënten kan hij toch niets doen. De jongen kent niet eens voldoende engels om behoorlijk te kunnen vertalen en daardoor kan men tot onaangename ontdekkingen komen.

Deze helper moet ook leren om de maaltijden te bereiden. Dat zal nog niet zo eenvoudig gaan, als men bedenkt, dat de jongen zijn eten met de handen naar binnen werkt, terwijl hij gehurkt zit op de keukenvloer. Er moet dus nogal wat aan worden geschaafd. De jonge neger is wel gewillig, maar de handen staan in de regel zo verkeerd. Het wasgoed verzorgt hij ook, maar het is niet vaak smetteloos wit. Het strijkijzer moet op een fornuis warm gemaakt, dus kunnen we ons wel voorstellen, dat het resultaat én van 't wassen én van 't strijken meestal twijfelachtig is.

Hoe anders is het leven dan in Bulawayo! Daar kan Van Woerden over meepraten! De 8ste mei van het vorig jaar sliep liij 's nachts in een huis, dat een rijke dame ingericht heeft voor zendelingen. Daar kan men geheel vrij verblijven. Wanneer men dan uit de rimboe komt, is het of er overgeschakeld wordt op een koninklijk paleis.

Iemand bood de rijke dame ƒ 100.000 voor het huis. Geen kleinigheid! Maar wat was het antwoord? „Nee, ik wil dit huis open houden voor zendelingen, die rust en ontspanning nodig hebben." Is dat niet geweldig?

In dit gastvrije gebouw trof Van Woerden twee onderwijzeressen aan, die werken aan de school te Ingwenya. Omdat het vakantie was, waren ze enkele dagen in de stad.

Welk een verademing is het dan, als we weer volop mogen genieten van de vele voorrechten, die de beschaafde streken bieden! En als men weer met ontwikkelde mensen kan praten!

Ook Van Woerden was slechts enkele dagen in de stad. Vakantie had hij niet. Evenmin was hij genoodzaakt om rust te nemen en ontspanning te zoeken. Dat zou heus geen wonder zijn.

Neen, de auto (bouwjaar '38) was in de stad in reparatie. Waarom die auto gerepareerd moest worden, is een verhaal

apart. Daarover dan in het vervolg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen