Kaarten zo duur (maken) als je wilt

Het assortiment wenskaarten in de winkels wordt almaar fraaier en groter. Dat laatste slaat ook op de kaarten zelf. In de dubbele (kerst)kaarten van Rien Poortvliet kun je een complete brief schrijven. Ze kosten ƒ 2,95 per stuk, met envelop; van zulke exemplaren verstuur je er geen veertig.

Ondanks al het fraais dat te koop is, lijkt de behoefte te groeien aan het sturen van een zelfgemaakte, dus originele kaart. Talloze boekjes spelen daarop in. Het aardige van "Wenskaarten in kruissteek" is dat er niet alleen borduurpatroontjes in staan, maar ook drie passepartoutkaarten bij geleverd worden. De patroontjes variëren van bloemen, vogels, huisjes en hartjes tot denneboompjes en sterren.

Perkament
Wat ingewikkelder is "Pergamano", maar het geeft wel een prachtig effect. "Kaarten maken van perkamentpapier", verduidelijkt de ondertitel. Het is het soort papier dat een poosje erg populair is geweest voor ondertrouwkaarten, als buitenste vel; binnenin zat dan gewoon papier Deze dunne papiersoort (verkrijgbaar in hobbywinkels) wordt bij voorbeeld aan de verkeerde kant van reliëf voorzien, met behulp van een stompe naald. De reliëffiguur kan ingekleurd worden.

Erg mooi wordt het wanneer het papier aan de achterkant wordt gekleurd; dan krijg je een doorschijnend effect op de voorkant. Het is ook mogelijk het papier aan de goede kant van kleur te voorzien.

"Borduren op papier" gaat in principe uit van de techniek die we op de kleuterschool al toepasten. In de randen van een figuur op regelmatige afstanden gaatjes prikken en daarna de rand (en andere lijnen) met een draad borduren. Hoe chiquer het garen (gouddraad) en hoe ingewikkelder de figuur, des te mooier de kaart. Het boekje gaat uitgebreid in op de techniek en geeft vele voorbeelden en werkwijzen daarvan.

Oud materiaal
De gemakkelijkste manier om een kaart te maken is oud materiaal (bijv. van oude kaarten) gebruiken. Zelfs over deze eenvoudige methode is een boekje verschenen: "Kaarten van gebruiksmateriaal".

Knip bij voorbeeld een leuk plaatje uit de kaart die je ooit kreeg en plak het op een stuk papier of correspondentiekaart, liefst in passende kleuren. Wellicht is er nog een stukje van dat fraaie behangetje over en is het motief ervan geschikt om 'alleen' op een kaart te plakken, eventueel voorzien van iets meer kleur. Misschien ligt ergens in een boek nog een fraaie gedroogde bloem. Of is de fleurige strik die op een cadeautje zat best leuk om op een witte kaart te plakken. Enzovoorts.

Deze wijze van kaarten maken is natuurlijk het eenvoudigst én het goedkoopst, dus vooral geschikt als kinderen aan de slag willen. Want die laat je meestal niet meteen de allerduurste materialen gebruiken en voor borduurwerkjes gunnen ze zich vaak geen tijd: ze willen direct de kaart maken.

"Wenskaarten in kruissteek" door Margit Reij; uitg. Cantecleer, De Bilt, ƒ 19,50; "Pergamano" door Martha Ospina, "Borduren op papier" door Erica Fortgens, "Kaarten van gebruiksmateriaal" door Else Schuijl; uitg. Kok, Kampen, ƒ 14,50. Alle boekjes tellen ± 48 blz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen