DE NIEUWE ZONDAGSOPVATTING 2.

Hoe moeten we oordelen over de nieuwe zondagsopvatting? Zij is gegrond op het doorsnijden van de band tussen sabbat en zondag. De sabbat, zo zegt men, was op de, Sinaï ingesteld voor Israël en heeft in de Nieuw Testamentische bedeling afgedaan. Als schaduwachtig. Voor de zondagsviering mag men zich dus niet op het sabbatsgebod beroepen, want de zondag is geen sabbat, maar de Nieuw Testamentische feestdag van Christus' opstanding. Zoals er meer feestdagen zijn, als Kerst, Pasen en Pinksteren. Het is goed ze te onderhouden, maar: bedenk, dat dit onderhouden maar menseninzetting is. Want deze feestdagen zij maar menseninzetting.

Lezen deze mensen wel, wat er staat? „Gedenkt den sabbatdag, dat gij dien heiligt" sprak de Heere op de Sinaï. „Gedenken" kan men toch alleen maar iets, dat al bekend was?

In Genesis 2 : 2 en 3 wordt ons verhaald, dat God de sabbat reeds gezegend en geheiligd heeft in onmiddellijke aansluiting aan Zijn rusten ten zevenden dage. Sommigen beweren dan, dat God pas op de Sinaï geboden heeft, dat ook de mensen (en dan dus speciaal Israël) de sabbat moeten heihgen, maar dat is een spitsvondigheid. De sabbat is immers, naar het woord van Christus gemaakt om de niens. Zou God dan de sabbat enkele duizenden jaren te vroeg hebben gemaakt? Bovendien: e geschiedenis van het manna in Exodus 16 openbaart overduidelijk, dat de sabbatsviering reeds bekend was, voordat de wetgeving op de Sinaï een aanvang nam.

Tegenover de bestrijders van het vierde gebod handhaven we derhalve, dat het „Gedenkt den sabbatdag" door God reeds in het paradijs, dadelijk na de schepping, nog voor de val, de mens is ingeprent. Maar dat betekent, dat het sabbatsgebqd niet speciaal voor Israël was, maar geldt-vOor alle tijden en voor aUe volkeren.

In het paradijs stelde God deze scheppingsordening in: dat de mensen zes dagen zullen arbeiden en dan één dag rusten in navolging en ter ere van God, hun Schepper.

En dat gebod geldt heden ten dage nog. Christus en Paulus hebben nooit geijverd tegen het vierde gebod, nooit gezegd: ensen de sabbat is nu opgeheven. Dat zou ook niet te begrijpen zijn geweest. Christus, geworden onder de wet, had diepe eerbied voor de wet. Zie Matthéüs 5:17 e.v. Hij was niet gekomen om de wet te ontbinden, maar om die te vervullen.

De farizeeërs ontbonden de wet, rafelden haar uiteen in gebod op gebod, regel op regel en beroofden haar zo van haar kracht. Zij hadden van) de sabbat een last gemaakt, in plaats van een lust, door lange lijsten aan te leggen van wat wel en wat niet mocht: welke knopen wel en welke niet gelegd mochten worden, onder welke omstandigheden een kaars wel of niet gedoofd mocht worden enzovoort

Maar Christus kwam om de wet te vervullen, dat wil zeggen te herstellen in haar geestelijke betekenis en kracht. Zelf de sabbat getrouw onderhoudend (Lucas 4 : 16), maar strijdend tegen eigenwillige sabbatsdienst, nam Hij het op voor de sabbatsviering, geUjk God die gegeven had van den beginne.

Maar, zeggen anderen weer, dat rustgebod was maar een bijkomstige, schaduwachtige trek van de sabbat en is dus in de Nieuw Testamentische bedeling niet meer van kracht. Waar halen zulken dat vandaan? En hoe kan dat? Alle ceremoniële inzettingen staan toch in verband met Christus' verzoeningswerk en daarvan is vóór de zondeval toch geen sprake?

Anderen weer beweren, dat we niet meer gebonden zijn, aan de letter, alleen aan de geest van het gebod. Het vierde gebod moet dan geestelijk gehouden worden door alle dagen te rusten van de boze werken, te rusten in het volbrachte werk van Christus, in Wien de ware ruste gekomen is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen