Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Utrechtse automarkt:

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Utrechtse automarkt:

Smeerput van de autohandel

18 minuten leestijd Arcering uitzetten

Voor liefhebbers van automobielen is de Utrechtse automarkt een begrip. Alle merken en modellen zijn er te vinden. Wekelijks worden zo'n tweeduizend auto's in de Domstad aangevoerd. Zij aan zij staan ze op het veemarktterrein. Afgeleefde beestjes, maar ook glanzend "stamboekvee". Ernaast de verkopers: een kleurrijk gezelschap van handelaren en particulieren, inlanders en vreemdelingen, redelijk betrouwbare en zeer onbetrouwbare lieden. Met daartussen de vingervlugge verleiders, die met hun matje, drie luciferdoosjes en een balletje gokzieke handelaren duizenden guldens afhandig maken. Een afdaling in de smeerput van de autohandel.<br />

Nog voor we bij het veemarktterrein arriveren, springen de eerste kopers rond de auto. „Wat moet-ie opbrengen?" Op de mededeling dat er geen zaken gedaan worden, druipen ze af en klampen een volgende automobilist aan. Er is keus genoeg. Een lange rij voertuigen kruipt richting de markt. Bij de ingang verkoopt een functionaris van de marktdienst voor de som van zeventien en een halve gulden biljetten voor een standplaats. Aanvankelijk had de Utrechtse automarkt een regionaal karakter. Geleidelijk aan werd dat nationaal. Inmiddels is het een internationaal handelscentrum. Een inwoner van een land in de buurt van de evenaar handelt zijn zaken buiten het marktterrein af. Op de motorkap van een zwarte Mercedes 230 schrijft hij de rekening uit voor een mede-Afrikaan, die vergezeld wordt door een geblondeerde blanke dame. Demonstratief laat ze zich in de fauteuil van het voertuig zakken.

Handjeklap
Net als in de veehandel worden de grote zaken in de vroege morgen gedaan. Voor het oog lijkt het marktterrein om zeven uur al afgeladen, maar de auto's blijven toestromen. De kleine handelaartjes chauffeuren zelf. De grote jongens laten hun nering door trailers aanvoeren. De bejaarde voertuigen gaan vooral naar het voorste gedeelte van de markt. Het is grotendeels geannexeerd door Turken, Marokkanen en andere etnische minderheden. Ze handelen op hun eigen manier. Druk gebarend, ratelend in een onverstaanbare taal en de handel ondersteunend met handjeklap. De voertuigen wisselen van eigenaar voor bedragen die tussen een paar honderd en een paar duizend gulden liggen.

Publiekstrekker
Tussen de Zuideuropeanen en Afrikanen staat een enkele verdwaalde Nederlander. Een pokdalige kerel op de motorkap van een aftandse Chevrolet heeft twee jonge dames meegenomen. Ze maken zich verdienstelijk door de voertuigen die hij te koop heeft staan op te poetsen en fungeren tevens als publiekstrekker. In de handel zit behooriijk de klad. Door de belastingwijzigingen van " Oort'' stappen veel automobilisten over op een lease-auto. Het eigen voertuig wordt in negen van de tien gevallen particulier verkocht. De leveranciers van frites, gebakken vis en andere vettigheden ondervinden weinig schade van de malaise in de branche. Voor half acht verdwijnen de eerste frikadellen al in het keelgat van hongerige klanten. Vitaminen zijn te verkrijgen bij een fruitstalletje, waar bowl van vers fruit wordt aangeboden.

Spontane scheiding
In de loop der jaren is een spontane scheiding ontstaan tussen de verschillende groepen handelaren die gebruik maken van de automarkt. Op de zogenaamde oude markt staan de buitenlanders. Het middenterrein is voor handelaren die daarO hun vaste standplaatsen hebben en verhoudingsgewijs redelijk vertrouwd ogen. Spraakzaam zijn ze geen van allen. Zeker niet als ze een blocnote of camera ontwaren. „Niet te koop", reageert een handelaar stug op de vraag wat een witte Renault 25 moet kosten. Z'n buurman is van gisteren en weet niets. Staat alleen maar bij de auto's op wacht, omdat de eigenaar even weg moest. Een volgende wil slechts kwijt dat hij elke week in Utrecht te vinden is en daar redelijke zaken doet. ,,Is 't niet iemand van de belasting. Piet?'', informeert een voorbijganger bezorgd. ,,Hebje nog wat bij je?", vraagt een dandy met een luxe zonnebril ter bescherming tegen een denkbeeldige zon.,,Audi 80, Omega en Kadettje 13 van '88", zegt Piet. ,, Wat moet die Kadett kosten?" ,,Twaalf, maar't is een hele nette. Je zou' m moeten zien.'' De dandy trekt misprijzend z' n mondhoeken op. Hoofdschuddend laat hij de goudkleurige kettinkjes aan zijn stropdas rinkelen, inspecteert zijn kapsel in de spiegelende achterruit van een Mercedes 560 SEL met televisie, en looptzonder te groeten verder.

"Viezerik"
Johan, een garagehouder uit de Randstad, bezoekt de automarkt een keer of zes per jaar. Zijn achternaam ziet hij liever niet vermeld. Uit veiligheidsoverwegingen en om problemen met klanten te voorkomen, want menige leek die op de Utrechtse automarkt een voertuig kocht heeft de vreselijkste ervaringen opgedaan. ,,De meeste auto's die je hier ziet staan, zijn öf goedkoop omdat ze gekocht zijn van een bedrijf dat onderuit is gegaan, of omdat er iets niet aan deugt. Als particulier moetje hier absoluut niet kopen. In '88 zocht een klant van me een net autootje voor een duizend of twee. Ik zeg: dat lukt niet; voor een dubbeltje kun je niet op de eerste rij zitten. Komt-ie twee weken later voorrijden met een Peugeot 505. Voor 2250 gulden gekocht op de automarkt. Om te zien was het een mooie auto. Hij lekte alleen wat olie. Of ik hem wilde keuren. Ik dat ding op de brug gezet. Niet te geloven zeg. Ik wist niet wat ik zag. Aan alle kanten dichtgesmeerd en overgespoten. Een "viezerik", zoals wij dat noemen. Wat moet ik nou?, vroeg hij. Opruimen, heb ik gezegd. Het ding was totaal gaar. Niets meer mee te beginnen."

Zonder motor
Zelf weet hij inmiddels redelijk wat hij aan de handelaren op de automarkt heeft.,,De mensen met wie ik zaken doe, moet je zoeken op het middenterrein. Daar vind je de meest betrouwbare. Maar het blijft oppassen. Constant. Zelfs een deel van de handelaren die ik als redelijk bonafide beschouw, draait moeiteloos de teller 50.000 kilometer terug." De garagehouder heeft wel de indruk dat de kwaliteit van de aangevoerde wagens door de verplichte APK-keuring is verbeterd. ,,Vroeger kwam het voor dat er auto's met houten zuigers werden verkocht. Dat zal nu niet meer zo snel gebeuren. Al is er vorig jaar nog wel een auto zonder motor verkocht. Aan een vrouwtje dat goedkoop uit wou wezen. Een net autotje. Hij deed alleen niet veel. Op zo' n moment begin je als koper niks. Je kunt je wel bij de politie gaan beklagen wegens oplichterij, maar dat heeft totaal geen zin. Je hebt die auto toch gezien. Je kon ermee rijden. Als je dan het gevraagde bedrag voor zo'n ding betaalt, dan is datje eigen vrije keus."

Camera's
Aan de zijkant van het veemarktgebouw staat een gezelschap dat regelrecht uit de onderwereld lijkt te komen. Zwaar getatoeëerd, belletjes in de oren, hangend op auto's die nieuw een slordige twee ton kosten en hieraan hun tweede leven beginnen. Begin juni werd nog een Rolls Royce verhandeld voor de som van 285.000 gulden. Ze doen hun zaken in besloten kring. Achter het dashbord worden papieren uitgewisseld. In een hulppostkantoor van de PTT worden kentekens overgeschreven. Aan pottekijkersis geen behoefte. ,,'kZou doorlopen als ik jou was", krijgt Henk Visscher van een potige handelaarte horen.,, Anders zijn je camera's straks wel total-loss." Nog geen honderd meter verder doet een volslagen onbekende vreemdeling een bod op dezelfde camera's. Vijftienhonderd gulden per toestel. ,,Nee? Achttienhonderd gulden dan. Laatste bod." Op het terrein achter het marktgebouw staat een verzameling Toyota-busjes. Vooral Turken en Marokkanen die in de zomervakantie naar hun vaderland gaan zijn er sterk in geïnteresseerd.

Geen papieren
Garagehouder Johan is ervan overtuigd dat op de automarkt ook gestolen wagens worden verhandeld. Harde bewijzen heeft hij niet, maar de prijzen die soms voor luxe wagens worden gevraagd, zijn op z'n zachtst gezegd verdacht. ,,Vorigjaar werd ik aangesproken door een derderangs figuur. Die zegt: joh, ik heb een mooie Volkswagen Passat; is dat niks voor jou? Dan voel je direct nattigheid. Ik zeg: een Passat, wat moet ik daar nou mee? Ja, maar je kunt' m voor weinig geld hebben. Zeventienhonderd gulden. Moetje nagaan. Zeventienhonderd gulden voor een Passat van nog geen jaar oud. Dan weetje wel hoe laat het is natuurlijk. Ik ben daar niet op doorgegaan. Doe je dat wel, dan heeft-ie geen papieren, geen kentekenbewijs en ga zo maar door."

Balletje-balletje
Van geldgebrek hebben de heren naast het veemarktgebouw geen last. Een ideale situatie voor de goochelaar, die een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft. Razendsnel verplaatst hij drie omgekeerde luciferdoosjes over een matje. Onder één ervan ligt een balletje, waarvan de omstanders zo nu en dan een glimp te zien krijgen. Gehurkt als een slangenbezweerder speelt de gebrekkig Nederlands sprekende zuiderling zijn spel. Onophoudelijk weerklinkt zijn meeslepende spreuk: ,,Goe kijke, goe kijke! Waar is balletje? Achter? Midden? Voor? Vijfhonder gulde. Waarisballelje?" Abrupt stopt hij met schuiven. ,,Ja", reageert een handelaar fel en plukt nerveus de ingezette vijfhonderd gulden uit zijn binnenzak, waarbij hij een moment het matje uit het oog verliest. De tel die de goochelaar nodig heeft om het doosje waaronder het balletje zit te verschuiven.

Aantrekkingskracht
Met een triomfantelijk gebaar tilt de handelaar het middelste doosje omhoog. Hij is ervan overtuigd dat hij vijfhonderd piek verdiend heeft. Zijn reactie is even belachelijk als meelijwekkend. Met uitpuilende ogen staart hij naar het matje. Als hij beseft dat hij is beetgenomen, smijt hij het doosje agressief op de grond en overhandigt met moeizaam bedwongen woede de vijf briefjes van honderd aan de goochelaar. Die zit alweer gereed om het spel opnieuw te spelen. ,,Goe kijken, goe kijke! Waar is balletje? Driehonder gulde. Waar is balletje, balletje-balletje..." Op gezette tijden wordt door de omroep van de veemarkt gewaarschuwd tegen de praktijken van de balletje-balletje-exploitanten. Het resultaat is nihil. Voor een aantal handelaren heeft het spel een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Als iets na half tien twee agenten te paard naderen, verdwijnt het instrumentarium van de goochelaar in een plastic zak. Vijf minuten later hervat hij zijn "werk".

Grootste probleem
Het spel is door Joegoslaven geïmporteerd. Inmiddels hebben ook heel wat Nederlanders zich erin bekwaamd. Ze werken bijna altijd in groepen. Handlangers spelen met geld van de groep en winnen fors. Zo worden argeloze voorbijgangers aangetrokken, die de indruk hebben dat ze binnen enkele minuten een vermogen kunnen verdienen. ,,Zij gaan altijd onderuit", weet J. Boogaard, sinds vier jaar bedrijfsleider van de Utrechtse marktdienst, ,,In het begin winnen ze soms een paar honderd gulden. Ze hebben niet in de gaten dat dat bewust gebeurt, om ze op te warmen. Zijn ze eenmaal op dreef, dan worden ze geplukt. Toch zijn er elke week weer slachtoffers.'' Voor de bedrijfsleider vormen de balletje-balletjeartiesten het grootste probleem van de automarkt. ,,Heb je als handelaar zo' n figuur voor je snufferd zitten, dan verkoopje niks meer. Ze terroriseren de handel volkomen.''

Overtrokken
De contacten tussen de marktdirectie en de handelaren zijn puur zakelijk. ,Watzehierdoen[> en waar ze vandaan komen interesseert mij geen moer", zegt Boogaard.,, Als ze maar voor iedere auto zeventien en een halve gulden betalen, dan is voor mij de kous af. Wij bieden ruimte en wat faciliteiten. Voor de handel zelf dragen wij totaal geen verantwoordelijkheid." De negatieve verhalen over de automarkt noemt de bedrijfsleider overigens sterk overtrokken. ,,Ik zeg altijd: alsjegeen verstand van auto's hebt, moet je nooit zelf een auto kopen. Hier niet, maar ook bij een garage niet. Je moet het zo zien. Elke week staan hier een dikke tweeduizend auto's bij mekaar. Daar zitten auto's bij zonder APK, auto' s zonder verzekering, af en toe eens een gestolen auto. Maar ga je naar een parkeergarage in de binnenstad, dan kom je denk ik exact hetzelfde tegen. Watje hier ziet is een afspiegeling van het Nederlandse wagenpark. Het is echt niet alleen maar crimineel gedoe.''

Onderwereld
Een deel van de handelaren wikkelt de administratieve zaken af in het veemarktrestaurant. De betaling geschiedt grotendeels in contanten. Als warme broodjes gaan de groene brieven over tafel. ,, U zit zeker niet in de handel'', informeert een in het vak vergrijsde kelner, die het stadium van de arbeidsvreugde duidelijk is gepasseerd. Zonder veel animo serveert hij de bestelde koffie. Maar als hij het doel van ons bezoek verneemt, verandert hij als een blad aan de boom. ,,0, bent u van de pers. Nou, dan kan ik u nog wel het een en ander vertellen." Zich bewust van de importantie van zijn persoon, laat hij zijn dienblad voor wat het is en trekt een stoel aan.,, Wat je hier ziet is de onderwereld'', laat hij op gedempte toon weten. ,,Een fatsoenlijk mens wil hier toch niet staan, bij dat gajes. Maar politie zie je niet. Weetje wanneer je de politie weerziet? Straks, als je op je fiets van het terrein af gaat en je vergeet je hand uit te steken."

Discrimineren
Een vergelijking tussen vee- en autohandelaren vindt hij in één woord ongepast. „Niet te vergelijken meneer. Niet te vergelijken. Met veehandelaren moetje weten om te gaan, maar het zijn betrouwbare mensen. Moetje deze lui hebben. Als het kan tillen ze je voor een kop koffie.'' Demonstratief trekt hij zijn geldbuidel te voorschijn, rommelt wat in een zij vak en diept een nota op. Theatraal draagt hij voor: ,,Twee uitsmijters, vier koffie, twee ballen gehakt, drie tonic en een cola. Hij moest even naar z' n auto om wat papieren te halen. Daarna zou hij afrekenen. Maar hij moet nog terugkomen, begrijp je. M' n baas kreeg een brief van de gemeente. Er waren klachten binnengekomen. Wij zouden discrimineren. We worden gediscrimineerd, zullen ze bedoelen. Moetje hiertussen de middag eens komen. Ben je net bezig om voor iemand een biefstuk op te halen, wil een van dat gajes een glas cola. Ga dan eerst die cola maar halen, anders is het restaurant te klein. Je ziet zelf wat hier rondloopt. Voor lOO.OOOjaar bajes meneer. Ben je al hierachter geweest? Daar moetje niemand een hand geven, want dan is het nog maar de vraag of je hem terugkrijgt. Bij wijze van spreken natuurlijk he. Je begrijpt me wel."

Zakken vol
Voor het veemarktgebouw staat Edmond Dooseman uit Heinenoord, eigenaar van lACT, wat staat voor International And Continental Trading. Een mond vol voor een onderneming die zich bezighoudt met de export van tweedehands wagens naar landen waar de APK nog niet is uitgevonden. Acht jaar geleden begon Dooseman met deze lucratieve bezigheid. Aanvankelijk richtte hij zich op het Midden-Oosten, met als zwaartepunt Egypte en Libanon. In '84 besloot hij zijn werkterrein te verleggen naar de westkust van Afrika.,,Omdat ik op z' n plat Hollands gezegd een beetje m' n zakken vol had van die Arabieren." Op jaarbasis slijt de handelaar rond de achthonderd wagens. Een groot deel daarvan koopt hij in op de Utrechtse automarkt. Een Rotterdamse reder verzorgt het transport. Voor de aflevering is een Kaapverdiaanse agent verantwoordelijk. Een keer of vier per jaar gaat Dooseman zelf naar Afrika, om zicht te houden op de gang van zaken.

Leuke boterham
Hij is niet de enige die zich op dit terrein beweegt. Naar schatting gaan wekelijks vierhonderd tot zeshonderd auto's van de Utrechts automarkt naar Afrika en in geringere mate Zuid-Amerika en het Midden-Oosten. Er zijn Afrikaanse importeurs die elke week naar Utrecht komen. Het bouwjaar van de meeste auto's die door Dooseman naar Afrika worden verscheept, ligt tussen '79 en '86. De inkoopprijs schommelt tussen de 1000 en 25.000 gulden. Mankementen aan de voertuigen worden in zijn garage in Heinenoord verholpen. Over de prijs die de uiteindelijke koper betaalt, kan de automobielgrossiergeen zinnig woord zeggen. ,,Die kan sterk uiteenlopen. Afhankelijk van het feit in hoeverre zo'n man de douaneambtenaar om kan kopen om de invoerrechten te drukken. Zo gaat dat in die landen. Voor mij staat de prijs vast." Het achterste van zijn tong laat hij niet zien. Wel geeft hij toe dat in deze branche een leuke boterham valt te verdienen.

In de boot
Achter hem zwaait een balletjeballetje-artiest met een stapel bankbiljetten. Een handelaar zet zijn laatste brief van duizend in. Als een terriër loert hij naar de doosjes. Op het moment dat de goochelaar zijn handen laat rusten, springt hij naar voren en rukt het linker doosje omhoog. Mis!,,Stommeling", hoont een medehandelaar. ,,Je zag toch dat hij er op het laatst nog met z'n klauwen aan zat." ,,Bankcheque, bankcheque", biedt de gedupeerde aan, die van geen ophouden weet.,,Nog één keer. Hier heb ik een bankcheque. Driehonderd gulden." Met een glimlach hurkt de goochelaar weer neer., ,Let op het balletje. Goe kijke. Kijk naar ballefle. Driehonder gulden. Waar is balletje..." ,, Ik hou me daar ver van", zegt Dooseman.,,Die jongens helpen je snel van je geld af. Vorige week ging een handelaar voor 20.000 gulden de boot in. Hij had net een mooie auto verkocht. Binnen een uur was hij al z'n geld kwijt. Officieel raag het niet, maar de politie doet er niks tegen."

Aanvaardbaar niveau
Adjudant A.W. Buitelaar van de Utrechtse gemeentepolitie, sinds vorig jaar chef van teamoost, is verantwoordelijk voor het politietoezicht op de automarkt. Elke dinsdag worden daarvoor vier mensen van zijn team en vier van het binnenstadsteam ingezet. Daarnaast zijn er twee mensen van de afdeling autodiefstallen van de recherche aanwezig en wat mensen van de bereden brigade. In het verleden was het geen uitzondering dat alleen van district één een kleine twintig man werd ingezet. Met het aantreden van Buitelaar als chef van teamoost waren dat er nog twaalf. Hem werd gevraagd het aantal terug te brengen tot een nog net aanvaardbaar niveau, de huidige acht man.

Nulpunt
Cijfers wijzen uit dat de criminaliteit op de automarkt zeker niet afneemt. Eerder het omgekeerde. ,,Maarje moetje prioriteiten stellen", zegt Buitelaar. ,,In het verieden konden wij op dinsdag niet eens aan incidentbehandeling doen. Belden mensen op voor bij voorbeeld een inbraak, dan moesten collega's van een ander team ernaartoe. Dat was een doorn in mijn oog. Ik stond er dan ook vierkant achter, toen > gesteld werd dat het politietoezicht op de automarkt moest worden teruggebracht. Daarbij moet wel de veiligheid van de politiemensen in het oog worden gehouden. Die geven nu aan dat het nulpunt echt is bereikt. Want het is niet allemaal lief volk wat daar rondloopt. Dan hebben we het nog niet over de overiast die de markt voor de buurt betekent. Veel grote handelaren komen al op zondag hiernaartoe en stallen hun wagens in de woonwijk. Niet-verkochte voertuigen laten ze rustig een week daar staan."

Broeinest
In tegenstelling tot bedrijfsleider Boogaard laat Buitelaar er geen twijfel over bestaan dat de Utrechtse automarkt een broeinest van criminaliteit is. „Je hebt goeie handelaren met wie je nooit wat te maken hebt. Maar daar staat een forse groep tegenover die allerlei rotzooi probeert te slijten. Auto' s die niet gekeurd zijn, die niet verzekerd zijn, gestolen spul, 'omgekatte' auto's, noem maar op. Dat gebeurt elke week. In het PTT-kantoortje op de markt worden geregeld auto's overgeschreven die niet eens verhandeld zijn. De laatste tijd lopen er nogal wat mensen rond, meest Afrikaanse negers, die stapels kentekenbewijzen voor 25 gulden per stuk over laten schrijven op hun naam en een of ander gefingeerd adres in een vergelegen land, waarvan je nauwelijks het bestaan weet. Gebeurt er dan later wat met zo'n auto, dan is de eigenaar niet te vinden."

Toegangsverbod
Door de beperkte politie-inzet is bestrijding van de criminaliteit nauwelijks mogelijk. Het zwaartepunt van de politietaak ligt bij de controle van het in- en uitgaande verkeer. Hetballetjeballelje-spel laat Buitelaar betrekkelij k koud.,, In wezen is het niet meer dan een overtreding van de algemene politieverordering in Utrecht. Iedereen die op de automarkt komt, weet dat het gespeeld wordt en dat het puur bedrog is. Speel je toch, dan is datje eigen verantwoordelijkheid." Voor de adjudant is de negatiefste consequentie van het spel, dat in toenemende mate valse aangiftes van autodiefstal worden gedaan door handelaren die een auto hebben vergokt. De mogelijkheden om de veroorzakers van de narigheid aan te pakken, zijn beperkt. Wanneer ze op heterdaad worden betrapt, maakt de politie proces-verbaal op en neemt het speelgeld in beslag. Door de directie van de marktdienst wordt vervolgens namens burgemeester en wethouders aan de balletje-balletje-exploitant een toegangsverbod tot de markt uitgereikt voor de periode van maximaal een jaar. Daarmee houdt het op.

Onverantwoord
De relatie tussen de gemeentepolitie en de markdirectie noemt Buitelaar goed. Maar door de verschillende belangen lopen de inzichten sterk uiteen. ,,Het automarktgebeuren is een van de kurken waar het veemarktcomplex op drijft", zegt bedrijfsleider Boogaard. ,,Ikzou het financieel gezien niet graag missen. Dan zou het een stuk moeilijker worden om de eindjes aan elkaar te knopen." Buitelaar beziet de zaak anders. ,, De marktdienst zegt: als die mannen hun zeventien en een halve gulden maar betalen, dan is het ons best. Maar wij vinden dat ook het toezicht op de markt het pakkie-an van de marktdienst is. Het is uiteindelijk hun feestje en dat moeten ze zelf in de hand zien te houden. In deze mening weet de adjudant zich gesteund door zijn korpschef Wiarda, die al jarenlang van mening is dat de automarkt een onverantwoorde aanslag op zijn personeel pleegt.

Vrijstaat
Boogaard heeft daar wel begrip voor. ,,Maarbekijkjedezaak puur vanuit het financiële oogpunt, dan wordt de gemeente er gewoon beter van. De inkomsten overtreffen de uitgaven. Daarom zie ik die markt niet gesloten worden. Het economische belang is gewoon te groot." Voor adjudant Buitelaar zijn er belangrijker factoren dan geld. ,, Wij hebben naar burgemeester en wethouders een Nota Automarkt opgestuurd, waarin het maatschappelijke nut van de automarkt ter discussie wordt gesteld. Wij kunnen dat nut niet ontdekken. De particulier koopt er nauwelijks. Het enige nutis een stuk werkgelegenheid. Zie je wat voor criminaliteit zich daaromheen beweegt, dan zeg ik: die markt moet het veld ruimen. Mijn mensen denken daar ook zo over. Je loopt daar constant tussen randfiguren in. Mogelijkheid twee is dat de gemaakte politiekosten uit de opbrengst van de automarkt worden vergoed. Daar is Wiarda een voorstander van. Een automarkt zonder politietoezicht is politiek geen haalbare kaart. En terecht. Dan is het hek helemaal van de dam en wordt de automarkt een vrijstaat waar iedereen kan doen wat hij wil.'

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 26 september 1990

Terdege | 72 Pagina's

De Utrechtse automarkt:

Bekijk de hele uitgave van woensdag 26 september 1990

Terdege | 72 Pagina's