Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Weg met die kauwgomplaatjes

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Weg met die kauwgomplaatjes

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De dagelijkse beslommeringen van Jolanda, moeder van vier kinderen. Haar oudste dochter maakt de tekeningen.

„Mam, weet u waar mijn Turtleplaatjes zijn?", vraagt Stefan, als hij na het  uitkleden en wassen nog even naar beneden mag komen. „Nee, liggen ze niet op je plank, daar heb ik ze pas nog gezien." „Ja, maar toen heb ik ze opgeborgen, want ik was bang dat u er een paar van zou weggooien. En nu weet ik zelf niet meer waar ik ze verstopt heb ", zegt hij met een zorgelijk gezicht.

Hij staat op blote voeten, aandoenlijk lief in zijn lichtblauwe pyjama, hoopvol naar me op te kijken. Wat kent hij zijn moeder toch al goed ondanks zijn zeven jaren, gniffel ik in mezelf. Want dat was nu precies mijn bedoeling geweest. Hij heeft zijn kauwgomplaatjes verstopt voor zijn moeder uit angst dat ze ze weg zou gooien en nu heeft hij ze zo goed opgeborgen dat diezelfde moeder er aan te pas moet komen om ze weer boven water te krijgen, want: „u weet toch altijd waar alles ligt" en „u kunt toch zo goed zoeken?"

Omdat ik zie dat hij het er echt moeilijk mee heeft doe ik een poging om hem te helpen: „Misschien heb je ze in je broekzak gestopt, voordat je je ging uitkleden." Natuurlijk zijn ze daar niet, maar hij is in ieder geval weer even afgeleid. Tot mijn verbazing staat hij een tel later weer voor mijn neus. „U hebt ze gevonden, mam ", zegt hij stralend „ U kunt inderdaad goed zoeken." Nu is het mijn beurt om somber te kijken. Die vervelende Turtles ook.

Als Stefan de volgende dag vraagt of hij nog een pakje Turtlekauwgom mag kopen is de maat vol bij me. Dit gaat de verkeerde kant op met ons kereltje. Hij is helemaal in de ban gekomen van die akelige beesten. De hele dag tekent hij schildpadjes, die als mannetjes verkleed, zwaaiend met zwaarden en messen, vechten met griezels en monsters. Wanstaltige gedrochten met ijzeren klauwen. Zelfs volwassenen zouden er nog nachtmerries van krijgen.

Zodra Jelle thuiskomt deel ik mijn zorg met hem en gelukkig komt hij tot dezelfde conclusie: „Weg met die rommel, hoe eerder hoe beter." En omdat zachte heelmeesters stinkende wonden maken wordt er rigoreus het mes in gezet. Alles moet de vuilnisbak in. 

Stefan heeft met grote schrikogen ons gesprek aangehoord en hij begint hartverscheurend te huilen: „Nee, nee, niet mijn mooie tekeningen, daar heb ik juist zo mijn best opgedaan." Maar we zijn onverbiddelijk deze keer. Het is voor zijn eigen bestwil. We laten hem zelf alles opzoeken wat met de Turtles te maken heeft en snikkend verfrommelt hij de ene tekening na de andere.

Dan volgen de plaatjes, een Turtleschrift en een tandenborstel. Net verleden week bij de tandarts gekregen. Jammer, flitst het door me heen, zo'n nieuwe borstel. Maar ook dit voorwerp wordt zonder commentaar de prullebak ingekieperd. Stefan is nu zo ver dat hij, overmand door woede en verdriet, bereid is alles weg te gooien, desnoods zijn hele speelgoedkast.

Inmiddels is het hoog tijd om aan tafel te gaan. Erg veel trek hebben we niet, want Stefan zit nog minutenlang na te snikken. Om hem op te beuren zeg ik dat hij na mag denken over een nieuwe hobby. Dan kunnen we daar morgen iets voorgaan kopen. „'k Weet niks en 'k hoef niks", perst hij er boos uit. Gelukkig huilt hij nu niet meer.

Onderuitgezakt begint hij traag te eten. Totdat hij opeens rechtop gaat zitten en quasi achteloos mompelend aankondigt: „Ik weet al wat ik wil gaan sparen. Dierenplaatjes!" Opgelucht halen we adem. Dieren sparen. Daar kunnen we volledig achter staan en zelfs ook nog onmiddellijk mee beginnen. Na de maaltijd duik in in mijn voorraadje kaarten en vind er vijf van dieren tussen.

Een prachtig begin. De Turtles zijn vergeten en de rust is gelukkig weergekeerd. 's Avonds, als Stefan op bed ligt, hoor ik hem tot mijn intense vreugde zachtjes zingen en dat is voor mij het teken dat we de juiste beslissing genomen hebben. Weg met de Turtles. Hoera voor de dieren!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 oktober 1991

Terdege | 72 Pagina's

Weg met die kauwgomplaatjes

Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 oktober 1991

Terdege | 72 Pagina's