Daar is iets „loos”

Dit dachten wij toen we het Classisblad „Leer en Leven” van de Classis Haarlem, onder de ogen kregen. We lazen daarin de volgende mededeling:

„AANGEPASTE GEZINSDIENST”

De volgende Aangepaste Gezinsdienst, speciaal bedoeld voor geestelijk gehandicapten en hun ouders, verzorgers en familie, wordt gehouden op Zondag 25 november a.s. ’s middags om 3 uur in de Engelmunduskerk in Oud-Velsen.

De dienst wordt geleid door mevr. L. G. Bezet - Brouwer en pastoor A. Loos. Het onderwerp is deze keer ADVENT.

Muzikale medewerking verleent de muziekgroep van het Leger des Heils, te IJmuiden. Aan de kollekte kan worden deelgenomen met geld, bloemen of fruit. Na afloop is er gelegenheid tot onderlinge ontmoeting bij een kopje koffie in het aangrenzende wijkgebouw.

Wie vervoersproblemen heeft kan zich wenden tot mevr. Doornebal, tel. 02550-11939.

Hoe is het mogelijk dat een dergelijke mededeling in een Classisblad van Christelijke Gereformeerde kerken een plaats kan krijgen.

Om van al het andere nog maar te zwijgen, dachten we aan pastoor A. Loos. We dachten dat deze man „rooms” is, en moeten daar onze geestelijk gehandicapten door gesticht worden met hun verzorgers en familie? Dat kan naar onze mening kwalijk goed gaan. Neen, hier is iets „loos”, iets niet in orde. Als de roomsen dit lezen, zullen ze wel denken: Dat gaat goed! We krijgen al een plaatsje in een Christelijk Gereformeerd Classisblad, om nog maar niet zeggen, dat het als een aanbeveling bedoeld is.

Onze geestelijk gehandicapten hebben toch hetzelfde nodig als alle anderen, al is het dan op een aangepaste wijze, n.l. het zuiver reformatorische! En dat zal pastoor A. Loos niet brengen, of hij moet niet rooms meer zijn. Maar dan dient hij zich ook niet meer aan als „pastor”. U kunt het lezen in de 30e jaargang no. 1, van 9 november 1973.

We vinden zoiets bedroevend! Of is het mogelijk een vergissing. Maar dan ook gaarne een rectificatie. We willen aan het eind gaarne het goede denken, maar dat gaat wel moeilijk, op deze manier. Dit wordt AANGEPASTE GODSDIENST, een Evangelie NAAR de mens. En dat is geen EVANGELIE meer.

Ook het volgende vinden we bedroevend, n.l. wat we lazen in het Kerkblad van het Noorden onder de gemeente Groningen (Chr. Ger.): 22e jaargang no. 44 - 16 november 1973.

„STEVEL-IN

Morgenavond (zaterdag 17 november) wordt er op de Soos Stevel-in een klaverjascompetitie en sjoelavond gehouden. Klaverjassers en sjoelers, komt allen en laat zien, wat je kunt. Zijn de prestaties niet zo groot, kom dan toch, want het wordt weer reuze gezellig!”

Ik meen dat klaverjassen een vorm van kaartspel is en dan met zodanige kaarten, die onze vaderen noemden: Het prentenboek van de duivel!

Onze jonge mensen hebben wat anders nodig, op reis naar de eeuwigheid, of weet men dat in Groningen niet meer? Laat men dan eens lezen vraag en antwoord 2 uit de Heidelberger Katechismus: Hoeveel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven en sterven moogt?

Antw.: Drie stukken. Ten eerste hoe groot mijn zonden en ellende zijn. Ten andere: hoe ik van alle mijne zonden en ellende verlost worde. En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

Als onze jonge mensen daar mee bezig gehouden worden, dan verdwijnen die kaarten in het vuur. Dat is beter, dan dat men er straks zelf in terecht zal komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen