Begrafenis Ds. A. Verhagen

RONDKIJK

Ook uw rondkijker is dinsdag 4 aug. te Gouda geweest om de begrafenis van Ds. A. Verhagen bij te wonen, die zovele jaren voorzitter van ons Landelijk Verband en van het begin af hoofdredacteur van ons blad „Daniël" is geweest. Uit alle oorden des lands was men opgekomen om de geliefde overledene de laatste eer te-bewijzen. Behalve vrijwel alle predikanten en studenten van de Ger. Gem. waren er ook predikanten van Herv., Chr. Geref. en Oud Ger. zijde aanwezig; voorts vele ambtsdragers en gemeenteleden en vele jongeren, die zulk een ruime plaats hebben gehad in het hart van Ds. Verhagen.

Toen de Ger. Kerk aan de Turfmarkt tot de laatste plaats gevuld was en ook de familie gezeten was, beklom ds. L. Rijksen de kansel, die liet zingen Psalm 118 : 3 en 10, waarna hij Psalm 138 las en voorging in gebed. Wie had kunnen denken — zo ving Ds. Rijksen aan — toen veertien dagen geleden Ds. J. B. Bel te Krabbendijke werd begraven, dat we nu hier zouden staan om onze onvergetelijke en zeer beminde Ds. Verhagen naar zijn laatste rustplaats te moeten brengen. Wat een ontroering is er door de gemeenten gegaan, toen bekend werd dat deze geliefde predikant, na meer dan 50 jaren het Woord des Heeren te hebben bediend, op 72-jarige leeftijd onverwachts van zijn post werd afgelost om in te gaan in de vreugde des Heeren.

Spreker gaf eerst een korte levensschets van de overledene; dit gaan we nu maar voorbij, daar ons vorige nummer een uitvoerig „In memoriam" bevatte. Ds. Rijksen deelde nog mede, dat de overledene wonderlijk is gesterkt in de moedbenemende omstandigheden van de laatste tijd; hij kon zich met Gods weg volkomen verenigen. Zijn laatste preek was op zondag 19 juli, naar aanleiding van Psalm 40 : 4: En Hij heeft een nieuw lied in mijn mond gegeven, een lofzang onzen Gode" — niet wetend, dat hij zo spoedig dat loflied voor eeuwig zou aanheffen in de hemel.

Ds. Rijksen bepaalde zijn gehoor bij Hand. 7 : 60b: En als hij dit gezegd had ontsliep hij." Spreker schetste de geschiedenis van de bloedgetuige Stefanus, die toen hij naar buiten gesleurd werd om gestenigd te worden, nog bad voor zijn vijanden. Al knerste de hellemacht tegen hem met de tanden, de hemelen werden voor hem ontsloten en de Heere Jezus nam hem op in Zijn armen, om hem het loon van een getrouwe dienstknecht te schenken.

Ds. Verhagen zou er zeker bezwaar tegen gehad hebben, bij Stefanus te worden vergeleken, maar we mogen wel zeggen, dat hij door dezelfde Geest werd bezield. Toen de laatste weken van zijn leven zijn krachten zienderogen verminderden, was het ergste voor hem, dat de Heere Zijn aangezicht verborg; maar de laatste dagen veranderde dit geheel, toen hij werd bemoedigd en vertroost uit Psalm 138, o.a. de laatste woorden: „Als ik wandel in het midden der benauwdheid maakt Gij mij levend" en ook: „De Heere zal het voor mij voleindigen; Uwe goedertierenheid is in eeuwigheid; laat niet varen de werken Uwer handen." Terwijl hij in zijn leven altijd zo opzag tegen de dood, heeft de Heere hem zonder doodsstrijd in eeuwige heerlijkheid opgenomen.

Ds. Rijksen sprak daarna familie, kerkeraad en gemeente toe, en besloot met de woorden: „Gedenkt Uw voorgangers, die u het Woord Gods gesproken hebben, enz."

Na afloop van de rouwdienst werd de stoet geformeerd; de familie nam plaats in auto's achter de lijkwagen, waarachter de afgevaardigden en vrijwel de gehele gemeente volgde. Het was een indrukwekkend schouwspel om de onafzienbare stoet onder het gebeier van de torenklokken van de St. Janskerk door de straten van Gouda te zien trekken. Uw rondkijker dacht nog even aan Alexander Comrie, wiens stoffelijk overschot op 12 dec. 1775 van de Westhaven naar de Janskerk werd gebracht, eveneens onder klokgelui, en, naar zijn levensbeschrijver meedeelt, „met grote statie."

Op de begraafplaats IJsselhof, waar de grote schaar zich om de groeve had verzameld en waar het gesprokene door middel van luidsprekers was te volgen, werd allereerst het woord gevoerd door Ds. P. Honkoop van Yerseke, thans de oudste van de predikanten der Ger. Gem. Hij herinnerde aan de jarenlange vriendschap met Ds. Verhagen en hoe ze soms samen vele nachtelijke uren doorbrachten, sprekend over de wonderlijke wegen Gods. Hij zal een lege plaats achter laten, maar we mogen niet al te bedroefd zijn, want Jezus leeft en Zijn dood betekent leven tot in alle eeuwigheid. Spreker merkte op, dat de smart en het verdriet de overledene niet zijn onthouden, maar dat hij nu met eexvwige vreugde en blijdschap is gekroond.

Nadat Ds. Honkoop nog woorden van troost en vermaan tot de familie en de belangstellenden had gesproken, kreeg Ds. Chr. van Dam van Rotterdam-Z. het woord, die namens de classis sprak van de grote leegte, die Ds. Verhagen in het kerkelijk leven achterlaat.

Ds. H. Rijksen van Vlaardingen was de woordvoerder van alle deputaatschappen en kerkelijke commissies, waaraan Ds. Verhagen deel uitmaakte. Hij had vele families en hij was de juiste man op de juiste plaats, die zich bovenal had doen kennen als een vaderlijke vriend. Spreker wilde de mens niet verheerlijken, maar wel dankbaar zijn voor alles, wat de Heere in Ds. Verhagen geschonken heeft. Hij dacht daarbij inzonderheid aan de plaats, die hij innam onder de jeugd, als voorzitter van het Landelijk Verband van Jongelingsverenigingen. Reeds van jcngsaf was de jeugd op zijn hart gebonden. Samen met wijlen Ds. C. Denzei richtte hij meer dan 50 jaar geleden een zondagsschool op in Vlaardingen. Nadat de Heere hem in de ambtelijke bediening had gesteld, was het steeds de begeerte van zijn hart, de noodzakelijkheid der waarachtige bekering en de mogelijkheid van zalig worden door Christus, aan de jeugd voor te stellen. Meer dan 25 jaren bekleedde hij het voorzitterschap van het L.V. en hij had de gaven om met jonge mensen om te gaan en hen leiding te geven.

Nu is het maar de vraag, wat wij met het gepredikte Woord hebben gedaan, 's Heeren Woord keert nooit ledig weer, maar zal alles doen wat Hem behaagt.

Ds. Rijksen herinnerde er nog aan, hoe hij de overledene bij diens 50-jarige jubileum toegesproken had met de woorden: „en van onder eeuwige armen." Dat wilde hij nu ook Mevr. Verhagen toewensen met de gehele familie.

Ouderling Hoogendoorn sprak nog namens kerkeraad en gemeente, terwijl de zoon van Ds. Verhagen dankte voor de laatste eer, zijn vader bewezen. De plechtigheid op de begraafplaats werd besloten met het zingen van Psalm 138 vers 4, welk lied plechtig en gedragen over de dodenakker weerklonk. Diep onder de indruk keerde de grote menigte daarna huiswaarts.

Rondkijker weet, dat hij de tolk van de redactie en de medewerkers van „Daniël" is, als hij zegt dat Ds. Verhagen, ondanks zijn grijze haren, als voorzitter van het L.V. en als hoofdredacteur van ons blad moeilijk te vervangen zal zijn. De bijeenkomsten van het L.V. de vergaderingen van het hoofdbestuur en niet minder de zogenaamde „Daniël"-da gen ademden steeds zijn geest, die gekenmerkt werd door een bezielende leiding. De samenkomst van de redactie en de medewerkers van „Daniël", die jaarlijks in de maand augustus werd gehouden, was voor ons steeds een hoogtepunt. In een gezellige sfeer bespraken wij de belangen van ons blad met elkaar waarbij Ds. Verhagen met zijn rijke ervaring altijd waardevolle adviezen gaf en bepaalde moeilijkheden steeds met een fijn soort humor onder het oog zag. Al hebben we hem de laatste eer helpen bewijzen, toch kunnen we ons nog moeilijk voorstellen, dat hij op die vergaderingen nooit meer aanwezig zal zijn om leiding en raad te geven.

We hopen echter wel de leiding van de jeugd en de verzorging van ons blad in zijn geest voort te zetten. Dat wil dus zeggen: in het licht van Gods Woord en op grond van de belijdenis van onze vaderen. We mogen dankbaar zijn voor de gaven, die de Heere Ds. Verhagen geschonken heeft en we zouden hem geen grotere dienst kunnen bewijzen dan te wandelen naar de regel van Gods Woord. Op het graf werd door ds. Honkoop nog het woord van de apostel aangehaald: „Ik heb geen groter vreugde, dan dat ik hoor dat zijn kinderen in de waarheid wandelen."

We zullen Ds. Verhagen node missen, maar de Heere blijft en Zijn Woord blijft en Hij houdt Zijn Kerk in stand, ondanks de pijnlijke verliezen en de verwoede aanvallen van de vijand. En zelfs is er de belofte: „Inplaats van uwe vaderen zullen uwe zonen zijn." Laten wij bidden om de vervulling van die toezegging, opdat de ledige plaatsen in ons kerkelijk leven en in ons verenigingsleven door de Heere Zelf vervuld worden met jonge mannen, die gezalfd zijn met Zijn Geest en versierd met genade en gaven om Zijn Kerk te dienen en de jeugd te leiden. En laten wij vooral de vermaning uit de Hebreënbrief ter harte nemen, waaran we op de begrafenis van Ds. Verhagen herhaalde malen werden herinnerd: „Gedenkt uw voorgangers, die u het Woord Gods gesproken heben en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst van hun wandeling." En het is tot een rijke troost, wat onmiddellijk daarop volgt: „Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde tot in der eeuwigheid." (Hebr. 13 vers 7—8).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen