„Dat vergeet je je hele leven niet meer”

Opzet van het gesprek: Verslag: E. van Heil J. H. Mauritz (gespreksleider) Gerda Dekker-van de Haar

Hoe praten ouders met hun kinderen over de Bijbel, de kerk en — vooral — over de Heere? Worden er in het gezin wel woorden gewijd aan de Bijbel en aan de God van de Bijbel? Hoe geven ouders in deze tijd ge.stalte aan de opdracht ..en gij zult ze uw kinderen inscherpen en daarvan spreken" (Deut. 6 : 7). Kunnen de ouders door middel van godsdienstige opvoeding of geloofsoverdracht hun kinderen er voor bewaren dat ze de kerk verlaten?

Om op deze vragen een antwoord te krijgen, is er een vraaggesprek georganiseerd waaraan vier ouders uit vier verschillende gezinnen deelnamen. Er ontstond een goed gesprek waarin over en weer emtringen werden uhgewisseld. Het gesprek over de dien.si des Heeren blijkt niet het gemakkelijkste deel van de opvoeding te zijn. Daarom konden er ook niet altijd echt afgeronde antwoorden gegeven worden.

Waarom een oudergesprek in een jongerenblad? Een vraag die wellicht hij jongeren opkonn. De .samenstellers zijn van mening dat Jwt voor jongeren goed is om eens een kijkje achter de schermen te nemen. We hopen ook dat het een stimulans is voor jongeren om over deze dingen eens na te denken en .samen door te praten. Want als je nu een jongere bent. ben je straks mis.schien vader en moeder!

Bovendien: ook ouderen lezen Daniël. Het is te hopen dat de opvoeders onder hen met de inhoud van dit vraaggesprek hun voordeel kunnen doen. Tenslotte nog een aanwijzing: lees eerst het verhaal ..In de trein.... waarheen? " op bladzij 6. Dat hebben ook de ouders gedaan, die in dit gesprek aan het woord komen. Je kunt dan het gesprek beter volgen.

Twee vaders en twee moeders namen deel aan het gesprek. Mevrouw G. M. Cornelis.se-Venveij (45) uu Apeldoorn heeft vijf kinderen in de leeftijd van vijf tot achnien jaar. Uit dezelfde woonplaats komt mevrouw T. Kortleven-Koor (45). Zij is moeder van vier kinderen van zestien tot drieëntwintig jaar In het dagelijks leven zijn heiden huisvrouw van beroep. De heer M. Karens (41) uit

Zoetermeer heef) twee kinderen, twaalf en zestien jaar oud. Hij is part-time leraar godsdien.st aan de Driestar en runt daarnaa.st een drogisterij. In zijn kerkelijke gemeente vervult hij het ambt van diaken. De heer E. M. Treur — ouderling in Woerden — sluit de rij. Zijn jongste kind is veertien jaar, de oudste vierentwintig. Het verdriet is zijn vrouw en hem niet bespaard gebleven: één van hun kinderen is overleden. Hun kindertal is nu vijf Ouderling Treur is 58 jaar oud. Hij heeft een groothandel in kaas

Ook onder ons verlaten jongeren de kerk

In het verhaal „In de trein.... waarheen? " wordt iets verteld van het probleem van de godsdienstige opvoeding. De laatste jaren is er veel gesproken over kerkverlating. Die neemt steeds toe. Piet van der Ploeg meent in zijn boek ..Het lege testament" dat een belangrijke oorzaak van de kerkverlating in het gezin ligt. Bent it het daarmee eens?

Mevr. Kortleven: Dal kun je niet zonder meer zeggen. Het gebeurt regelmatig dat maar één kind uit een gezin de kerk verlaat. De opvoeding is dan gelijk, maar de uitwerking niet.

Mevr. Cornelissen: Ja. maar de opvoeding in hel gezin is wel heel belangrijk. Natuurlijk is een goede opvoeding geen garantie dat het kind lid van de kerk blijft, maar de opvoeding heeft er wel erg veel mee te maken. Als ik het goed begrepen heb. zie je dat ook in die studie van Piet van der Ploeg: als het alleen maar meer gaat om de vorm. prikken jongeren er door heen.

Dhr. Karens: Van der Ploeg zegt zelfs: mensen die alleen om de vorm naar de kerk gaan. hebben eigenlijk de kerk al verlaten. Dhr. Treur: Toch zie je soms. dat kinderen die de kerk al hebben verlaten, later weer terugkomen. Maar vaak ook niet. Het is zo belangrijk, dat zo'n jongere een goed voorbeeld heeft. Middellijkerwijs heeft de wetenschap dat mijn vader altijd bad. mij ervan afgehouden om het verkeerde pad op te gaan. Op zijn ziekbed heeft hij vaak met ons gesproken. Dat vergeet je je hele leven niet meer.

Als jongeren de vreze des Heeren van dichtbij zien. kan dat ..jaloers" maken.

Mevr. Cornelisse: Ja. kinderen voelen aan. dat dat echt is.

Dhr. Karens: Ik denk nu opeens aan de geschiedenis van Hiskia. Dat was een godvrezende vader. Toch heeft zijn zoon Manasse alles afgezworen.

Mevr. Cornelisse: Ja. maar dat is eigenlijk geen wonder. Iedereen heeft een boos hart. ouders én kinderen. Een goede opvoeding alleen is geen garantie en daarom is het een wonder dat er nrur /mivl irm< TPrf»n Ki 1 l-prlblijven. Maar ondanks dat moeten we doen wat we kunnen. De Heere vraagt dat van ons. Opvoeden moet in afhankelijkheid van Hem gebeuren. Daarbij moeten én mogen we alles van de Heere verwachten.

Toch zie je. vaak zelfs ondanks alle ..goede zorgen", dat jongeren zich van de kerk afkeren. Heeft dat te maken met de tijd waarin we leven? Ziet n een verschil lussen vroeger en nu?

Mevr. Kortleven: Ik denk het wel. Vroeger was het verschil tussen kerk en wereld nog niet zo groot.

De levensstijl van mensen van de wereld en die van mensen van de kerk leken toen meer op elkaar. Nu is dat verschil veel groter. Daardoor heeft de wereld nu meer zuigkracht.

Mevr. Cornelisse: Is dat zo? De zuigkracht van de wereld had toen ook een aangrijpingspunt: ons hart blijft hetzelfde.

Dhr. Karens: Zou het daarnaast ook niet aan de kerk liggen? Is die niet veel meer verwereldlijkt dan vroeger? Eerder leefden we bijvoorbeeld veel soberder dan nu. Het materialisme is onder ons toegeslagen. De dingen van deze aarde krijgen dan teveel aandacht. Je hinkt als ouder dan eigenlijk op twee gedachten: aan de ene kant zég je dat de kerk belangrijk is. aan de andere kant krijgt het materiële erg veel aandacht. Een jongere zal dan eerder voor de wereld kiezen dan voor de kerk. We mogen ons allemaal wel afvragen in hoeverre we hierdoor zijn beïnvloed.

Mevr. Konleven: Ja. maar ik denk nu even terug aan dat verhaaltje over Bert en Marjan.

Bert zou toch dertig jaar geleden niet zo gemakkelijk uit de kerk weggegaan zijn? Toen was dat zo'n schande, dat gebeurde gewoon niet.

Toen had je nog veel sterkere gezinsbanden. Er werd ook veel meer op elkaar gelet. Dhr. Karens: Dat zie ik als een teken van de tijd. Tegenwoordig worden banden veel gemakkelijker doorgesneden. (Denk aan

het grote aantal echtscheidingen). Dat gemakkelijke zie je mi ook in de kerk. Mensen nemen veel sneller afscheid van de kerk.

Eigenlijk is dat klakkeloze heel erg. De kerk wordt genegeerd. En dat is veel erger dan wanneer er kritiek geleverd wordt. Je moet er blij mee zijn, als er nog jongeren zijn die met kritiek komen. Die leven tenminste niet overal langs heen.

Maar het is wel moeilijk als jongeren met kritiek kotnen. Wat doe je dan'.'

Dhr Treur: Op zulke momenten besef je dat je wijsheid van boven nodig hebt.

Dhr Karens: Degenen op wie jongeren kritiek hebben zijn net zo goed zondaren. In de Bijbel zie je ook voorbeelden van godvrezende mensen die toch heel verkeerde dingen deden. Het is goed om jongeren daarop te wijzen. Dat kan de kritiek in een wat ander licht zetten.

Mevr. Cornelisse: En zelf doe je het ook verkeerd. Dat mag je best aan je kinderen bekennen.

Dhr Karens: Ik denk. dat wc als ouders zeer voorzichtig moeten zijn om kritiek te uiten. Het verhaal van de kinderen te Bethel is in dit verband wel ontdekkend. De kinderen schelden de profeet Elisa uit: ..Kaalkop, ga op". Maar dat hebben ze thuis van hun ouders gehoord....

Dhr Treur: Ja. kritiek van ouders op de kerk en de ambtsdragers is erg slecht voor de opgroeiende jeugd. Dan worden er dingen afgebroken in plaats van opgebouwd. Je moet de kinderen iets meégeven.

Vader en moeder tnoeten samen hun kinderen opvoeden. Ze moeten samen over de dingen van kerk en geloof kunnen praten.

Dat zou in de verkeringstijd geleerd tnoeten worden. Betrekt u dal in de opvoeding van uw oudere kinderen'.'

Mevr Kortleven: Wc proberen onze kinderen erop te wijzen, dat eensgezindheid erg belangrijk is. Je probeert er naar te vragen: begrijpen jullie elkaar in dat opzicht? Maar dan moet ik ook eerlijk zeggen, dat ik daar veel in tekort schiet. Ik vind dat een goede raad om ook met ze te spreken over ..als ze kinderen mogen krijgen". Ja, als jongeren zich voorbereiden op het huwelijk, hoort daar ook de opvoeding van hun kinderen bij. als God hen die geeft.

Dhr Treur: Daarbij is het belangrijk, je kinderen erop te wijzen, dat ze een jongen of meisje moeten zoeken die de Heere vreest, naar het voorbeeld van Izak. Het is zo belangrijk met wié je trouwt. Het is gevaarlijk om tc trouwen en lid te blijven van twee verschillende kerken. Dat gaat heel gauw verkeerd. Als er kinderen komen, weten die niet met wie ze mee moeten, met vader of met moeder.

Dhr Karens: Bij de hele opvoeding is het belangrijk om in het oog te houden wat het huwelijksformulier tegen de jonggehuwden zegt: de kinderen moeten opgevoed worden tot Gods eer en tot hun eigen zaligheid. Dc godsdienstige opvoeding is dus niet iets bovenop de gewone opvoeding. Nee. het doel — Gods eer en dc zaligheid van de kinderen — draagt de hele opvoeding. Kinderen heb Je niet voor jezelf.

Bijbellezen in het gezin

In een christelijk gezin wordl er als het goed is iedere dag uil de Bijbel gelezen en gebeden, al of niet in de vorm van een dagsluiting of - opening. Laten we bij het bijbellezen beginnen. Hoe enriart u dat'.'

Wat vindt u het belangrijkste'.' Wen vindt u het moeilijkste.' Wat vindt u het inakkelijk.sie'.'

ENKELE MIDDELEN

Samen uit de Bijbel lezen

Het eebed

Avonds1uiting/dagopening

Het gesprek met de kinderen

Preekbespreking

Kerkgang

Huiscatechisatie

Muziek en zantr

Voorleven

De ouders hadden een lijstje gekregen waarop ze konden invullen wat ze de nuieilijkste. makkelijkste of behmgrijkste taak vonden in de opvoeding.

Dhr. Treur: Op dat lijstje heb ik bij het bijbellezen ..gemakkelijk" gezet. Het is wel belangrijk, dat het iedere dag op de vaste tijden gebeurt. Als ik er niet ben. leest mijn vrouw een gedeelte. (Dat 'blijkt bij iedereen zo te de avondsluiting is niet het moeilijkste deel van de opvoeding. Het is een goede gewoonte om \s avonds een gedeelte uit een dagboek te lezen, bijvoorbeeld Philpot (maar die is wel moeilijk voor kinderen).

Mevr. Kortleven: 's Ochtends vind ik het wel moeilijk. De kinderen staan dan onregelmatig op.

Dhr. Treur: Het is goed om je kinderen dan eraan te wennen, dat ze zelfde Bijbel pakken en een gedeelte lezen.

Dhr. Korens: We proberen altijd om zoveel mogelijk met z'n allen te lezen. Samen lezen gaat vóór samen eten. Ook is het goed als de kinderen zelf een bijbeltje voor zich hebben. Dan kunnen ze meelezen.

Mevr. Comelisse: Je kunt ze ook om de beurt zelf laten lezen.

Dhr. Korens: Vaak is het beter om een kort gedeelte te lezen dan een heel lang stuk. Een kort gedeelte kan soms veel meer indruk maken. Over dat gedeelte kun je dan nog eens een vraag stellen. Na een lang bijbelhoofdstuk gaat vaak de Bijbel dicht en wordt er niet meer op doorgesproken.

Naast het gezamenlijk bijbellezen is ook persoonlijk (leren) lezen van belang. Er is op de zomerkampen een enquete gehouden, waarin de vraag is gesteld: „Lees je voor jezelf voor het slapen gaan in de Bijbel? "

Bijna 35% van de 800 ouden-raagde kampgangers gaf te kennen dat ze soms persoonlijk de Bijbel lazen voor het slapen gaan. Ruim 26% zei dat ze nooit de dag besloten met bijbellezen.

In een aantal gevallen werd meegedeeld dat thuis gezamenlijk de dag besloten wordt met bijbellezen en gebed (slechts 22%). Hoe probeert u uw kinderen hierin op te voeden?

Mevr. Comelisse: Kinderen kunnen denk ik het beste al jong leren om zelf de Bijbel te lezen. Als ze een jaar of acht zijn. vinden ze het leuk om zelf een dagboekje te hebben en een Bijbel. Ze lezen dan het liefst uit het dagboekje, maar we proberen ze te leren dat ze in ieder geval het Bi jbelgedeelte van de dag lezen voor ze gaan slapen. Gods zijn.) Woord Ook is het belangrijkste. In de dagboekjes van mej. R. Quist staan ook vragen bij elk stukje.

Op jonge leeftijd waarderen kinderen dat erg. Maar. je moet er dan wel bij wezen om te helpen en dat lukt niet altijd....

Dhr. Treur: Wij lazen aan tafel dan uit de kinderbijbel. Als de kinderen naar bed gebracht werden, kon er bij het bidden op teruggegrepen worden. Het beste Bijbellezen is met het gebed in het hart of de Heere Zijn Geest aan Zijn Woord wil paren.

Dhr. Treur, die boeiend vertellen kan. verhaalt van een onkerkelijke jongen die met graagte de Bijbel las. hoewel de omgeving er tegenin kwam. Op een gegeven moment mocht de heer Treur de jongen niet meer spreken. Wat zal het Woord hem gedaan hebben?

Het leren bidden

Het Woord doet zijn kracht, legt beslag. Daar kun je soms voorbeelden van zien. Het Bijbellezen is niet nutteloos. Na het Bijbellezen komt meestal het gebed. Vindt u dat moeilijk? Bidt u ook samen met uw kinderen?

Dhr. Treur: Met kleine kinderen is dat gemakkelijker dan met grotere. Aan tafel proberen we de noden van de gemeente aan de Heere voor te leggen. En als de kinderen 's avonds naar de catechisatie of de jeugdvereniging gaan vragen we in het gebed aan tafel daarvoor een zegen. Het is goed om de kinderen te leren ook in hun persoonlijk gebed aan deze zaken te denken. Bijvoorbeeld voor het slapen gaan.

Mevr. Cornelissen: Ja. je probeert het dagelijks leven erin te betrekken. Niet alleen 's avonds bij het naar bed brengen: dat kan ook overdag. Als de kinderen ondeugend zijn geweest, praten we erover en dan vragen we samen aan de Heere om vergeving.

Mevr. Kortleven: Ik merk dat

ik veel dingen doe zoals het vroeger bij ons thuis ging. Er werd op vaste tijden met ons gebeden. Wij doen het nu vrijwel niet anders.

Dhr. Korens: Ernst, eerbied, oprechtheid.... Dat zijn de voorwaarden voor een gebed, niet de gebedsgaven.

Is de vorm van een gebed belangrijk? Koelman zegt dat u'c J praktisch bezig moeten zijn met het kind, ook in het leren bidden. Een kind moei vrij leren bidden. Zo'n gebed moet je met het kind bespreken.

Dhr. Korens: Hoewel ik geen Koelman ben (die was tegen alle formuliergebeden), denk ik toch dat we onze kinderen niet te lang aan formuliergebeden moeten binden. Dan krijg je gauw dat tieners nog steeds ..Ik ga slapen ik ben moe" bidden. Een formuliergebed is gemakkelijk, je kunt je er achter verstoppen. Het is goed. als onze kinderen leren om met eigen woorden te bidden.

Dhr. Treur: Het formuliergebed kun je het beste zien als een richtsnoer, een regel voor het vrije gebed. Een vrij gebed kan heel goed een bepaalde orde bevatten.

Dhr. Korens: De tafel lijkt me de beste plaats voor een gemeenschappelijk gebed, 's Avonds voor het naar bed gaan is dé gelegenheid voor persoonlijk gebed.

Mevr. Kortleven: We hadden het daarnet over de verkeringstijd. Zou het niet nuttig zijn als jongeren in hun verkeringstijd ook weieens samen de avond besluiten met bijbellezen en bidden. Als je dat in die tijd durft, kost het je later ook niet meer zoveel ..inspanning" en misschien schaamte. Je hoort ook wel dat jongeren elkaar brieven schrijven als het over deze onderwerpen gaat. Dat gaat soms gemakkelijker dan praten. i j

Gesprek met de kinderen

Maar laten we naar een volgend punt gaan. Dat heeft weer te maken met het hoofdthema van vanavond: het gesprek met de kinderen. In het onderzoek van Kole en Van Driel (Bij-tijds leren geloven) komt naar voren, dat jongeren meer spreken met hun moeder (50%) dan met hun vader (40%). Klopt dal met uw ervaringen?

(Uit de reokties blijkt, dot het feit dat de moeder meer thuis is dan de vader, ervoor zorgt dat er misschien wel iets meer met moeder wordt gepraat). Vraag: war kan de vader als hij dan zo weinig thuis is. toch nog doen als opvoeder?

Dhr. Korens: De tijd dat je er wél bent. moet je ook echt voor 100% aanwezig zijn. met een luisterend oor en een warm hart.

Mevr. Kortleven: De moeder moet het kind zeggen, dat pa en ma alles samen bespreken. De vader is dan ook niet zo ver weg.

Mevr. Cornelisse (niet aller instemming): Een vader is allereerst vader en dan pas ..beroepsuitoefenaar" en/of ambtsdrager.

Is de zondagse preek niet een goede gelegenheid voor het beginnen van een gesprek?

Dhr. Korens: Ja. hoewel het bij jongere kinderen wat gemakkelijker ligt dan bij ouders. Kleintjes vraag je naar de geschiedenis, bij groteren zouden de wezenlijke vragen aan bod moeten komen. Dat ligt moeilijker.

Dhr. Treur beaamt dit: Ik vind het erg moeilijk. Het komt niet altijd tot een gesprek. De kinderen hebben daar ook niet altijd zin in. Die lezen soms liever een boek....

Mevr. Cornelisse: Het hangt ook van de preek af. De ene leent zich beter tot een gesprek dan de andere.

Maar juist een gesprek is zo moeilijk. Het fijnste is als de kinderen zelf met de vragen komen. Maar dat gebeurt ook niet altijd. Als ik aan mijn eigen jeugd terug denk. weet ik dat ik het ook niet altijd even leuk vond. Pas later ga je je ouders waarderen in hun leven in dienst van de Heere.

Het schrijnende is echter dat zulke gesprekken in heel veel gezinnen niet lukken. Er kan zo gouw iets mis gaan. waardoor er geen gesprek meer mogelijk is.... (Hierop blijft het stil. Daarop

worch aan de heer Karens gevraagd hoe dar op school loegaar).

Dhr Karens: Open praten is erg moeilijk. Tegenwoordig is alles bespreekbaar; alleen voor de wezenlijke dingen blijkt dat moeilijker te liggen.... Met elke echte vraag die komt ben je dolblij. Maar zelf beginnen.... daarin kom ik veel tekort.

Dhr Treur: Als je er zelf maar \ol van bent. is het niet zo moeilijk. Waar het hart vol van is. stroomt de mond van over. Maar zulke momenten zijn zeldzaam. Het is een teken van geestelijke ar-moede. dat er weinig goed van de Heere gesproken wordt.

Uit uw reakries blijkt, hoe belangrijk het voor u uv/.v. om in de buurt van iemand te leven, die de Heere vreesde. Maar dit kan lang niel van iedere Jongere gezegd worden. Er zijn zelfs veel jongeren bij wie er thuis vrijwel nooit over zulke dingen gesproken wordt. War dat betreft is Ben geen eenling. War zou u. mijnheer Karens. op .school zeggen regen zo 'n jongere?

Dhr Karens: Dal vind ik heel erg moeilijk. (Twijfelend): misschien dat zulke jongeren zelf eens deze dingen ter sprake zouden kunnen brengen bij hun ouders. Maar als er vrijwel niet over gepraat wordt, is dat een zeer moeilijke opgave.

Mevr Kortleven: En zeker voor jongeren in die leeftijd. In die tijd gaan Jongeren niet zo gauw naar hun ouders. Veel eerder naar vrienden.

Hoewel ze juist in deze leeftijd heel goed opletten, hoe hun ouders staan in de wereld (en in de kerk.').

Muziek en zang

Een heel ander ondeiM'erp: tttuziek en zang in het gezin. Ds. C. J. Meeuse zegt in her boekje ..Opvoeding en vorming", dar muziek en zang een legitieme plaats hebben in de godsdienstige opvoeding bimten het gezin.

Wordt er binnen uw gezin aan muziek en zang gedaan? Viitdt u het waardevol?

Dhr Treur: Iedere zondagmiddag na het eten gaan we een poosje psalmen zingen bij het orgel. Iedereen geeft een ver.sje op. Leren orgelspelen is een vormende bezigheid. Net zoiets als Je rijbewijs halen.

Dhr. Treur: ln de psalmen kijk je de psalmist in zijn hart.

Daarom zijn de psalmen ook nu nog zo passend. Kinderen zoeken vaak een versje wat bij hun situatie past. Of bij de preek.... dan hebben ze goed geluisterd. De psalmen die Je in je Jeugd gezongen hebt. vergeet Je niet zo gauw meer. Dat is een heel goede reden om met de kinderen te zingen.

Mevr Cornelisse: Zeker is het goed en mooi om te zingen. Maar ik denk wel eens: zou ik het soms misschien niet mooier vinden dan de kinderen? Wij zingen altijd "s zondagsavonds.

Eentje mag er dan orgelspelen. Dat is het meest in trek.

Dhr Karens: Zeker jongens schamen zich gauw een beetje om te zingen. Ze hebben een soort masker op. want als er één begint, komen meestal de anderen ook wel. Dat had Je zelf vroeger ook. Toen waardeerde ik het niel zo. maar nu zou ik graag nog "s in dit hoekje van de pastorie willen zitten....

Mevr Kortleven: Samen muziek maken en zingen geet't een band. Er wordt dan een andere snaar geraakt.

Dhr. Karens: Ds. Meeuse citeert in zijn artikel de volgende regels: Het past ons psalmen aan te heffen / Die lieflijk zijn en harten treffen. Voor de Jeugd is muziek het belangrijkst kommunikatiemiddel. Daar mogen we wel alert op zijn. Die jeugdige muzikale belangstelling moet gevoed worden door goede muziek. En dan liefst zelf gespeelde, als daar de mogelijkheden en de talenten voor zijn.

Want wel beschouwd is de platenspeler toch eigenlijk maar een passief onding....

Dat kunnen wij nu allemaal wel zeggen, maar als je in een flat zii, of in een beetje gehorig huizenblok, dan kan zingen en muziek tnaken flinke irritaties oproepen. (Deze opnwrking roept allerlei vragen op over kinderen die per .se de ramen dicht willen

hebben tijdens het zingen, want de mensen mogen het nier hotvn. enzovoon.).

Mevr. Cornelisse: Als je kinderen het al raar vinden (en zo was je zelf vroeger ook), hoef je ook niet hoos op de buren te worden. .Ie kunt het beter proberen te begrijpen.

Wat moeten jongeren hiermee?

Als een Jongere dit allemaal leest, zon hij kunnen zeggen, dit moet en dar moet. lezen, bidden, zingen.... Wal zou u daarop zeggen, mevrouw Cornelisse?

Mevr Cornelisse: Zo zou het best over kunnen komen. Maar ik hoop dal jongeren de bedoeling mogen zien; dal het is voor hun behoud. Het is vanuil de liefde bedoeld, niet wettisch. De Heere werkt middellijk. Veel met het Woord omgaan is van levensbelang. Daar houden al die anderen dingen verband mee.

Dhr. Karens: Het is voor jongeren erg belangrijk, dat ze iemand in hun omgeving hebben met wie /e zich kunnen identificeren. .Als zo'n identitlcatiefiguur de dienst des Heeren voor-leeft, zal dat zijn uitwerking hebben op de jongere.

Wat nioeten Jongeren dan. die zo'n voorbeeld nu'.s.sen'.^

Dhr Karens: Je kunt niet veel anders doen dan wijzen op Psalm 25: Wie heeft lust de Heer te vrezen? — God zal ZELF zijn Leidsman wezen.

War zou u zeggen legen een jongere die zegt: ..Er is zo'n afstand". Wat denkt u. mijnheer Treur.'

Dhr Treur: Dat is heel moeilijk. Je kunt zo'n jongere niet laten staan. Ik denk. dat we toch moeten proberen het ge.sprek op gang te brengen. De band met de ouders mag niel (nog) losser gemaakt worden. Daarmee zouden de problemen waarschijnlijk alleen maar groter worden. Er beslaat het gevaar dat hij dan in de wereld terecht komt. Daar heb je hem niet voor over.

De gespreksdeelnemers nutken enkele laatste opmerkingen:

Mevr Cornelis.se: De woorden van vanavond zijn absoluut niet bedoeld om onszelf als ideaal voor te stellen. Juist hel gesprek over de dienst des Heeren is zo moeilijk. Wij kunnen geen Jongeren hekeren. ook al moeten we bezig zijn alsof we dat wel kunnen. Wat komen we dan veel tekort.

Dhr. Karens: Koelman zegt: ..Mengt uw tranen met uw onderrichtingen". Psalm 22 is heel troostvol: door Zijn hand zal het welbehagen gelukkiglijk voortgaan; het zaad zal Hem dienen. Dat geeft hoop. Daarvoor gebruikt de Heere opvoeders.

Dhr Treur: De reden dat ik ..Ja" gezegd heb op dc uitnodiging, was. omdat de \ raag op me af kwam: wat kunnen we nog voor onze jeugd doen? Het is mijn gebed: Wilt CiiJ geven dat het tot opbouw is van Uw Koninkrijk? Wij zijn zeker niet volmaakt, maar we willen wel de zorg meedragen van de Jeugd.

Mevr Kortleven: Van de week viel me op dat ds. Meeuse in ..Ons Contact" wees op het belang van een vertikaal kontakt in de gemeenlc. Hij bedoelde daarmee het kontakt tus.sen oud en Jong in de gemeente. Ik denk ook dat een goede band lussen jong en oud niet gemist kan worden. Ouderen kunnen vanuit hun levenservaring aan Jongeren iets mee geven.

Ja. wat is dat belangrijk. Enige tijd geleden was ik bij een oudere mevrouw waar ..Daniël" op tafel lag. Ik vroeg haar waarom ze ons jeugdblad nog steeds was blijven lezen. Ze zei toen: ..Onulat er regelmatig een Jongere van de Jeugdvereniging bij me komt. Dan weer ik ook nog wat er onder de Jeugd leeft. Daar praten we dan over..."

Mevr Corneli.s.se: Wi j en onze kinderen staan in de opvoeding in een spanningveld. Aan de ene kant dragen onze kinderen de naam van een Drieënig God aan hun voorhoofd en aan de andere kant hebben ze een hart dat naar de wereld trekt. Maar we weten ook dat de Heere doorgaat met Zijn werk. Daar mogen we ook om vragen. En daar mogen we onze kinderen op wijzen. Ik hoop dat ouders in de opxoeding al hun hoop cn verwachting op de HEE RL .stellen. In Psalm 90 staat dat zo mooi: ..Gij zijt ons geweest een TocNluchi \an geslacht tot geslacht". En dan zijn dat toch de mooiste dagen van je leven, waarop Je mag merken dat ook Je kinderen de Heere vrezen.

Mevrouw Cornelisse. mevrouw Kortleven, mijnheer Karens cn mijnheer Treur, van harte bedankt voor uw bijdrage aan dit vraaggesprek. We zijn blij dat jongeren in dit gesprek iets kunnen proeven van dc worsteling van ouders om Jonge mensen iets mee te geven vanuit Gods Woord cn vanuit het persoonlijk leven. Vooral de persoonlijke woorden vanuit de omgang met de Heere blijken vaak onvergetelijk te zijn. We hopen dat vele ouders en ouderen in de gemeente, zo iets mogen betekenen voor jongeren!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen