Door Afrikaans Hoogveld

Een zendeling komt steeds maar voor problemen te staan. Zo is het bij de meeste mensen wel: niemand zal van te voren kunnen zeggen wat de dag zal brengen en welke moeilijkheden er zich vóór zullen doen. In onbeschaafde gebieden zullen die moeilijkheden talrijker en groter zijn. Ook ten opzichte hiervan zullen de zendingsmensen „gehard" moeten worten. Ze komen voor hete vuren te staan en er moet wel een grote liefde aanwezig zijn, om niet weg te gaan, naar huis, naar de beschaafde wereld.

In het Zenka-district was dagen lang geen regen gevallen en dan is de Bembesirivier een droog, vredig uitziend rivierbed. Toen Van Woerden via Ingwenya naar Bulawajo moest, had het die nacht in de buurt van Ingwenya zwaar geregend. Hij zag de rivier nu wel anders. Laten we maar eens horen wat hij schrijft:

„Nu was het een donderende watermassa van honderd meter breed. Een betonnen „doorwaadplaats" voor auto's enz. is dwars door het rivierbed gelegd, waar het water dus over stroomt. Het water was ongeveer 40 cm diep aan de kant van de auto, maar de stroom was sterk. Ik dacht, dat die betonnen weg dwars door de rivier volkomen horizontaal was. Even over het midden bleek het water 75 cm diep te zijn, toen ik zover met cle auto gekomen was. Natuurlijk sloeg de motor af. De achterwielen begonnen met de stroom mee te gaan, totdat ze van het beton afgleden en gelukkig maar een weinig dieper tussen een paar grote stenen tot stilstand kwamen. Geen prettig gevoel overigens!

Hoewel dit nogal dramatisch klinkt, is het direkte levensgevaar niet zo groot, daar we nooit een rivier oversteken, wanneer het water aan het stijgen is. Enfin, mijn jongen en ik er uit en naar de kant geworsteld. Een drie kwartier door de brandende zon gelopen, om in dit dunbevolkte gebied een negerdoq^je te vinden, waar we misschien een fiets zouden kunnen lenen, om naar Ingwenya te gaan, een 24 km; dan terug komen met hun auto, om de mijne op het droge te trekken met een lange kabel.

Na lang lopen vonden we een jongen op een fiets, maar hij ging de andere kant uit.

„Geen dorpen hier, " zei hij.

Na lang lopen kwamen we bij een kleine goudmijn. Een negervrouw zat voor haar hut een mand te vlechten. Ik gaf mijn ogen de kost, terwijl we met haar praatten. In 't schemerduister van cle hut zag ik een fiets.

„De eigenaar is niet hier, " was haar excuus.

„Maar ik zal je voor 't gebruik betalen."

„Hij heeft een lekke band."

Toen we ons omdraaiden om heen te gaan, waagde ik een laatste poging, met een gebed in mijn hart.

„Het grieft mij, clat jullie zo weinig voor een zendeling over hebben, terwijl de zendelingen hier zijn om jullie te helpen."

Dit schudde haar enigszins wakker. Ze haalde de fiets te voorschijn, een oud wrak. Kipoli, mijn jongen, toonde nu zijn negerkracht en uithoudingsvermogen. Hij fietste en ik achterop door het ruwe veld, geen aangelegde wegen, over lange glooiende heuvels, het zogenaamde Afrikaans Hoogveld. Om kort te gaan; het was vijf uur toen we eindelijk met de Ingwenya-auto de mijne opgehaald hadden en we allen weer veilig om de tafel konden zitten, bewaard voor vele gevaren. Maar mijn programma voor de dag was geheel in de war gestuurd."

Men vraagt zich wel eens af, hoe het komt, dat in deze

streken toch overal mensen wonen. Een land waar in een maand of acht geen regen valt, wat moeten de mensen daar toch beginnen? Men moet echter niet vergeten, dat in de vier maanden dat er regen valt, het daar geweldig groeit, waar wij hier in Holland geen denkbeeld van hebben. Ook moeten we bedenken, dat Rhodesia een jong land is. Een jaar of tien geleden hadden de straten in Bulawayo geen namen, en nu is het een moderne stad. Door blanke „ranchers" (boeren) worden grote gebieden opgekocht. Een boerderij beslaat wel 20.000 ha. Wanneer de genoemde ranchers een gebied komen kopen, dan moeten de inboorlingen die streek verlaten, de plaats waar hun voorvaders hebben geleefd en begraven liggen. De regering reserveert dan gebieden voor de inlanders, maar een feit is, dat de vruchtbaarste gronden door de blanken worden opgekocht. Uitgestrekte gebieden worden in beslag genomen door mijnen. De Karibadam beslaat een grote oppervlakte en bij de aanleg hiervan moesten alle inboorlingen naar een ander gebied worden verplaatst.

N.

In aansluiting op hetgeen Ds. H. Rijksen in ons vorig nr. schreef over het beëindigen van de verantwoordingen van giften voor de „Landrover", plaatsen wij hier dan nog de verantwoordig, die vorige keer niet gereed was. Het betreft de volgende giften: D. H. te L. ƒ 20.—; J. T. te Z. f 10.—; J. C. te N. ƒ 5.—; Uit collecte Geref. Gem. te Rijssen ƒ 10.—; Z. M. J. G. f 25.—; Mej. C. de K. te N., voor ziekenhuis te Mbuma ƒ 6.—; Wed. K. te G. ƒ 2.50; M. V. te S. ƒ 10.—; A. de K. te N. ƒ 4.— voor ziekenhuis Mbuma, Fam. den D. te W. ƒ 2.50.

Allen hartelijk dank. Voorts hoop ik, dat men het stukje van Ds. Rijksen in het vorige nr. niet heeft „misverstaan" en er geen verkeerde conclusie uit heeft getrokken. Ik meende dit namelijk uit enkele reacties op te maken, wat zeer spijtig is, vooral wanner we nagaan, hoe Ds. Rijksen altijd heeft medegewerkt aan het welslagen van datgene, wat via „Daniël" werd verricht en aangewend ten behoeve van zendeling van Woerden. Zelfs ook nog wel buiten „Daniël", waarover ik hier niet meer kan zeg-J gen.

(H. H.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen