Eertijds duisternis, maar nu licht

De kinderen van Israël zijn gescheiden van Egypte. Bij de kinderen Israëls is het licht in hun woningen, in Egypte is het diepe duisternis. Een scheiding die nog door de wereld loopt. Door de kerk heen, door gezinnen heen, door huwelijken heen. Wat is het in onze woning? Wat is het in ons hart? Licht of duisternis? Maar bij al de kinderen Israëls...! Wie maakte dat onderscheid? Israël niet, in ieder geval. God maakte het duister in Egypte. Het is de negende, de voorlaatste plaag, en dan nadert het einde van Farao en al zijn heir. De duisternis is een welsprekend teken, voor een ieder die daar acht op geeft. God is immers licht, en er is gans geen duisternis in Hem. God verliet Egypte. Hij, Die in de scheppingsmorgen sprak:,,Daar zij licht!", heeft nu gesproken het woord van Zijn oordeel:,,Er zij duisternis!" Het licht is het leven der mensen, maar de Heere onttrok het licht aan Egypte; er bleef hen niets over dan de dood.

Zonder licht kunnen we niet leven, maar ook geen gemeenschap hebben met elkaar. Er staat in vers 23 dat zij de een de ander niet zagen. Eenzaamheid en egoïsme. In Egypte is het beeld getekend van de mens die zonder God in de wereld leeft. Vervreemd van God door de duisternis die in hem is, vervreemd ook van zijn naaste, die met hem leeft. Drie dagen lang heeft de duisternis geduurd. Maar bij al de kinderen Israëls was het licht in hun woningen. Waardoor is het bij Israël licht en in Egypte duisternis? Was Israël beter dan Egypte? Nee, dat is de oorzaak niet. Wij kunnen het alleen duister maken, maar wij kunnen het nooit meer licht maken. Het licht in de woningen van Israël is genadelicht. Het wordt door God ontstoken uit genade. De duisternis in Egypte was bovennatuurlijk, maar het licht in de woningen van Israël ook. Het was het licht dat God ontstoken had; het was hetafschijnsel van de vuurkolom, het teken van de tegenwoordigheid van de Heere. God heeft nog Zijn kinderen op aarde, die belijden dat zij eertijds duisternis waren (Ef. 5:8). Dat hebben zij ingeleefd. God heeftin hun harten geschenen, om te geven kennis van de heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus (2 Kor. 4:6). Gij waart eertijds duisternis, maar nu zijt ge licht in de Heere. Dat is het geheim, ook nu: alleen in de gemeenschap met de Heere is het licht. Gods vriendelijk aangezicht heeft vrolijkheiden licht voor all' oprechte harten ten troost verspreid in smarten. Het gemis van zulk een glans zou een eeuwige nacht baren. Het ontvangen van dat licht is leven en blijdschap.

Genadelicht. Dat is niet goedkoop. De duisternis is er door de zonde en de vijandschap. Egypte was een vijand van God en van Zijn volk. Zal God het licht maken bij Israël dan kan dat alleen door Christus. In het woord waarmee de tekst aanvangt, het woordje maar, is Christus verborgen. Hij is het Licht der wereld. Alleen in de geloofsgemeenschap met Christus is het vriendelijk aangezicht van God te aanschouwen. Ik ben, zo heeft Jezus gezegd, het Licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben. In de gemeenschap met Christus is er gemeenschap met de Vader, in Hem is het leven, in Hem is ook de gemeenschap met elkaar. Indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo hebben wij gemeenschap metelkander(l Joh. 1:7). Dit genadelicht, dat in Hem ontstoken is, is niet goedkoop. Op Golgotha was de duisternis van de Godverlatenheid. Jezus heeft daar met grote stem geroepen: ,,Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?" Nooit zullen wij ten volle kunnen begrijpen wat dat betekende. Met heilige huiver en schroom kunnen we ervan lezen en horen, maar doorgronden doen wij het niet. Hij werd tot zonde gemaakt (2 Kor. 5:21). Drie uren lang duurde de duisternis op Golgotha. Drie dagen en drie uren, het duidt op de volkomenheid van de Godsverlating. Het Avondmaalsformulier zegt:,,... en heeft Zich vernederd tot in de allerdiepste versmaadheid en angst der hel, met lichaam en ziel, aan het hout des kruises, toen Hij riep met luider stem: ,,Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?" opdat wij tot God zouden genomen, en nimmermeer van Hem verlaten zouden worden." Wij doorgronden het nooit, maar omdat Hij in het duister van de verlating was, gaat het licht op in de duisternis.

Dat licht straalt door vanuit het Woord. Dat Woord, dat zo veel malen verduisterd werd, dat in de Reformatie weer helder ging schijnen, is een lamp voor de voet en een licht op ons pad. En de opening van Gods Woorden geeft licht. Dat Woord is in uw huizen. Schijnt het ook in uw hart? Dat kan nooit als het Woord altijd maar dicht blijft. De dichters zongen van het Woord en de liefde tot dat Woord. Mijn ziel bewaart Uw trouw getuigenis, dat heb ik lief. Deze liefde komt openbaar in de levenswandel. De weg der goddelozen is als donkerheid, zij weten niet, waarover zij struikelen zullen (Spr. 4:19). De buitenste duisternis zal hun deel zijn. Maar de kinderen van God worden opgeroepen om te wandelen als kinderen des lichts. Zij worden vermaand geen gemeenschap te hebben met de werken der duisternis. De Heere Christus zelf heeft de discipelen, de kinderen Gods vermaand: Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken (Matth. 5:16).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen