Diaconaal werk in Canada

Belofte maakt schuld. Het heeft wel een tijd geduurd, eer er aan voldaan kon worden, doch nu is het zo ver. Het is verheugend te kunnen melden, dat het diaconale werk hier in de gemeenten vrijwel van meetaf aan de aandacht heeft gehad. Hieruit blijkt, dat men de roeping van „kerk-zijn” heeft gevoeld en gevolgd. Intussen heb ik de indruk, dat de diaconale zorg zich hier meer beperkt tot de aparte gevallen. De sociale voorzieningen zijn hier kwantitatief en kwalitatief lang niet wat ze zijn in Holland. Toch behoeft de diaconie hier niet zo vaak in te springen. Het leven is dunkt mij meer ingesteld op het ontbreken van regelmaat in arbeid en verdienste. De meeste emigranten hebben in het begin een moeilijke tijd gehad, waarin men zich moest weten te redden met een minimum aan inkomen. Je hebt niet direct een geschikte werkkring en woonplaats. Men moest aanpakken en zien zich geleidelijk wat op te werken.

Bij ziekte staan de verdiensten stil. Wel is er een unemployment-uitkering, maar gebonden aan zekere bepalingen. Dat wil zeggen, dat hangt af van de werkkring en het geldt alleen een zeker percentage en voor een bepaalde tijd. De kosten van dokter en medicijnen zijn hoog. Men gaat veel spoediger naar het ziekenhuis, waar de dokter zelf zijn patiënten behandelt. De kosten van verpleging en behandeling zijn hoog en men moet zo gauw mogelijk een verzekering hiervoor nemen.

Er zou veel meer te schrijven zijn over de omstandigheden van de mensen, maar dat is niet het eerste bedoelen. Het gaat meer om de levensinstelling, die maakt dat men toch niet al te spoedig op diaconale hulp is aangewezen. Daarbij komt, dat in de gemeenten hier zo goed als niets aan bejaardenzorg behoeft te worden gedaan, hetgeen in Holland juist een belangrijk onderdeel is van het werk der diaconie. Een enkel geval doet zich voor. B.v. als iemand arbeidsongeschikt wordt en nog niet in aanmerking komt voor het bestaande ouderdomspensioen. Mij is ook een geval bekend van een oudere man, wie de beide benen moesten worden afgezet. Hem werd een wheelchair door de diaconie aangeboden. Bij overlijden gaf de familie die terug. De wheelchair is zo goed mogelijk verkocht en het geld de weduwe ter hand gestel. Dit moest met overleg gebeuren, om te voorkomen dat betrokkene of de familie zich stoten zou.

Ook hier ontmoet men, evengoed als in Holland, een zekere reserve om door de diaconie te worden geholpen. Veel hangt af van het optreden der diakenen. Het is duidelijk, dat bij langdurige werkloosheid of ziekte geholpen moet worden. Bij overlijden van de man, staat het gezin zonder inkomen en als er nog geen kinderen zijn, die wat kunnen verdienen, wordt het wel erg moeilijk. Soms was hulp nodig bij aankomst van emigrantengezinnen, hoewel men voor hulp aan deze een apart fondsje had, waarvoor van tijd tot tijd werd gecollecteerd. Bovendien zorgde een commissie voor de ontvangst en zo mogelijk voor werk. Ieder begrijpt, dat dit een grote opgave is. De laatste tijd kwamen zo goed als geen emigranten binnen. Het kan ook voorkomen, dat enige hulp moet worden geboden in verband met familiebezoek in Holland, ingeval van overlijden van een der ouders. Echter alleen wanneer men als gevolg van de grote extra uitgaven in zulke moeilijkheden zou komen, dat het gezin niet over voldoende levensonderhoud beschikt.

Extra moeilijkheden rijzen ook bij opname in een inrichting, b.v. van een kind. Christelijke inrichtingen zijn er niet in Canada. Er is een organisatie, die zich ten doel stelt een christelijke verpleeginrichting voor geesteszwakke kinderen te verkrijgen in Toronto of omgeving. Deze organisatie gaat uit van de Chr. Ref. Church. Men zoekt thans echter samenwerking met onze kerk. Een beroep is gedaan op de diaconieën. De dichtsbijzijnde christelijke inrichting is in Grand Rapids (U.S.A.). Jonge ouders moesten hun kind voor verpleging in een inrichting afstaan. De diaconie ter plaatse heeft alles in het werk gesteld om opname in Grand Rapids te verkrijgen. Plaatselijk kon men de hoge kosten, die daarvoor golden, boven hetgeen de ouders en familie zouden opbrengen, niet dragen. Er werd een beroep op de andere diaconieën van ons kerkverband gedaan via de classis. Deze samenwerking der diaconieën kwam zonder al te grote moeilijkheden tot stand. De classis benoemde deputaten hiervoor, van wie ik zelf voorzitter mag zijn. De algemene activiteit werkte zo beïnvloedend, dat de betrokken gemeente zelf alles op alles ging zetten. Het gevolg is, dat de laatste tijd geen hulp van de andere diaconieën nodig was.

Deze gang van zaken heeft mij persoonlijk zeer verheugd. In Holland was vrijwel geen klankbodem voor financiële samenwerking der diaconieën en hier slaat men, de bestaande nood peilend, terstond de handen in elkaar. Niet met negatief, maar met positief resultaat. Onderlinge steun behoeft de eigen aktiviteit niet te doven, maar kan die in tegendeel stimuleren.

Laat men echter niet denken, dat hier alles even vlot gaat. Plaatselijk heb ik getracht een organisatie voor gezinszorg in het leven te roepen, echter zonder resultaat. Dat wil zeggen een organisatie voor de leden van eigen gemeente. De kosten waren wel een hoofdbezwaar. Daarbij komt echter het bezwaar van de grote afstanden. Een gezinsverzorgster moet een auto hebben en wat zal zij dan nog kunnen doen. Er zouden hulpkrachten moeten worden ingeschakeld, maar hoe zou het vervoer van deze hulpkrachten moeten worden geregeld. Intussen wordt de behoefte aan gezinszorg groter. Ouders zijn naar Canada gekomen met hun kinderen. De kinderen gingen op de duur trouwen. Kwam er ziekte in de familiekring, dan kon er altijd wel iemand helpen, maar de kinderen hebben langzaamaan hun eigen gezin gekregen en zijn nu zelf gebonden. Te bezien is nog of in samenwerking met een andere kerk iets te bereiken valt. Hiermede wordt het rayon echter weer aanzienlijk vergroot en men zou direct met meerdere krachten moeten starten.

Niet vergeten mag worden, dat kerk en school veel van de mensen vragen. De christelijke school kost de ouders $ 4,50 en meer per week, ongeacht het vervoer. Bovendien moeten zij de kosten van het bouwen, uitbreiden en onderhouden van de school betalen en dat is geen kleinigheid. Wat het vervoer van de leerlingen betreft, helpen wij elkaar zoveel mogelijk. Zelf rijd ik minstens 25 mijl per dag om kinderen te brengen en te halen. Dan probeert men nog te komen tot het stichten van een christelijke highschool voor London en omgeving. In Hamilton is al een dergelijke school. Vraag niet, wat dat allemaal kost.

Reken hierbij, wat men voor de kerk moet opbrengen, plaatselijk en voor de algemeen kerkelijke kassen. Daarbij mag het diaconale werk niet worden vergeten. In eigen gemeente hier wordt iedere dienst voor de diaconie gecollecteerd. Thans zoeken we ruimte voor de evangelisatie-arbeid, die ook de nodige kosten meebrengt. Ik zal niet meer noemen. Duidelijk zal zijn. dat het niet gemakkelijk is nog wat nieuws op te zetten. Het is daarom te begrijpen, dat de actie voor gezinszorg niet direct slaagde. Wat het zwaarste is. moet het zwaarste wegen.

Tenslotte moge nog worden opgemerkt, dat het in de bedoeling ligt binnenkort een begin te maken met het conferentiewerk voor ouderlingen en diakenen. Dit werk heeft in Holland veel nut afgeworpen en wij hopen, dat men zich er in Canada ook voor geven zal. Meerdere ambtsdragers hebben er behoefte aan, zoals ze zeggen.

De meesten hebben als zodanig voorheen niet gediend en kunnen zich niet laten voorlichten door oudere krachten met langere ambtspraktijk.

Zichier in kort bestek iets over het diaconale werk in Canada, wat betreft de Free Christian Reformed Church. In de hoop, dat de redactie van Ambtelijk Contact plaats kan inruimen voor dit artikel, groet ik de broeders en wens hun Gods zegen toe in de ambtelijke arbeid. Dient de Heere met blijdschap.

St. Thomas (Ont.). Canada.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen